-
121.《一萼红·古城阴》 宋·姜夔
古城阴。
有官梅几许,红萼未宜簪。
池面冰胶,墙腰雪老,云意还又沈沈。
翠藤共、闲穿径竹,渐笑语、惊起卧沙禽。 -
122.《道人一亩宅》 元·杨维桢
道人一亩宅,乃在清江浔。
山童解迎客,开户花木深。
幽草有远意,仙禽无俗言。
剑气或成虎,丹光欲流金。
丸中探日月,画前见天心。 -
123.《禽演赠丁道人》 元·杨维桢
令威仙人归故林,白昼飞下天门深。
一千年人忽作鹤,二十八宿皆为禽。
俯头垂翅听驱使,走报祸福不敢谙。
南方朱鸟献奇状,部领其属来侵侵。 -
124.《题梅花小禽图》 明·刘基
三鸟翩翩海上来,一双飞去入瑶台。
可怜铩羽空山里,独立寒枝怨野梅。 -
125.《舟中闻春禽寄江阴包鹤洲》 明·杨基
山中无音乐,丝竹在禽鸟。
嘤嘤呼春晴,呖呖报春晓。
娇吟与柔哢,圆滑斗新巧。
知君在山中,乐此长不少。 -
126.《禽凤二绝》 宋·强至
凤凰只是瑞时鸣,邂逅千年或一声。
不比喧啾争巧舌,微禽何苦蓄疑情。 -
127.《邻翁以紫石斛承粗山一块为予书室这奉斛盖端》 宋·郑刚中
见山不见理,真假析为二。
看假作真山,细大岂殊致。
邻翁怜索居,奉我石一块。
嵌空会短小,枯涩少坚腻。 -
128.《闻晓禽》 宋·曹勋
一枕山城晓梦惊,了规啼破月斜明。
只应知我倦游苦,故作不如归去声。 -
129.《偶连日食鸡夜梦有截一支者颇怜之有谓予言鸡》 宋·李流谦
平生不喜杀,杀戒宿所钦。
累此多病身,蔬食惭未能。
连日管庖供,只难荐肴蒸。
异林发农惊,截支血霪霪。 -
130.《冬节忤寒约客默坐爇品字柴作五禽戏体中差小》 宋·郑清之
少日爱花螽跃跃,老去冻蚕已休织。
水付山郭一枝晓,忽到窗前一叹息。
年年雪裹自作春,摇手东皇不相识。
衣冠古岸绮季至,介胄嶙峋亚夫色。 -
131.《七禽咏·早耕早布》 宋·刘学箕
早耕早巾,节物如流春色暮。
金房土瘠无稻田,布耕播种种何处。
一春焦涸旱无雨,麦穗藏头犹未吐。
麦穗不吐人不尤,粟田再种秋要收。
只愁夏料欠输纳,悍吏坐门官不休。 -
132.《宫词一百首》 宋·岳珂
旄头闟戟奉皮轩,禽献三驱礼意存。
未向长杨搏熊虎,先看万骑猎杨村。 -
133.《宫词一百首》 宋·岳珂
翠麓连绵气属天,岧嶢艮岳绕芝田。
瑞禽可是曾迎驾,万岁山头识静鞭。 -
134.《贼平贺本路史禽良叔弥忠四首》 宋·王迈
建俗轻生自古然,况逢军旅更饥年。
两台顾长酸鼻,一饭无缘得下咽。
发廪救荒宁计日,乞师请命屡牋天。
贼平必欲论功报,镇抚须居占节能先。 -
135.《贼平贺本路史禽良叔弥忠四首》 宋·王迈
六十青蚨米五升,儿童满口说常平。
方愁饯火无聊赖,一沐恩波得并生。
真佛现身来救度,老天著眼自分明。
从今闽粤家生子,定把君侯姓作名。 -
136.《和叔崇禽声放言》 宋·王柏
天以鸟鸣春,鸟声不敢止。
天以人鸣道,斯人其可已。
尔鸟固无知,喧啾亦何利。
鼓弄枝头晴,澜翻林外起。 -
137.《登独秀台和徐意一韵》 宋·李曾伯
老树凭高看,幽禽向静听。
霜轻冬意薄,日正午阴停。
榻侧从他鼾,江头自独醒。
居然山是似,环雇等繁星。 -
138.《三禽言》 宋·方岳
麦熟熟,黄云肩堆满屋。
大儿烧穟事治谷,小儿撷蔬归作粥。
阿翁饱去摩挲腹,柿叶浓阴对黄犊,快活一生甘碌碌。
君不见秋崖白头守残牍,麦虽熟,饭不足。 -
139.《三禽言》 宋·方岳
吕望非熊亦非龙,后车载归作三公。
庞眉皓发八十翁,几何日月土一丛。
盍不径老磻溪风,以文见医方自功。
西山之人不尔容,君不见秋崖无材终不逢,长年垂钓烟波中。
公非熊,同不同。 -
140.《禽言十咏·麦孰也哥哥》 宋·姚勉
晨起凉润疑秋肃,格磔軥辀叫云木。
似催农父急腰镰,村北村南麦皆熟。
屋头场地初雨乾,柳声拍拍儿童欢。
田家未敢冀一饱,父老相呼先了官。