-
101.《一叶落》 唐·薛能
轻叶独悠悠,天高片影流。
随风来此地,何树落先秋。
变色黄应近,辞林绿尚稠。
无双浮水面,孤绝落关头。
乍减诚难觉,将凋势未休。
客心空自比,谁肯问新愁。 -
102.《春日(一作齐梁体)》 唐·温庭筠
柳岸杏花稀,梅梁乳燕飞。
美人鸾镜笑,嘶马雁门归。
楚宫云影薄,台城心赏违。
从来千里恨,边色满戎衣。 -
103.《太子西池二首(一作齐梁体)》 唐·温庭筠
梨花雪压枝,莺啭柳如丝。
懒逐妆成晓,春融梦觉迟。
鬓轻全作影,嚬浅未成眉。
莫信张公子,窗间断暗期。 -
104.《题崔公池亭旧游(一作题怀贞亭旧游)》 唐·温庭筠
皎镜方塘菡萏秋,此来重见采莲舟。
谁能不逐当年乐,还恐添成异日愁。
红艳影多风袅袅,碧空云断水悠悠。
檐前依旧青山色,尽日无人独上楼。 -
105.《河中陪帅游亭(一作陪河中节度使游河亭)》 唐·温庭筠
倚阑愁立独徘徊,欲赋惭非宋玉才。
满座山光摇剑戟,绕城波色动楼台。
鸟飞天外斜阳尽,人过桥心倒影来。
添得五湖多少恨,柳花飘荡似寒梅。 -
106.《折杨柳三首(一作段成式诗)》 唐·王贞白
枝枝交影锁长门,嫩色曾沾雨露恩。
凤辇不来春欲尽,空留莺语到黄昏。
水殿年年占早芳,柔条风里御炉香。
如今万乘多巡狩,辇路无阴绿草长。
嫩叶初齐不耐寒,风和时拂玉栏干。
征人去日曾攀折,泣雨伤春翠黛残。 -
107.《题竹溪禅院》 唐·李洞
溪边山一色,水拥竹千竿。
鸟触翠微湿,人居酷暑寒。
风摇瓶影碎,沙陷履痕端。
爽极青崖树,平流绿峡滩。
闲来披衲数,涨后卷经看。
三境通禅寂,嚣尘染著难。 -
108.《中秋月(一作廖凝诗)》 唐·李洞
九十日秋色,今秋已半分。
孤光吞列宿,四面绝微云。
众木排疏影,寒流叠细纹。
遥遥望丹桂,心绪更纷纷。 -
109.《春日对雨联句一首》 唐·皎然
春烟带微雨,漠漠连城邑。
桐叶生微阴,桃花更宜湿。
——韩章
萧条暗杨柳,散漫下原隰。 -
110.《东风第一枝(元夕)》 宋·曹勋
宝苑明春,青霞射晚,六幕云闲风静。
茂林修竹昂霄,素月照人澄莹。
梅花十顷,递暗香、琼瑶真景。
散万斛金莲,崇山秀岭,尽开花径。 -
111.《念奴娇(梅影)》 宋·赵长卿
银蟾光满,弄余辉、冷浸江梅无力。
缓引柔条浮素蕊,横在闲窗虚壁。
染纸挥毫,粉涂墨晕,不似今端的。
天然造化,别是一般,清瘦踪迹。 -
112.《祝英台近(邀李季章直院赏玉照堂梅)》 宋·张鎡
暖风回,芳意动,吹破冻云凝。
春到南湖,检校旧花径。
手栽一色红梅,香笼十亩,忍轻负、酒肠诗兴。
小亭凭。 -
113.《一萼红(红梅)》 宋·王沂孙
占芳菲。
趁东风妩媚,重拂淡燕支。
青凤衔丹,琼奴试酒,惊换玉质冰姿。
甚春色、江南太早,有人怪、和雪杏花飞。 -
114.《烛影摇红(县厅壁灯)》 宋·赵必{王象}
月浸芙蕖,冰壶天地波凝碧。
太平歌舞醉东风,花市人如织。
桃李一城春色。
玉梅娇、闹蛾无力。 -
115.《台城路(为湖天赋)》 宋·张炎
扁舟忽过芦花浦。
闲情便随鸥去。
水国吹箫,虹桥问月,西子如今何许。
危阑谩抚。 -
116.《巫山一段云 望泉峰》 元·赵孟*
晓色飘红叶,平沙枕碧流。
泉声云影弄新秋。
触处是离愁。
脸泪横波漫,眉攒片月收。
佳人欲笑卒难休。
半整玉搔头。 -
117.《水龙吟 次韵题涌金飞雪画扇》 元·韩奕
苍寒收尽红尘,四山一色俄惊晓。
楼台宫阙,冰壶影里,莹然清悄。
独有游人,画船青盖,笙歌犹绕。
遍园林松竹,光浑□□,人住处,皆蓬岛。 -
118.《野色》 宋·林东屿
苍茫一片谁能画,不着云烟态自殊。
漠漠平田新雨后,悠悠芳草夕阳馀。
水光低映浓如染,天影遥连淡欲无。
可恨风尘栖易混,石桥人断竹萧疏。 -
119.《偈颂十一首》 宋·释了演
时当亚岁,节届书云。
不萌枝上唤春归,无影树头增秀色。 -
120.《颂古十一首》 宋·释智鉴
玄途不涉透离微,道合平常发上机。
无影树头春色晓,金鸡啼在不萌枝。