-
1.《水龙吟(题三峰阁咏英华女子)》 宋·韩元吉
雨余叠巘浮空,望中秀色仙都是。
洞天未锁,人间春老,玉妃曾坠。
锦瑟繁弦,凤箫清响,九霄歌吹。
问分香旧事,刘郎去后,知谁伴、风前醉。 -
2.《送陈笠峰路教之燕》 宋·陈著
笠峰秀甲东南郊,面势雄特根基牢。
上与日月星辰交,下走海脉通六鳌。
蕴蓄玉金贲山毛,喷泄云雨苏焦熬。
之子生于其间擅英豪,重不轻试厚自韬。 -
3.《题莲峰集后》 宋·张炜
夺得莲峰秀,英名馥迩遐。
文章腾气粉,句律炼聱牙。
一梗江湖客,三朝忠义家。
欲评清绝处,雪月照梅花。 -
4.《赴阙次留献荆南成相公三十韵》 唐·吴融
分阃兼文德,持衡有武功。
荆南知独去,海内更谁同。
拔地孤峰秀,当天一鹗雄。
云生五色笔,月吐六钧弓。 -
5.《自警》 宋·秦观
古人去後音容寂,何处茫茫寻旧迹。
君看草遍北邙山,骼骴犹来丘垄积。
那堪此地日黄昏,长途万里伤行客。
只知恩爱动伤情,岂悟区区头已白。 -
6.《正月三日宿范氏庄四首》 宋·杨万里
山历愁寡天,沙征恨多地。
两日行海滨,虽近弥不至。
遐瞻道旁堠,我进渠秪退。
大风来无隔,午燠皎安避。 -
7.《饯秘书郎刘侯出守龙舒分韵得亭字》 宋·程公许
皖伯疏封有故城,新堂犹宝李翱铭。
三峰秀出尘区外,二水空流战血腥。
在昔建邦专地势,祗今误计奇沙汀。
集鸿底处容棲宿,冠鹖何人称使令。 -
8.《三峰府内矮柏十韵》 唐·吴融
擢秀依黄阁,移根自碧岑。
周围虽合抱,直上岂盈寻。
远砌行窥顶,当庭坐庇阴。
短堪惊众木,高已让他林。 -
9.《思郭真人》 宋·马默
郭也三峰秀,文章似性淳。
汶阳初识面,谓我旧相亲。
题诗叙游隐,於今经几春。
有家归未得,西望涕沾巾。 -
10.《游茅山题华阳观》 宋·秦熺
家山福地古云魁,一日三峰秀气回。
会散宝珠何处去,碧岩南洞白云堆。 -
11.《秋华亭槜李鲜于伯几篆颜)》 明·释良琦
片玉山西境绝偏,秋华亭子最清妍。
三峰秀割昆仑石,一沼深通渤澥渊。
鹦鹉隔窗留客语,芙容映水使人怜。
桂丛旧赋淮南隐,雪夜尝回剡曲船。 -
12.《送李民瞻侍郎宣谕陕西》 明·吴云
侍郎将命出金銮,道路传呼远近欢。
关内官曹迎使节,秦中父老识衣冠。
云开太华三峰秀,水绕黄河九曲寒。
寄语渭川千亩竹,西风还解报平安。 -
13.《次韵恩平郡王游山登寺中小阁》 宋·史浩
天边倚萧寺,小阁翠微中。
烟霭三峰秀,松杉一径通。
潮音从耳悟,尘虑转头空。
堪笑林间弋,犹思落塞鸿。 -
14.《儿侄辈为燕老集石秀叔以诗来和之二首》 宋·陈著
身是书中老仆童,布衣不溯马头风。
虽无二顷资穷巷,犹有三峰着睡翁。
虚室漫留庄叟白,新诗忽见相州红。
然时流俗滔滔去,铁石心肠独我同。 -
15.《余於六月初三日泛舟至奇石洞留题洞中一首》 宋·张嵲
世人应未到,若士或曾游。
岸隔千峰秀,门临万濑愁。
蜺旌疑可迟,丹洞拟深投。
归去夸尘侣,城闉鹤暂留。 -
16.《十月三日秀亭二首》 宋·方回
乱峰古垒一荒台,自笑衰翁去复来。
石怪更宜添薜荔,树枯犹许寄莓苔。
四天无壁供诗眼,万古皆空付酒杯。
惆怅远惭羊叔子,秋阴欲暮角声哀。 -
17.《和李倅游武夷》 宋·杨时
浓淡烟鬟半雨晴,溪光初借晚霞明。
鳌头涌出三峰秀,天汉融成一鉴清。
枌社有谁藏旧牒,宾云无处问遗声。
幔亭寂寞仙何在,勾漏丹砂早晚成。 -
18.《送温处士归黄山白鹅峰旧居》 唐·李白
黄山四千仞,三十二莲峰。
丹崖夹石柱,菡萏金芙蓉。
伊昔升绝顶,下窥天目松。
仙人炼玉处,羽化留馀踪。 -
19.《独秀峰》 清·袁枚
来龙去脉绝无有,突然一峰插南斗。
桂林山水奇八九,独秀峰尤冠其首。
三百六级登其巅,一城烟水来眼前。
青山尚且直如弦,人生孤立何伤焉? -
20.《望岳三首》 唐·杜甫
岱宗夫如何?齐鲁青未了。
造化钟神秀,阴阳割昏晓。
荡胸生曾云,决眦入归鸟。
会当凌绝顶,一览众山小。