-
121.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
122.《读余忠宣公传》 明·朱纯
羽书无路达深宫,力障孤城势转穷。
卞壸一门甘死难,张巡千载凛英风。
空期戎马收江左,又见真龙起泗中。
试看尽忠池上水,当年剑血尚流红。 -
123.《满庭芳》 宋·苏轼
三十三年,今谁存者,算只君与长江。
凛然苍桧,霜干苦难双。
闻道司州古县,云溪上、竹坞松窗。
江南岸,不因送子,宁肯过吾邦。 -
124.《壬寅二月,有诏令郡吏分往属县灭决囚禁·自》 宋·苏轼
远人罹水旱,王命释俘囚。
分县传明诏,寻山得胜游。
萧条初出郭,旷荡实消忧。
薄暮来孤镇,登临忆武侯。 -
125.《甘露寺》 宋·苏轼
江山岂不好,独游情易阑。
但有相携人,何必素所欢。
我欲访甘露,当途无闲官。
二子旧不识,欣然肯联鞍。 -
126.《巫山》 宋·苏轼
瞿塘迤逦尽,巫峡峥嵘起。
连峰稍可怪,石色变苍翠。
天工运神巧,渐欲作奇伟。
坱轧势方深,结构意未遂。 -
127.《送李公恕赴阙》 宋·苏轼
君才有如切玉刀,见之凛凛寒生毛。
愿随壮士斩蛟蜃,不愿腰间缠锦绦。
用违其才志不展,坐与胥吏同疲劳。
忽然眉上有黄气,吾君渐欲收英髦。 -
128.《再游径山》 宋·苏轼
老人登山汗如濯,到山困卧呼不觉。
觉来五鼓日三竿,始信孤云天一握。
(古语云:孤云两角,去天一握。
)平生未省出艰险,两足惯曾行荦确。 -
129.《壬寅二月有诏令郡吏分往属县减决囚禁十三日》 宋·苏轼
太平宫而宿于南溪溪堂遂并南山而西至楼观大秦寺延生观仙游潭十九日aa1归作诗五百言以记凡所经历者寄子由远人罹水旱,王命释俘囚。
分县传明诏,循山得胜游。
萧条初出郭,旷荡实消忧。
薄暮来孤镇,登临忆武侯。 -
130.《送文与可出守陵州》 宋·苏轼
壁上墨君不解语,见之尚可消百忧。
而况我友似君者,素节凛凛欺霜秋。
清诗健笔何足数,逍遥齐物追庄周。
夺官遣去不自沉,晓梳脱发谁能收。
江边乱山赤如赭,陵阳正在千山头。
君知远别怀抱恶,时遣墨君消我愁。 -
131.《兴龙节集英殿宴教坊词致语口号》 宋·苏轼
臣闻帝武造周,已兆兴王之迹;
日符祚汉,实开受命之祥。
非天私我有邦,惟圣乃作神主。
仰止诞弥之庆,集於建丑之正。 -
132.《安昌侯》 宋·晏殊
莲勺移家近七迁,鲁儒章句世相传。
关中沃壤通泾渭,堂上繁声逐管弦。
身服儒衣同繁义,日将卮酒对彭宣。
高坟丈五阳陵外,千古朱云气凛然。 -
133.《用前韵戏赠叶致远直讲》 宋·王安石
叶侯越著姓,胄出实楚叶。
缙云虽穷远,冠盖传累叶。
心大有所潜,肩高未尝胁。
飘飘凌云意,强御莫能慑。 -
134.《和王胜之雪霁借马入省》 宋·王安石
泥水填马不受辙,瓦雪得火犹藏沟。
宿雾纷纷度城阙,朔气凛凛吹衣裘。
穷阎闭门无一客,剥啄惊我有前驺。
强随传呼出屋去,鼻息冻合髭缪缪。 -
135.《求先人墨迹呈表兄黄季文》 宋·戴复古
我翁本诗仙,游戏沧海上。
引手掣鲸鲵,失脚堕尘网。
身穷道则腴,年高气弥壮。
平生无长物,饮尽千斛酿。 -
136.《送通守林彦强寺丞还朝》 宋·范成大
鴈荡之山天下无,奔岸绝壑不可图。
地灵境秀有人物,新安府丞今第一。
纷纶草木变喧寒,竹节松心故凛然。
穷山薄宦我无恨,识公大胜荆州韩。 -
137.《送李端叔从辟中山》 宋·秦观
人畏朔风声,我闻独宽怀。
岂不知凛冽,为自中山来。
端叔天下士,淹留蹇无成。
去从中山辟,良亦慰平生。 -
138.《晨兴》 宋·陆游
冬夕宜晚睡,夏日思晨兴。
磊落明星高,苍凉朝日升。
正襟坐堂上,有几不敢凭,陈前圣人书,凛如蹈渊冰。
平生不苟利,岂独畏友朋。
长饥君勿诮,人各有不能。 -
139.《系舟下牢溪游三游洞二十八韵》 宋·陆游
旧观三峡图,常谓非人情。
意疑天壤间,岂有此峥嵘。
画师定戏耳,聊欲穷丹青。
西游过沔鄂,莽莽千里平,昨日到峡州,所见始可惊,乃知画非妄,却恨笔未精。 -
140.《过张王行庙》 宋·陆游
烈士生不遇,栖栖为旅人;英魂死不没,凛凛为明神。
明神受帝命,庙食福我民,牲酒可足言,压抑姑少伸。
火旱千里赤,与人下雷雨,降水不反壑,谈笑出平土。
善人锡之福,奸伪亦击汝。
岂若世上人,吞声气如缕。