-
21.《题真仙岩》 宋·贾遵祖
翰林以谪流夜郎,我亦何为涉此境。
生平山水债未了,宦游直度桂州岭。
牂牁江绕古融城,拂拭冠缨照清影。
举头忽见真仙岩,盘空攫拿势驰骋。 -
22.《计友载酒沧江海棠下公许以上寿亲庭不克与胜》 宋·程公许
杜陵老翁身转蓬,浣花溪头诗更工。
向来隐语最沉著,锦宫化里看晓红。
想当绕树经营时,吟思拍拍春醅农。
重跗叠萼今胜昔,五百年远谁为容。 -
23.《鲈脍》 宋·叶茵
圉圉洞庭阴,西风苦不情。
堕罾云叶乱,落刃雪花明。
列俎移桃菊,香斋捣桂橙。
四腮传雅咏,巨口窃嘉名。 -
24.《上官昭容书楼歌》 唐·吕温
汉家婕妤唐昭容,工诗能赋千载同。
自言才艺是天真,不服丈夫胜妇人。
歌阑舞罢闲无事,纵恣优游弄文字。 -
25.《观绳伎(潞府李相公席上作)》 唐·刘言史
泰陵遗乐何最珍,彩绳冉冉天仙人。
广场寒食风日好,百夫伐鼓锦臂新。
银画青绡抹云发,高处绮罗香更切。 -
26.《鹊桥仙(上张宣机)》 宋·赵长卿
云峰初敛,秋容如洗,庭院金风初扇。
葱葱佳气霭侯门,信天上、麒麟乍见。
祝君此去,飞黄腾踏,日侍凝旒邃冕和羹调味早归来,坐看取、蓬莱清浅。 -
27.《水调歌头(上辛幼安生日)》 宋·韩玉
重午日过六,灵岳再生申。
丰神英毅,端是天上谪仙人。
夙蕴机权才略,早岁来归明圣,惊耸汉庭臣。
言语妙天下,名德冠朝绅。 -
28.《上姑丈闾丘通牧少卿》 宋·李廌
天下一大器,安危系平倾。
哲王慎民监,措术如和羹。
辛甘或偏长,非可制割烹。
五味既可口,君子尝曰平。 -
29.《简赠祖高上人》 宋·赵蕃
黄山别久阻再披,青山路远终未窥。
忽逢隐静高监寺,不但学禅仍学诗。
禅机最上吾不会,诗笔少亲今老退。
青山卧冢谪仙才,功名孰愈凌歊台。 -
30.《和蔷薇花歌》 唐·孟郊
仙机札札织凤凰,花开七十有二行。
天霞落地攒红光,风枝袅袅时一飏,飞散葩馥绕空王。
忽惊锦浪洗新色,又似宫娃逞妆饰。
终当一使移花根,还比蒲桃天上植。 -
31.《和蔷薇花歌》 唐·孟郊
仙机札札织凤凰,花开七十有二行。
天霞落地攒红光,风枝袅袅时一飏,飞散葩馥绕空王。
忽惊锦浪洗新色,又似宫娃逞妆饰。
终当一使移花根,还比蒲桃天上植。 -
32.《别玉华仙侣》 唐·张祜
绕舍烟霞为四邻,寒泉白石日相亲。
尘机不尽住不得,珍重玉山山上人。 -
33.《池上》 唐·郑谷
池榭惬幽独,狂吟学解嘲。
露荷香自在,风竹冷相敲。
丧志嫌孤宦,忘机爱澹交。
仙山如有分,必拟访三茅。 -
34.《支公诗》 唐·皎然
支公养马复养鹤,率性无机多脱略。
天生支公与凡异,凡情不到支公地。
得道由来天上仙,为僧却下人间寺,道家诸子论自然,此公唯许逍遥篇。
山阴诗友喧四座,佳句纵横不废禅。 -
35.《支公诗》 唐·皎然
支公养马复养鹤,率性无机多脱略。
天生支公与凡异,凡情不到支公地。
得道由来天上仙,为僧却下人间寺,道家诸子论自然,此公唯许逍遥篇。
山阴诗友喧四座,佳句纵横不废禅。 -
36.《鹊桥仙(七夕和苏坚韵)》 宋·苏轼
乘槎归去,成都何在,万里江沱汉漾。
与君各赋一篇诗,留织女、鸳鸯机上。
还将旧曲,重赓新韵,须信吾侪天放。
人生何处不儿嬉,看乞巧、朱楼彩舫。 -
37.《西江月(番禺赵立之郡王席上)》 宋·向子諲
风响蕉林似雨,烛生粉艳如花。
客星乘兴泛仙槎。
误到支机石下。
欢喜地中取醉,温柔乡里为家。
暖红香雾闹春华。
不道风波可怕。 -
38.《洞仙歌(七夕)》 宋·姚述尧
金风玉露,正清秋初霁。
天上星郎夜游戏。
喜鹊儿、向织女报佳期,停机杼,草草便谐欢会。
情深悄无寤,云雨须臾,刚被鸡人早惊起。 -
39.《临江仙(寄西镛黄大闻)》 宋·张辑
忆昔风流秋社里,几人冰雪襟期。
凉风吹散梦参差。
寒灯多少恨,长笛不堪吹。
别去化龙潭上水,东来不寄相思。
白鸥应笑太忘机。
沙头重载酒,休负桂花枝。 -
40.《瑞鹤仙(次韵陆景思喜雪)》 宋·张榘
碧油推上客。
有神机沈密,参运帷幄。
威声际沙漠。
庆云飞川泳,和熏三白。