-
181.《牡丹》 宋·周弼
江南牡丹凡有几,德安打头歙为二。
金陵旧物间有之,池阳吴郡皆居次。
地近京畿种偏好,鄂城栽接不草草。
舂土筛泥绕画栏,石甃方坛净如扫。 -
182.《和阙干雪中韵》 宋·李曾伯
夜来白凤下天潢,幻得人间玉样光。
万里园林变春景,几家篱客失秋香。
黄紬歌枕水为骨,纸帐吟梅铁作肠。
争似城南老夫妇,地炉相对拥蒲穰。 -
183.《赠黄虚舟》 宋·李曾伯
君不见君家知命今师日,白衫骑驴人不识。
当时画作梁园图,惟有龙眠老仙笔。
又不见异时知命离戌州,终身原学陶朱游。
能令太史为著语,此比西子同扁舟。 -
184.《和张石山古风约郊行》 宋·卫宗武
乾坤空阔几由旬,仁气{映日换土}圠熏为春。
郊原万象列绮绣,华哉规令方施行。
旧年与花尝有约,肯倦携筇并蹑屩。
近来时事与花违,一任自开还自落。 -
185.《次韵弟观雪中二首》 宋·陈著
万里长久一样云,纷纷吹下玉成尘。
能令下界皆称瑞,谁谓南人不识真。
积冻已多为麦地,培汤更办百花春。
强将光景宽衰老,呵手微吟意欠新。 -
186.《赠彭花翁牡丹障》 宋·姚勉
洛之花图欧公诗,惊怪天巧呈新枝。
自言当时记者数十种,姚魏后有潜溪绯。
蜀之花图景仁句,香雪蕊金藏不露。
径围三尺瑞云红,尚有二花添未具。 -
187.《听筝》 宋·姚勉
春檐雪乾初日长,帘花深压梅影香。
美人帐中午睡起,钗横鬓亸慵添妆。
文窗窈窕鲛绡绿,卧按古筝横漆玉。
微揎翠袖露春葱,学弄梁州初遍曲。 -
188.《赠术士姚有应自号通灵心神仙口》 宋·姚勉
一点灵虚镜样明,只须提掇要常醒。
微几才动先知吉,万象交森独测灵。
至寂静中能有感,遍酬应后却无形。
死灰枯木都非法,但读吾儒一字经。 -
189.《侄阿钟觅字与诗》 宋·姚勉
阿钟五岁已大奇,从我觅字与觅诗。
栗梨不爱爱纸笔,此意岂是寻常儿。
吟诗写字非难事,字画是心诗是志。
器量充周志气宏,劲笔雄辞皆极致。 -
190.《题雪岩胡则潜诗卷首》 宋·姚勉
君有雪岩余雪坡,坡中雪少岩雪多。
试将二雪平章看,坡中雪比岩如何。
有人问我坡间雪,一色平铺寒玉洁。
夜深明月可中庭,化作冰壶底俱彻。 -
191.《江郎山》 宋·胡仲弓
观尽千山与万山,几曾得似此峰峦。
谁能移向西湖上,并与西湖一样看。 -
192.《后村来书有此心如珠有物蒙之之语芸居有诗再》 宋·胡仲弓
襟抱天样宽,万象并包函。
富贵一虫臂。
此理君饱谙。
直语苦如荼,回味留余甘。
吟诗秉史笔,未数司马谈。 -
193.《赠地理钱季实》 宋·何梦桂
神仙地理无多诀,未用寻龙先看峡。
次看峡内有明堂,外峡内堂垣气结。
交结深时垣气牢,交结浅时垣气洩。
回看远障起星峰,认得星峰是祖宗。 -
194.《八月十三夜道士湖泛月》 宋·蒲寿宬
万事廓悠悠,因贫得纵游。
天悭一样月,人有几中秋。
短笛芙蓉浦,芳尊杜若洲。
清狂欠拘束,谁恕道家流。 -
195.《喜适莺 赠道友》 元·王哲
问公为善。
这大道无方,如何回转。
猛舍浮华,搜寻玄妙,闲里做成修练。
认取起初真性,捉住根源方便。 -
196.《换骨骰 赠道友王十四郎》 元·王哲
一斩红崖,按阔狭、方能及丈。
横染架、细如*杖。
在中间,谁做下,柴窝圆样。
被拉浪。 -
197.《满庭芳 傀儡谕》 元·马钰
养赡浑家,贪求活路,身如傀儡当场。
被他名利,把戏引来忙。
牵惹千头万绪,使作得、举指猖狂。
夸体段,摇头弄影,驰骋好容光。 -
198.《震泽戏书鹅鹤》 宋·张镃
市梢茅广三两间,旁有数鹅行复还。
适从何来令威老,矫首便觉高情閒。
群鹅不度风姿少,罢亚相随过汀草。
令威流盼略无言,寄与谁知自瀛岛。
少焉戛然鸣一声,岂暇更顾儿童惊。
直上青天三万丈,鹅在人间夸字样。 -
199.《丙午十二月晦日雪霁》 宋·张镃
晓爱晴晖万瓦融,近山春意便葱茏。
敲冰踏雪三旬里,送腊迎年此夜中。
仁政果能销连厄,閒家何幸乐时丰。
明朝扫径看桃柳,要识天公两样风。 -
200.《舫齐》 宋·叶茵
居家巧作浮家样,此即人生不系舟。
政恐风波起平地,直教砥柱屹中流。
浪花影动重帘月,潮汛声喧万叶秋。
梦裹不知容膝计,翻身栩栩逐轻鸥。