-
101.《偈二十七首》 宋·释守净
不用立雪庭下,不用断臂师前。
须信当人分上,已与佛祖齐肩。
会得朝打八百,不会暮打三千。 -
102.《偈二十七首》 宋·释守净
瞿昙鼓动三寸舌,四十九年无法说。
达磨不立一字脚,列派分枝无处著。
青山不锁长飞势,沧海合知来处高。 -
103.《七绝三首》 宋·滕白
周遭圩岸缭山城,一眼圩田翠不分。
行到秋苒初熟处,翠茸锦上织黄云。 -
104.《偈颂七首》 宋·释亮
今朝三月半,百花开烂漫。
祖意甚分明,何妨著眼看,看看,忽然花谢树头家,又被风吹别调中。 -
105.《颂古三首》 未知·释钦
八字打开,十分漏泄。
孤危不立道方高,伎俩更无随意说。
别虽,南斗七兮北斗八。 -
106.《古风其二十九》 唐·李白
三季分战国。
七雄成乱麻。
王风何怨怒。
世道终纷拏。
至人洞玄象。
高举凌紫霞。
仲尼欲浮海。
吾祖之流沙。
圣贤共沦没。
临歧胡咄嗟。 -
107.《和陶贫士七首》 宋·苏轼
我家六儿子,流落三四州。
辛苦见不识,今与农圃俦。
买田带修竹,筑室依清流。
未能遣一力,分汝薪水忧。
坐念北归日,此劳未易酬。
我独遗以安,鹿门有前修。 -
108.《哭金路分应》 宋·文天祥
明朝吾渡海,汝魄在它乡。
六七年华短,三千客路长。
招魂情黯黯,归骨事茫茫。
有子应年长,平生不汝忘。 -
109.《奉和王世弼寄上七兄先生用其韵》 宋·黄庭坚
宫槐弄黄黄,莲叶绿婉婉。
时同二三友,竹轩凉夏晚。
驾言都城南,以望征车返。
何知苦淹回,及此秋景短。 -
110.《次韵答黄仲夫七十韵》 宋·梅尧臣
春风不择草,万卉皆发萌。
盛夏一长养,秋实俱与成。
舂粒以蒸炊,刈枯以煎烹。
工师调五音,不问咸与韺。 -
111.《谢邵三十五郎博诗卷》 宋·晁说之
我尝为历学,上元要极远。
上元有远迩,疏密出早晚。
顾惟尔大父,皇极探其本。
唐尧上百代,日月来衮衮。 -
112.《立春七首》 宋·刘克庄
存五千篇吟笔老,加三百户赞书新。
官分彩胜簪华发,僧送乌薪暖曲身。 -
113.《蒋迈说易》 宋·刘克庄
新图别义初拈出,四座皆惊昔未闻。
定是胸中通象数,或于梦里见羲文。
向来夫子编三绝,近世名儒说七分。
自笑腐生尊古注,可能挟册便从君。 -
114.《曹路分赠诗次韵一首》 宋·刘克庄
古来诗律推曹氏,不数河梁与董逃。
唐季三家松最胜,建安七子植尤高。
短檠尚课儿精选,老笔真堪仆命骚。
极欲留君横槊赋,舟人苦报粤江涛。 -
115.《读书楼二首》 宋·洪咨夔
流水青山一榻深,铜柯石榦半窗阴。
公余点校七分易,老去服行三字箴。
消长乘除观物理,存亡操舍验人心。
日长大得官闲力,乳燕鸣鸠尽好音。 -
116.《和孙守三月二十七日开宴》 宋·毛滂
绣段遮檐玉刻樽,扬州春色最先醺。
落花风起舞菌捲,秀岭烟生媚黛分。
酥面锦靴轻转雪,粉吭牙板细留云。
要他桃李长依旧,不借东君借寇君。 -
117.《七夕日游仙人洞》 宋·朱翌
蝉引秋风上桂枝,登山临水不胜悲。
兽蹲虎踞石见怪,天划神刓洞出奇。
无复碧蓝鸡刷羽,空余青栗蝟攒皮。
傥分衲子三缘屋,当与仙人五日期。 -
118.《七月十四夜月分韵明字》 宋·朱翌
澹澹烟覆渚,呜呜角收声。
白毫万丈光,下注千山倾。
良夜三五时,玉楼十二城。
皇天老眼开,碧湛双瞳晴。 -
119.《和谢吏部铁字韵三十四首·纪德十一首》 宋·邓肃
眼中儒生聊尔耳,仅免春闱饮墨水。
可怜四海万青衿,却愧建安六七子。
谁似丘侯独可人,日无千篇即怒嗔。
腐语陈言俱扫灭,奇文秀句出天真。
虎头固已称诗绝,更逢安石分工拙。
新诗为侯特发挥,照人之明鉴磨铁。 -
120.《十七日夜月色尤佳与韦去非东亭小酌》 宋·冯时行
秋来瑶海浴婵娟,天上人间又一年。
有酒何妨三夜看,无云尚见九分圆。
楼台迥忆仙游眼,村落遥思禁曙烟。
半柄衔山风露冷,归来清绝不成眠。