-
81.《减字木兰花》 宋·沈瀛
圣经五止。
止向丘隅黄鸟喜。
广大儒风。
一贯三才万类通。
太羹玄酒。
圣域能跻民域寿。
支派从何。
关内濂溪洛涧多。 -
82.《醉蓬莱(前题)》 宋·赵善括
正彩铃坠盖,玉燕投怀,梦符佳月。
五百年间,诞中兴人杰。
杖策归来,入关从步,万里朝金阙。
贯日精忠,凌云壮气,妙龄英发。 -
83.《念奴娇(寄孟使君)》 宋·汪莘
龙山高会,忆当时宾主,风流云散。
今日紫阳峰顶上,人望旌旗天半。
万叠红蕖,千层黄菊,照耀成飞观。
西风浩荡,碧天斜去双雁。 -
84.《水调歌头(客有言持志者,未知其用因赋)》 宋·汪莘
志可洞金石,气可塞堪舆。
问君所志安在,富贵胜人乎。
看取首阳二子,叩住孟津匹马,天讨不枝梧。
特立浮云外,大块可齐驱。 -
85.《花心动(南塘元夕)》 宋·蒋捷
春入南塘,粉梅花、盈盈倚风微笑。
虹晕贯帘,星球攒巷,遍地宝光交照。
涌金门外楼台影,参差浸、西湖波渺。
暮天远,芙蓉万朵,是谁移到。 -
86.《十二时》 宋·和岘
承宝运,驯致隆平。
鸿庆被寰瀛。
时清俗阜,治定功成。
遐迩咏由庚。 -
87.《水调歌头(次琼山韵)》 宋·李谌
足迹半天下,家说在琼川。
往来无定,蓬头垢面仟憎嫌。
挥扫笔头万字,贯穿胸中千古,不记受生年。
海角一相遇,缘契似从前。 -
88.《括意难忘》 宋·林正大
蜀道登天。
望峨眉横绝,石栈相连。
西来当鸟道,逆浪俯回川。
狷与鹤,莫攀缘。 -
89.《括沁园春》 宋·林正大
庐阜诸峰,炉峰绝胜,草堂介焉。
敞明窗净室,素屏虚榻,要仰观山色。
俯听流泉。
中有池台,旁多竹卉,夹涧杉松高刺。 -
90.《沁园春(庆赵运干)》 宋·赵福元
一剑凌风,跨六鳌头,登君玉峰。
听金童宣敕,琼胎掇送,大唐进士,圣宋仙翁。
琪树玲珑,宝花散漫,香霭天枝绕绛空。
后五日,有竹湖公相,梦叶井熊。 -
91.《满江红》 宋·华岳
庙社如今,谁复问、夏松殷柏。
最苦是、二江涂脑,两淮流血。
壮士气虹箕斗贯,征夫汗马兜鍪湿。
问孙吴、黄石几编书,何曾识。 -
92.《甘州》 宋·刘沆
万一云
爱累累、万颗贯骊珠,特地写幽芳。
想黄昏云淡,夜深人静,清影横窗。
冷澹一枝两叶,笔下老秋光。 -
93.《沁园春》 宋·崔中
自己阳生,正是中虚,静极动时。
默地雷微震,冲开玉户,天心朗彻,放下帘帏。
真火冲融,灵泉复凑,不昧谷神何险危。
自然妙,若三川龙跃,九万鹏飞。 -
94.《中吕·山坡羊》 元·陈草庵
伏低伏弱,装呆装落,是非犹自来着莫。
任从他,待如何?天公尚有妨农过,蚕怕雨寒苗怕火。
阴,也是错;晴,也是错。
身无所干,心无所患,一生不到风波岸。 -
95.《唐雎不辱使命》 先秦·刘向 撰
秦王使人谓安陵君曰:“寡人欲以五百里之地易安陵,安陵君其许寡人!”安陵君曰:“大王加惠,以大易小,甚善;虽然,受地于先王,愿终守之,弗敢易!”秦王不说。
安陵君因使唐雎使于秦。
(说 通:悦)
秦王谓唐雎曰:“寡人以五百里之地易安陵,安陵君不听寡人,何也?且秦灭韩亡魏,而君以五十里之地存者,以君为长者,故不错意也。
今吾以十倍之地,请广于君,而君逆寡人者,轻寡人与?”唐雎对曰:“否,非若是也。 -
96.《正气歌》 宋·文天祥
余囚北庭,坐一土室。
室广八尺,深可四寻。
单扉低小,白间短窄,污下而幽暗。
当此夏日,诸气萃然:雨潦四集,浮动床几,时则为水气;涂泥半朝,蒸沤历澜,时则为土气;乍晴暴热,风道四塞,时则为日气;檐阴薪爨,助长炎虐,时则为火气;仓腐寄顿,陈陈逼人,时则为米气;骈肩杂遝,腥臊汗垢,时则为人气;或圊溷、或毁尸、或腐鼠,恶气杂出,时则为秽气。 -
97.《屈原列传》 两汉·司马迁
屈原者,名平,楚之同姓也。
为楚怀王左徒。
博闻强志,明于治乱,娴于辞令。
入则与王图议国事,以出号令;出则接遇宾客,应对诸侯。 -
98.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
99.《狱中上梁王书》 两汉·邹阳
臣闻忠无不报,信不见疑,臣常以为然,徒虚语耳。
昔荆轲慕燕丹之义,白虹贯日,太子畏之;卫先生为秦画长平之事,太白食昴,昭王疑之。
夫精变天地而信不谕两主,岂不哀哉!今臣尽忠竭诚,毕议愿知,左右不明,卒从吏讯,为世所疑。
是使荆轲、卫先生复起,而燕、秦不寤也。 -
100.《阅江楼记》 明·宋濂
金陵为帝王之州。
自六朝迄于南唐,类皆偏据一方,无以应山川之王气。
逮我皇帝,定鼎于兹,始足以当之。
由是声教所暨,罔间朔南;存神穆清,与天同体。