-
81.《云山》 宋·姜特立
茫茫几云山,中有万古人。
人间有生死,出没如浮云。
山云有销歇,世人无断绝。
所以西方尊,不言生与灭。 -
82.《秋园卧病呈晖上人》 唐·陈子昂
幽寂旷日遥,林园转清密。
疲疴澹无豫,独坐泛瑶瑟。
怀挟万古情,忧虞百年疾。
绵绵多滞念,忽忽每如失。 -
83.《题瓜州新河,饯族叔舍人贲》 唐·李白
齐公凿新河,万古流不绝。
丰功利生人,天地同朽灭。
两桥对双阁,芳树有行列。
爱此如甘棠,谁云敢攀折。 -
84.《赠王二十四侍御契四十韵(王契,字佐卿,京兆人)》 唐·杜甫
往往虽相见,飘飘愧此身。
不关轻绂冕,俱是避风尘。
一别星桥夜,三移斗柄春。
败亡非赤壁,奔走为黄巾。 -
85.《郡斋卧疾赠昼上人》 唐·于頔
夙陪翰墨徒,深论穷文格。
丽则风骚后,公然我词客。
晚依方外友,极理探精赜。
吻合南北宗,昼公我禅伯。 -
86.《更漏子(再次韵于真人)》 宋·张继先
诵真经,期万过。
未灭无明心火。
宜回首,探真空。
融怡淡漠中。
自古人,何处在。
谩记声名沽卖。
抛尘累,养清闲。
琼浆自驻颜。 -
87.《清平乐·蜂房蚁户》 元·刘敏中
蜂房蚁户。
总是容身处。
脚底东西南北路。
万古人行人住。
出家何必离家。
求仙不用餐霞。
但得花开酒美,老夫欢喜逾涯。 -
88.《次韵孔毅父集古人句见赠五首》 宋·苏轼
诗人雕刻闲草木,搜抉肝肾神应哭。
不如默诵千万首,左抽右取谈笑足。
夜吟石鼎声悲秋,可怜好事刘与侯。
何当一醉百不问,我欲眠矣君归休。 -
89.《送刘贡父舍人二首》 宋·秦观
观也本诸生,早与世参商。
方枘不量凿,交亲指为狂。
末路辱公知,赐出非所望。
相期古人处,岂止事文章。 -
90.《和人双柏》 宋·王令
一时封植由谁力,万古樵莱偶自全。
不惜以材同失地,好留更老共支天。
人疑久有神灵守,客爱生无雨露偏。
为语长松号孤劲,得秦封爵果何缘。 -
91.《题友人夜光诗集》 宋·白玉蟾
海底有明月,圆於明月轮。
得之一寸光,可买万古春。
石上栽花者,火中捞雪人。
步行骑水牛,乃知无价珍。 -
92.《用立春韵和卖药周道人》 宋·郑刚中
万金家信隔秋冬,欲往谁能化鸟工。
迁客何为未忧死,直缘君有古人风。 -
93.《黎道人自长沙入闽解后见这论蝗颇有所得自言》 宋·李弥逊
两脚不踏咸阳尘,两眼不逐潇湘春。
胸中乾坤照万古,奇偶纵横保足数。
闭门有竹食有鱼,遗子有田家有书。
一生可了心自足,世上纷纷谩荣辱。 -
94.《约客十有二人汎舟东山分韵得大字》 宋·魏了翁
乐莫乐良朋,同胞瀛海内。
矧复聚此州,此乐无乃太。
晨策披曾巅,夕篙汎晴濑。
羲和鉴余衷,为我祛宿霭。 -
95.《乾元节群臣祝寿小人无位以诗继之》 宋·李覯
帝命当敷佑,民生有厥初。
千秋唐节日,万国禹朝车。
韶美笙镛外,需亨饮食馀。
神仙似姑射,梦想即华胥。
嘉会诚难得,愚忠敢自疎。
古人谁最寿,无逸在周书。 -
96.《送杨山人归嵩山》 唐·李白
我有万古宅,嵩阳玉女峰。
长留一片月,挂在东溪松。
尔去掇仙草,菖蒲花紫茸。
岁晚或相访,青天骑白龙。 -
97.《太子张舍人遗织成褥段》 唐·杜甫
客从西北来,遗我翠织成。
开缄风涛涌,中有掉尾鲸。
逶迤罗水族,琐细不足名。
客云充君褥,承君终宴荣。 -
98.《太子张舍人遗织成褥段》 唐·杜甫
客从西北来,遗我翠织成。
开缄风涛涌,中有掉尾鲸。
逶迤罗水族,琐细不足名。
客云充君褥,承君终宴荣。 -
99.《晚登龙门驿楼》 唐·许浑
鱼龙多处凿门开,万古人知夏禹材。
青嶂远分从地断,洪流高泻自天来。
风云有路皆烧尾,波浪无程尽曝腮。
心感膺门身过此,晚山秋树独徘徊。 -
100.《樵人十咏·樵谿》 唐·陆龟蒙
山高谿且深,苍苍但群木。
抽条欲千尺,众亦疑朴樕。
一朝蒙翦伐,万古辞林麓。
若遇燎玄穹,微烟出云族。