-
261.《抛球乐 其中疑有脱误》 元·王哲
此乐玄化尘世,搜获藏善。
忽长天、嘉气瑞瑞,云浪滔滔,暂然敷遍。
聚**、浓结成雯,渐淅沥、文横飞霰。
广布列列严凝,凛凛寒威,抛掷真堪羡。 -
262.《任安道生日》 宋·项安世
豪风横雨洗新春,掉电惊雷起蛰鳞。
七百里开云土润,八千年庆大椿辰。
太牢醇酎春台上,金马公车要路亲。
凛凛河图门户在,稳将才业嗣前人。 -
263.《送郑向书罢师归福州》 宋·项安世
共惟汉从官,三仕屈吾指。
前辈有郑公,后来王赵耳。
更生初去国,玉色欣共理。
我时见一叶,已识秋风起。 -
264.《次韵苏主管小礬山歌》 宋·项安世
大字峥嵘如石柱,小字参差似钗股。
醉中写出礬山歌,梦中飞入礬山路。
恍然身在空林间,壶公八柱横当前。
并州剪刀色如水,剪取一半壶公烟。 -
265.《赋运使张大监道州石山以张诗平地风澜险于水》 宋·项安世
枚回洲边春水生,日光照縠波文平。
绣衣使者何世上,彩舟唤客论交情。
平生择交不择利,俗子纷纷卧之地。
少年所识惟石君,晚岁相从不相弃。 -
266.《游东阳涵碧亭刘梦得所赋诗也明日过中兴寺游》 宋·王铚
宝月生旁邑,应真传绝艺。
峨峨画三佛,张吴意能俪。
气象随世低,病鹘无猛鸷。
碑阴笔纵横,才翁雄近世。 -
267.《毕少董繙经图诗》 宋·王铚
我知君子有常心,谁谓春秋无定法。
常心定法皆一途,万变在前吾不惑。
锦衣白马青油客,回首伤心沦异域。
缟带喜赠延州来,一见浑如旧相识。 -
268.《明师见和梅诗再用韵兼奉送还福唐》 宋·王铚
斲轮妙手声名歇,谁信出门犹合辙。
后来世外有高禅,凛凛兰摧并玉折。
久将生死付八还,不数图书号三绝。
诗来乃与梅争妍,獭髓补痕红未灭。 -
269.《送张寺丞》 宋·章甫
知己不易得,相知贵知心。
我行遍四方,公独知我深。
公如千丈松,凛凛有直气。
我如松下草,亦有傲霜意。 -
270.《韩子师尚书致仕》 宋·张镃
丈夫出处无两岐,强自分别儿童痴。
鹿门庞老不愿仕,名与诸葛争驱驰。
天子从臣岂易得,履声已至黄金墀。
堂堂文誉动宸极,奕世长策归论思。 -
271.《忆昨行寄呈刘法曹》 宋·刘宰
忆昨太守宣城陈,人物风流法从臣。
太息官仓取无艺,要与邑民图久计。
总将一石计其赢,三斗八升为定制。
厥初号令发雷霆,奉行谁敢圭撮增。 -
272.《送王深道归黄岩云霞居并简李微之周子靖吴毅》 宋·刘宰
之子云霞居,地隔千万山。
三年三过我,一见一开颜。
袖出西游编,字字破天悭。
可怜东门享,不及海上閒。 -
273.《由竹溪至梅蹊书赠莫云樵》 明·张羽
出门怀清旷,入舟苦炎炽。
皇天从人欲,飞雨飒然至。
风吹波上寒,凄其感秋气。
暝投山僧眠,复得清净地。 -
274.《子瞻画枯木》 宋·孔武仲
寒云行空乱春华,西风凛凛空吹沙。
夫子抱膝若丧魄,谁知巧思中萌芽。
败毫淡墨任挥染,苍莽菌蠢移龙蛇。
略增点缀已成就,止见枯木成槎枒。 -
275.《次韵天觉行县》 宋·孔武仲
余凉凛凛兴乘骢,分走郊圻督事功。
照路官仪惊众目,快襟诗思有清风。
隋河杨柳萦天上,魏阙觚棱在梦中。
朝会相逢劳行色,滑稽酬对兴无穷。 -
276.《清凉寺》 宋·孔武仲
白寺荒湾略舣舟,携筇来作上方游。
何年巧匠开山骨,自古精兵聚石头。
故垒无人空向久,高堂问话凛生秋。
云庵快望穷千里,一借澄江洗客忧。 -
277.《大雪》 宋·孔武仲
穷年阙雨谩悲歌,喜见凌晨雪意多。
天上乱花初剪玉,楼头密影已翻波。
轮蹄著路织尘断,庭宇无风凛气和。
寄语云师勤覆护,莫令光景漏银河。 -
278.《师安抚生日》 宋·晁公溯
鼻祖始谋远,承家积庆长。
青霜元不坠,玉树久逾芳。
气验三嵎秀,祥占五世昌。
向来蜀父老,久忆汉文章。 -
279.《乐敦仁用师伯浑见示句中作禅语禅不可不领话》 宋·晁公溯
江边看云望青青,谁知隔江以扇招。
机缘句语无可录,要知芝岭居上饶。
鎔铁作牛石作燕,鸣亦不闻飞不见。
凛然独立纨绮中,大帛之冠衣大练。
果能出世去九州,绝意著书为穷愁。
请来言下辨白黑,试观海头并藏头。 -
280.《曾夔州座右山水图》 宋·晁公溯
华堂左右皆山川,登堂一见心茫然。
松林忽在素壁上,几杖却对阴崖前。
百年老树横高枝,正当太古阴云垂。
近前细看才拱把,生气凛凛如十围。