-
41.《梅花下饮茶又成二绝》 宋·吴芾
强拈茶碗对梅花,应是花神笑我多。
更取香醪拼一醉,不禁风味恼人何。 -
42.《次韵王司户梅花五绝下得用古人意及比妇人玉》 宋·王之望
牢落天涯邂逅逢,清愁幽恨与谁同。
故园肠断三千里,客裹看花岁又穷。 -
43.《次韵王司户梅花五绝下得用古人意及比妇人玉》 宋·王之望
溪外人家处处栽,三分蓓藿一分开。
故教嫩萼参差发,似要幽人次第来。 -
44.《次韵王司户梅花五绝下得用古人意及比妇人玉》 宋·王之望
可耐幽花发较迟,殷勤为情晓风吹。
朝来策杖探消息,香处初开一两枝。 -
45.《次韵王司户梅花五绝下得用古人意及比妇人玉》 宋·王之望
闻说江梅已恼人,冲寒著意去寻春。
枝枝细看枝枝好,岁岁相逢岁岁新。 -
46.《次韵王司户梅花五绝下得用古人意及比妇人玉》 宋·王之望
一岁都来几日开,一开能得几回来。
清尊留待溪边月,不怕山城晚鼓催。 -
47.《次韵黄侍郎海棠花下怯黄昏七绝》 宋·魏了翁
狂风利剑戟,火龙困屠宰。
莫起落红愁,生意浩云海。 -
48.《次韵黄侍郎海棠花下怯黄昏七绝》 宋·魏了翁
曾访郊原春,静观烟雨妆。
因物得良晤,谅非昔如棠。 -
49.《次韵黄侍郎海棠花下怯黄昏七绝》 宋·魏了翁
唐人春深题,用韵工车斜。
逐逐语言去,谁欤真识花。 -
50.《次韵黄侍郎海棠花下怯黄昏七绝》 宋·魏了翁
临川数落花,康节爱花谢。
若作荣悴观,此特花之下。 -
51.《次韵黄侍郎海棠花下怯黄昏七绝》 宋·魏了翁
穉绿茁儿拳,老红面百摺。
诗坛更伏波,令我逢敌怯。 -
52.《次韵黄侍郎海棠花下怯黄昏七绝》 宋·魏了翁
天运自消息,诗人诗平章。
何花春不红,何草冬不黄。 -
53.《次韵黄侍郎海棠花下怯黄昏七绝》 宋·魏了翁
醉妃索南内,玉奴毙东昏。
所以观物心,皇皇妙无门。 -
54.《予近卜居孤山之下友人元敏以四绝见嘲遂依韵》 宋·释智圆
所栖幽致异人寰,野艇秋归碧浪间。
残日淡烟凝望处,参差楼阁认孤山。 -
55.《予近卜居孤山之下友人元敏以四绝见嘲遂依韵》 宋·释智圆
穷居已蹑黔娄迹,孤岛徒称玛瑙坡。
糗饭蔾羹且闲乐,更无车马暂经过。 -
56.《予近卜居孤山之下友人元敏以四绝见嘲遂依韵》 宋·释智圆
烟波云木映闲扉,养病深栖是所宜。
便欲上生寻内院,却因泉石住多时。 -
57.《予近卜居孤山之下友人元敏以四绝见嘲遂依韵》 宋·释智圆
虚堂入夏讲残经,不击钟声击鼓声。
林下唯君问幽趣,纪阳仪式近方成。 -
58.《除夕谕铃下两绝句》 宋·项安世
江边梅柳自知新,病里形容只向陈。
春色不干枯木事,明朝贺岁莫通宾。 -
59.《除夕谕铃下两绝句》 宋·项安世
莫将新岁便为新,彩仗春幡不动陈。
未转东风犹是腊,明朝贺岁莫通宾。 -
60.《金道铺庭下竹十许枝因忆柳子厚清水驿绝句》 宋·张嵲
庭下幽篁十数枝,令人偏记柳州诗。
襄阳耆旧消除尽,清水驿傍应断碑。