-
161.《前十三章未见营创之意因成古风》 宋·郭印
纷纷世间法,失得随所寓。
有心不吾来,无以不吾拒。
敝帚贵千金,穷阎封万户。
或理先默定,畴能测其故。 -
162.《老境》 宋·郭印
怪来齿发日凋疏,坐阅春秋六十馀。
鬓雪难消休把镜,眼花易发废观书。
身边赖有三田实,世上须知一梦虚。
只办此心赢造化,浮沤起灭不关渠。 -
163.《赵君宝宣慰别三十五年矣末由再晤近张倩仲实》 宋·牟巘五
橘园亭畔市多尘,曲院桥边境转清。
山色湖光精舍敞,笔床茶灶钓铅轻。
奈何一字不堪煮,且与三贤相并行。
笑问寿藏何早计,不妨更学赵台卿。 -
164.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
白云岩上月,太平松下影。
深夜秋风生,都成一片境。 -
165.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
秋风清,秋月白,秋水共长天一色。
不是心外境,亦非目前法。
可中一见便知归,平步广寒攀桂枝。 -
166.《颂古三十六首》 宋·释惟一
临济栽松,一椎两当。
山门境致,后人标榜。 -
167.《金刚随机无尽颂·如法受持分第十三》 宋·释印肃
善现重伸请,妙悟心清醒。
实扣此经名,岂欲谈虚境。 -
168.《斜川道上望庐山三绝》 宋·释正觉
真味酣心倚瘦筇,萧骚风啸一蹊松。
无人共语圆通境,笑看云吞石耳峰。 -
169.《登清凉三山亭》 宋·释正觉
絮风花雨一春残,未厌兹亭夜倚阑。
隐隐三山抱江月,清凉境界露松寒。 -
170.《六代祖师画像赞·三祖监智禅师》 宋·释正觉
道无拣择,宗非促延。
死生外著,清白家传。
觅罪性空,廓然大同。
妙尽亡能境,机回却借功。
虚明自照靡心识,明月灵犀夜魄通。 -
171.《偈颂一百二十三首》 宋·释祖钦
坐教直,猛著力。
提个狗子佛性无,万缘俱屏息。
似银山,如铁壁。
蓦然一拶粉碎,天地空,人境忘,寤寐如,死生一。
万别千差尽空寂。 -
172.《同邱直长和欧公三游洞韵》 宋·孙应时
维舟下牢关,散策上西岭。
天风吹我裳,恍惚非人境。
丹崖翠壁明空山,呀然洞府葱茏间。
珊瑚为门玉为里,石骨千年凝绿髓。 -
173.《三泉龙门》 宋·孙应时
苍山石骨高棱层,缭断谷口如坚城。
何年穴作瓮门入,豁然天地中开明。
门深十太碧铁色,错落鳞甲潜光晶。
溪声泻出骇风雨,岩泉乱滴纷珠璎。 -
174.《得丁求安书云叠石境于溪心嵲然如江上之矶作》 宋·王洋
立石标溪界,疏荷限水香。
此翁三十载,看了几人忙。 -
175.《松峭山傍偃松昔尝过之为赋长句今三十有六年》 宋·喻良能
人日肩舆度晓峰,长松偃蹇倚晴空。
几年不见根如铁,老境重来鬓似蓬。
独树未须夸老杜,五楸那复论韩公。
青幢翠盖貌难似,想见霏霏烟雨蒙。 -
176.《途次陕州》 唐·李隆基
境出三秦外,途分二陕中。
山川入虞虢,风俗限西东。
树古棠阴在,耕馀让畔空。
鸣笳从此去,行见洛阳宫。 -
177.《百丈山》 唐·李忱
大雄真迹枕危峦,梵宇层楼耸万般。
日月每从肩上过,山河长在掌中看。
仙峰不间三春秀,灵境何时六月寒。
更有上方人罕到,暮钟朝磬碧云端。 -
178.《杂曲歌辞·游子吟》 唐·顾况
故枥思疲马,故巢思迷禽。
浮云蔽我乡,踯躅游子吟。
游子悲久滞,浮云郁东岑。
客堂无丝桐,落叶如秋霖。 -
179.《出为豫章郡途次庐山东岩下》 唐·张九龄
兹山镇何所,乃在澄湖阴。
下有蛟螭伏,上与虹蜺寻。
灵仙未始旷,窟宅何其深。
双阙出云峙,三宫入烟沉。 -
180.《登荆州城楼》 唐·张九龄
天宇何其旷,江城坐自拘。
层楼百馀尺,迢递在西隅。
暇日时登眺,荒郊临故都。
累累见陈迹,寂寂想雄图。