-
61.《偈颂一百零二首》 宋·释慧远
一粒红稻饭,几滴牛领血。
凭君子细看,我亦难分雪。
耕者耕未已,种者种不歇。
目望九霄云,谁顾三伏热。 -
62.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
鼓报四更,地摇六震。
火焰为三世诸佛说法,三世诸佛立地听。
虚空有尽,大道无穷。
穷则变,变则通。
信手拈将茎草插,玉楼玉殿凌苍穹。 -
63.《宿大通和尚塔,敬赠如上人,兼呈常、孙二山人》 唐·崔曙
支公已寂灭,影塔山上古。
更有真僧来,道场救诸苦。
一承微妙法,寓宿清净土。
身心能自观,色相了无取。 -
64.《寄净虚上人初至云门(一作刘长聊诗)》 唐·皇甫曾
寒踪白云里,法侣自提携。
竹径通城下,松门隔水西。
方同沃洲去,不似武陵迷。
仿佛方知处,高峰是会稽。 -
65.《寄净虚上人初至云门(一作刘长聊诗)》 唐·皇甫曾
寒踪白云里,法侣自提携。
竹径通城下,松门隔水西。
方同沃洲去,不似武陵迷。
仿佛方知处,高峰是会稽。 -
66.《寄灵一上人初归云门寺》 唐·张籍
寒山白云里,法侣自招携。
竹径通城下,松门隔水西。
方同沃洲去,不作武陵迷。
仿佛遥看处,秋风是会稽。 -
67.《对御书后一绝》 唐·亚栖
通神笔法得玄门,亲入长安谒至尊。
莫怪出来多意气,草书曾悦圣明君。 -
68.《对御书后一绝》 唐·亚栖
通神笔法得玄门,亲入长安谒至尊。
莫怪出来多意气,草书曾悦圣明君。 -
69.《苏幕遮·药无穷》 元·高道宽
药无穷,频收采。
丹鼎纯烹,一味通三昧。
万法都无真个会。
清静家风,最上为精粹。
付知音,偏可意。
开口参同,方外生智慧。
乾里圆明添活计。
了见之时,衲被蒙头睡。 -
70.《寄同年朱景渊通判八首》 宋·刘宰
默数金陵友,在者犹四人。
纠曹今别乘,法官驾朱轮。
千钟已弗暨,一念还酸辛。
况我病所缠,渔樵寄此身。
输子曳朱绂,斑衣奉慈亲。 -
71.《游天通真身塔》 宋·古成之
洁志澄高塔,西南对海城。
一真虽有相,万法本无生。
梅雨侵窗冷,天风入海清。
临回慵更语,祖意自分明。 -
72.《送张签判游开先》 宋·释真净
步入青松裹,迢迢一径通。
渐分华藏界,深隐法王官。
道与神仙别,人非世俗同。
欲知西祖意,庭柏老春风。 -
73.《题常乐寺五云堂》 宋·韦谦
吾匠慕先哲,至理皆融通。
一法果有至,五云凝在空。
讲香侵棐几,夜月锁帘栊。
弋者何须预,冥冥出塞鸿。 -
74.《和平甫招道光法师》 宋·王安石
链师投老演真乘,像劫空王爪与肱。
於总持门通一路,以光明藏续千灯。
从容发口酬摩诘,邂逅持心契慧能。
新句得公还有赖,古人诗字耻无僧。 -
75.《道室杂咏》 宋·陆游
万法元须一理通,长生极治本同功。
广成千岁无它术,祗在唐虞二典中。 -
76.《长句送陆子履学士通判宿州》 宋·欧阳修
古人相马不相皮,瘦马虽瘦骨法奇。
世无伯乐良可嗤,千金市马惟市肥。
骐骥伏枥两耳垂,夜闻秋风仰秣嘶。
一朝络以黄金羁,旦刷吴越暮燕陲。 -
77.《别宋粹一首》 宋·刘克庄
往昔少司农,朱幡牧刺桐。
见碑怀叔子,有庙祀文翁。
家法惟清白,军储必腐红。
遥知门户肃,不与贾胡通。 -
78.《初成遗老斋待月轩藏书室三首其一遗老斋》 宋·苏辙
老人身世两相遗,绿竹青松自蔽亏。
已喜形骸今我有,枉将名字与人知。
往还但许邻家父,问讯才通说法师。
燕坐萧然便终日,客来不识我为谁。 -
79.《次韵子瞻余杭法喜寺绿野亭怀吴兴太守孙莘老》 宋·苏辙
信美非吾土,三吴一水中。
亭高望已极,舟入去无穷。
朝市知安在,湖山信有功。
遨游逐凫鸭,饮食数鱼虫。 -
80.《九六编成考左氏载卦象以世占法合之得一绝》 宋·郑刚中
静坐义规三易古,焚香著布六爻灵。
反身修德前贤意,莫把穷通叩杳冥。