-
121.《思善堂》 宋·张舜民
春风长万物,棘子犹卷然。
及至华实稠,已悲霜露先。
功随四时去,不待三牲全。
所以陟屺人,设身常舍旃。 -
122.《芳树》 明·刘基
蔚彼芳树,生于兰池。
景风昼拂,荣泉夜滋。
烨如其光,炫于朱曦。
含华吐芬,嘤鸣满枝。 -
123.《和子华许昌道中诗有隐逸之思》 宋·韩维
悲风中夜兴,寒气入我室。
颓然揽衣坐,中怀百忧溢。
我生乏壮图,少小事刀笔。
窥古得微尚,趋时寡良术。 -
124.《望思台》 宋·强至
一朝木偶发深宫,父子恩隳晻暧中。
不见戾园埋恨处,至今草木有悲风。 -
125.《妙喜迁化悲而成诗》 宋·曹勋
戎烬多艰道不传,师能横竖说无边。
清湘去后人思杀,破衲归来帝所怜。
双遽埋无尽藏,诸方应舞野狐禅。
伤心明月堂中影,只作霜华处处圆。 -
126.《谢文思许尚之石函广陵散谱》 宋·楼钥
叔夜千载人,生也当晋魏。
君卑巨寖强,駸駸司马氏。
幽愤无所洩,舒写向桐梓。
慢商与宫同,惨痛声足备。 -
127.《又次韵三首》 宋·廖行之
昔人逢秋每悲思,往往捧本骚人言。
安知四时皆足乐,但愿一切长无冤。
山林朝市等昔梦,荣悴开落俱陈根。
不如沉醉了万事,春兰秋菊谁能论。 -
128.《长思仙 赠零口权先生》 元·马钰
出家儿。
处无为。
至死如同初出时。
何愁道不知。
内慈悲。
外憨痴。
绝虑忘机无执迷。
刀圭有分携。 -
129.《闻袁思正卒于宿州》 宋·孔武仲
画舸西河载酒回,东篱持菊待君来。
何知顷刻成千古,不及从容共一杯。
羁旅梦魂难际接,平生交分但悲哀。
中年万事长心恶,何处愁眉得暂开。 -
130.《艮思台秋眺》 宋·方回
风亭月榭欲为之,十许年前已筑基。
秋着碧山环作画,天将白鸟点成诗。
抚松已幸追陶径,梦草无烦忆谢池。
典午纪中摇落语,白头洄泝不胜悲。 -
131.《感秋》 宋·李覯
徙倚重咨嗟,非缘惜岁华。
关山异乡客,砧杵别人家。
天冷云含日,豀清水献沙。
屈魂终不返,悲思更无涯。 -
132.《和徐思远岁除》 宋·王洋
节物催人莫自悲,开颜且喜看君诗。
饭抛宿岁因轻弃,酒为迎上故重违。
照镜不收寒鹭影,藏钩新与少年期。
何须真待东风醉,红烛花前且满枝。 -
133.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
134.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
135.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉,秋之为气也!
萧瑟兮草木摇落而变衰。
憭栗兮若在远行,登山临水兮送将归。
泬漻兮天高而气清,寂寥兮收潦而水清。 -
136.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
137.《鹧鸪天·元夕有所梦》 宋·姜夔
肥水东流无尽期。
当初不合种相思。
梦中未比丹青见,暗里忽惊山鸟啼。
春未绿,鬓先丝。
人间别久不成悲。
谁教岁岁红莲夜,两处沉吟各自知。
(沉 通:沈) -
138.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
139.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
140.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉!秋之为气也。
萧瑟兮,草木摇落而变衰。
憭栗兮,若在远行。
登山临水兮,送将归。