-
21.《文禅人临衰北堂》 宋·释智愚
卷衣东去泪沾巾,兰谷见香二月春。
天地豁空舒笑眼,不知谁是报亲人。 -
22.《仙佛之孝十首·六祖》 宋·林同
新州在何处,有个养亲人。
一旦成佛去,那知昔卖薪。 -
23.《春日闲赋》 宋·许月卿
数行竹树鸣春雨,一簇人家带晓烟。
省事山丹自篱落,亲人海燕并庭檐。
楼高思远天无极,酒罢歌阑月正圆。
新茗一瓯香一篆,与君清坐看风帘。 -
24.《嘲猫》 宋·姚勉
斑虎皮毛洁且新,绣裀娇睡似亲人。
梁间纵鼠浑地策,门外攘鸡太不仁。 -
25.《赠蜀二史》 宋·楼钥
老我桂冠慙复弹,羡君登第遽休官。
幸哉有子事尤美,专以为亲人更难。
旧说三贤皆特操,今看二士倍荣观。
同归犹及襄阳老,一舸清风廿四滩。 -
26.《和李尧俞韵》 宋·冯时行
海头归到峡江滨,新岁残年只并邻。
梅自多情工恼客,月如知己辄亲人。
江山纵肯容吾老,猿鹤应嫌不自珍。
从此扁舟须驾阁,名教鲁史续书麟。 -
27.《和董端明大野渔父图》 宋·李弥逊
一叶扁舟羡广津,无心鸥鸟远亲人。
苹蓼岸,静投纶。
危坐初无一点尘。 -
28.《题日涉园诗》 宋·朱翌
一叶黄时秋气清,三山转处大江横。
禽鱼自有亲人意,草木皆能识履声。
晴望高崖寻李愿,酒行半道致渊明。
将诗与结江山好,他日来游分不生。 -
29.《偶见吟》 宋·邵雍
世上多附炎,炎歇人自去。
君子善处约,约久情自固。
炎歇势不回,情固人不去。
路人或如亲,亲人却如路。 -
30.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫慎与时。
初作事时分可否,始亲人处定安危。
殊乡忠信同思善,异世奸邪共喜私。
岂待较量然后见,尧夫非是爱吟诗。 -
31.《濂溪诗》 宋·黄庭坚
溪毛秀兮水清,可饭羹兮濯缨,不渔民利兮又何有于名。
弦琴兮觞酒,写溪声兮延五老以为寿。
蝉蜕尘埃兮玉雪自清,听潺湲兮鉴澄明。
激贪兮敦薄,非青蘋白鸥兮谁与同乐。 -
32.《浣溪沙 天安门诗抄》 当代·现代无名
哭别亲人泪未消,山精出洞变人妖,装腔作势调门高。
有意重研擒鬼法,无心轻信狗皮膏,留神拭泪认花招。 -
33.《送枝江秦长官罢秩》 宋·郑文宝
众论才名外,亲人似古人。
官嫌容易达,家爱等闲贫。
解印诗权在,移风泽国春。
政声交不得,惭见数乡民。 -
34.《满庭芳·山侗昔日》 元·马钰
山侗昔日,火院中间,千斤重担常耽。
镇日争名竞利,嫉妒悭贪。
万般忧愁思虑,又何曾、时暂心闲。
因个甚,养怨亲人口,二十有三。