-
81.《题黄公陶翰别业(一作处一诗,一作苏广文诗)》 唐·灵一
闻说花源堪避秦,幽寻数月不逢人。
烟霞洞里无鸡犬,风雨林间有鬼神。
黄公石上三芝秀,陶令门前五柳春。
醉卧白云闲入梦,不知何物是吾身。 -
82.《咏归堂隐鳞洞》 宋·王汝舟
先生名利比尘灰,绿竹青松手自栽。
拟把一竿盘石上,幅巾闲过峡山来。
清时通退一何忙,抚志山西汉仲长。
静觉眼根无俗物,翛然一室自焚香。 -
83.《沈启南画障为张通守题(启南自题《楚词》一》 明·程敏政
石田老人非画师,胸中丘壑天所私。
挥毫便觉真趣发,意到岂借丹青施。
通守张君画成癖,半幅生绡比全璧。
望中谓作云门山,游人拟办登山屐。 -
84.《秀川馆联句》 宋·黄介
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
85.《秀川馆联句》 宋·许子绍
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
86.《重建神秀楼追和忠定公韵》 宋·赵汝遇
峨峨城南楼,缔创知几时。
楼前中津水,潮来复潮归。
眷此云海区,襟带东西溪。
图牒考往事,杳杳孤鸿飞。 -
87.《酬王督贤良松泉二诗其一·松》 宋·王安石
世传寿可三松倒,此语难为常人道。
人能百岁自古稀,松得千年未为老。
我移两松苦不早,岂望见渠身合抱。
但怜众木总漂摇,颜色青青终自保。 -
88.《黄鸦吟》 宋·陆游
嗟哉黄鸦一何陋!性喜隐翳藏荒囿。
烟深翅重飞不起,鸣声谷谷知雨候。
夜与妖鵩群,又似恶白昼。
羽毛不足辱弹射,滋味不足登俎豆。 -
89.《赠攀秀才》 宋·范仲淹
五代支雷屯,九野皆龙战。
开国如棋枰,皇极何由建。
太祖乘天飞,大发光华旦。
攀公江表来,经纶还如电。 -
90.《寄题陕府南溪兼简孙何兄弟》 宋·王禹偁
申湖在陕服,自昔名所重。
许昌遗唐律,人口尚传诵。
旧迹固蓁莽。
胜概犹出众。 -
91.《次韵杨廷秀待制瑞香花》 宋·周必大
濡桥忍冻两眉攒,汉殿含香别一般。
粉面固宜垂紫袖,锦裳何必著中禅。
禁庭侍史令同宿,宫帽花枝故自栾。
咀嚼新诗怀旧直,刺贪宁不愧何檀。 -
92.《昔游诗 其十一》 宋·姜夔
昔游衡山上,未晓入幽谷。
欲识所坐舆,横版挂两竹。
状如秋千垂,高下不倾覆。
登山九千丈,中道多佛屋。 -
93.《下第留别陈至》 宋·李廌
明缗钓香饵,彼取亦已微。
金丸往抵黾,我用一何卑。
余生宇宙间,动辄多愿违。
天王十二闲,玉勒黄金鞿。 -
94.《黄汇征以石草蒲一本相遗石圆而苍小窍数十大》 宋·郑刚中
细腰结垂窠,藏精事生育。
儿已傅翼飞,孤悬尚凭屋。
水仙脱霓裳,美实青如簇。
实尽秋房枯,众窍存虚目。 -
95.《次前韵督高秀才和诗》 宋·项安世
一雪来何暮,经年望已深。
狂于三月絮,清甚九皋禽。
纵未扁舟兴,能忘五字心。
如何高处士,断得此时吟。 -
96.《秀亭秋怀十五首》 宋·方回
高台何巍巍,远眄千里道。
长夏绝游朋,荒径丰茂草。
菑翳一以剪,秋意豁幽抱。
能赋昔为谁,今死骨已槁。
魂兮果何之,言语空媚好。
我欲有所酌,适值樽中燥。
焉得瓢天浆,伊人共倾倒。 -
97.《秀亭秋怀十五首》 宋·方回
积闷何可遗,高峰上云端。
水南彼何所,缥渺浮孤烟。
郁塞树木古,深幽窗户妍。
一楫往从之,岂无凌波船。
绝景未易写,良朋求亦难。
独往或兴尽,空叩林下关。
不若遥相望,聊寄吾意焉。 -
98.《哭何甥》 宋·释文珦
秀颖出儒林,吾甥所得深。
良材竟难用,造物果何心。
身后远遗育,生前惜寸阴。
临棺一悲咤,万籁亦同音。 -
99.《送王秀才出京》 宋·苏颂
都城大雪酒价高,我送故人倾浊醪。
酒阑置杯欲话别,不觉中心生郁陶。
丈夫聚散岂为念,所叹人事多徒劳。
忆昔我年未弱冠,西来观艺游神皋。 -
100.《维摩诘一首》 宋·苏籀
杯杓何人执其咎,胁胁卑卑十年臭。
邂逅琼枝解渴心,京洛岂尝开豆蔻。
博山沈水烧春昼,採英撷萼春风手。
九回蠆卷纡余秀,尺六仙围楚宫瘦。
痴狂无限热肝脾,盛诧樱桃比垂柳。
槁木寒灰不二门,禅功道力何妍陋。