-
321.《春日奉献圣寿无疆词十首》 唐·杨巨源
文物京华盛,讴歌国步康。
瑶池供寿酒,银汉丽宸章。
灵雨含双阙,雷霆肃万方。
代推仙祚远,春共圣恩长。 -
322.《南山诗》 唐·韩愈
吾闻京城南,兹惟群山囿。
东西两际海,巨细难悉究。
山经及地志,茫昧非受授。
团辞试提挈,挂一念万漏。 -
323.《桃源图》 唐·韩愈
神仙有无何渺茫,桃源之说诚荒唐。
流水盘回山百转,生绡数幅垂中堂。
武陵太守好事者,题封远寄南宫下。 -
324.《李花二首》 唐·韩愈
平旦入西园,梨花数株若矜夸。
旁有一株李,颜色惨惨似含嗟。
问之不肯道所以,独绕百匝至日斜。 -
325.《朝归》 唐·韩愈
峨峨进贤冠,耿耿水苍佩。
服章岂不好,不与德相对。
顾影听其声,赪颜汗渐背。
进乏犬鸡效,又不勇自退。
坐食取其肥,无堪等聋瞶.长风吹天墟,秋日万里晒。
抵暮但昏眠,不成歌慷慨。 -
326.《杂诗四首》 唐·韩愈
朝蝇不须驱,暮蚊不可拍。
蝇蚊满八区,可尽与相格。
得时能几时,与汝恣啖咋。
凉风九月到,扫不见踪迹。 -
327.《读东方朔杂事》 唐·韩愈
严严王母宫,下维万仙家。
噫欠为飘风,濯手大雨沱。
方朔乃竖子,骄不加禁诃。
偷入雷电室,輷輘掉狂车。 -
328.《长安早春言志》 唐·陈羽
九衢日暖树苍苍,万里吴人忆水乡。
汉主未曾亲羽猎,不知将底谏君王。 -
329.《零陵春望》 唐·柳宗元
平野春草绿,晓莺啼远林。
日晴潇湘渚,云断岣嵝岑。
仙驾不可望,世途非所任。
凝情空景慕,万里苍梧阴。 -
330.《笼鹰词》 唐·柳宗元
凄风淅沥飞严霜,苍鹰上击翻曙光。
云披雾裂虹霓断,霹雳掣电捎平冈。
砉然劲翮剪荆棘,下攫狐兔腾苍茫。
爪毛吻血百鸟逝,独立四顾时激昂。 -
331.《韩十八侍御见示岳阳楼别窦司直诗…自述故足成六十二韵》 唐·刘禹锡
楚望何苍然,曾澜七百里。
孤城寄远目,一写无穷已。
荡漾浮天盖,四环宣地理。
积涨在三秋,混成非一水。 -
332.《洞庭秋月行》 唐·刘禹锡
洞庭秋月生湖心,层波万顷如熔金。
孤轮徐转光不定,游气濛濛隔寒镜。
是时白露三秋中,湖平月上天地空。 -
333.《唐侍御寄游道林岳麓二寺诗并沈中丞姚员外所和见征继作》 唐·刘禹锡
湘西古刹双蹲蹲,群峰朝拱如骏奔。
青松步障深五里,龙宫黯黯神为阍。
高殿呀然压苍巘,俯瞰长江疑欲吞。 -
334.《和仆射牛相公寓言二首》 唐·刘禹锡
两度竿头立定夸,回眸举袖拂青霞。
尽抛今日贵人样,复振前朝名相家。
御史定来休直宿,尚书依旧趁参衙。 -
335.《竹枝词九首》 唐·刘禹锡
白帝城头春草生,白盐山下蜀江清。
南人上来歌一曲,北人莫上动乡情。
山桃红花满上头,蜀江春水拍山流。
花红易衰似郎意,水流无限似侬愁。 -
336.《梁国祠》 唐·刘禹锡
梁国三郎威德尊,女巫箫鼓走乡村。
万家长见空山上,雨气苍茫生庙门。 -
337.《感怀》 唐·孟郊
秋气悲万物,惊风振长道。
登高有所思,寒雨伤百草。
平生有亲爱,零落不相保。
五情今已伤,安得自能老。 -
338.《献襄阳于大夫》 唐·孟郊
襄阳青山郭,汉江白铜堤。
谢公领兹郡,山水无尘泥。
铁马万霜雪,绛旗千虹霓。
风漪参差泛,石板重叠跻。 -
339.《哭李观》 唐·孟郊
志士不得老,多为直气伤。
阮公终日哭,寿命固难长。
颜子既殂谢,孔门无辉光。
文星落奇曜,宝剑摧修铓。 -
340.《览崔爽遗文,因纾幽怀》 唐·孟郊
堕泪数首文,悲结千里坟。
苍旻且留我,白日空遗君。
仙鹤未巢月,衰凤先坠云。
清风独起时,旧语如再闻。
瑶草罢葳蕤,桂花休氛氲。
万物与我心,相感吴江濆。