-
121.《杨花》 宋·楼钥
野芳庭草是生涯,老去只宜闲在家。
几日惜春留不住,小鬟为我拾杨花。 -
122.《梅口遣兴》 宋·苏泂
屏迹甘衡陋,驰书捷置邮。
击匏成潦倒,行李当嬉游。
偶往无前约,明知不自由。
米盐嗔妇问,书剑惜儿留。 -
123.《满江红 和郭子敬夏日村居韵》 元·许有壬
一曲清溪,收拾尽、风声月色。
还自笑、六旬将近,数椽方葺。
已分封侯非燕颔,尽教有地争蜗角。
算人生、难得是清闲,吾今得。 -
124.《满江红 和郭子敬夏日村居韵》 元·许有壬
一曲清溪,收拾尽、风声月色。
还自笑、六旬将近,数椽方葺。
已分封侯非燕颔,尽教有地争蜗角。
算人生、难得是清闲,吾今得。 -
125.《瑞鹧鸪 原误作点绛唇,兹依律改·但上下片》 元·王哲
昔日人言拾菜郎。
根*菜甲总盈筐。
春夏秋冬闲不得,温炎凉冷镇长忙。
今日予言截彩郎。
能为斡运做经商。
愿静一心休作用,好将四季细消 -
126.《断桥春望》 宋·王镃
拾翠车闲辇路尘,山南山北杜鹃春。
谁家庭院东风里,飞出桃花不见人。 -
127.《薛玠两投诗以古风谢之》 宋·陈文蔚
知君家住象山麓,日有见闻新耳目。
自怜各在天一涯,休誉惟能采乡曲。
却来一见玉溪头,已知标致非凡俗。
等闲挥翰墨淋浪,惠我新诗不金玉。 -
128.《寄傅代言》 宋·李覯
交游散尽客来稀,门掩城隅昼漏迟。
春地更无嫌草处,雨天还有诈睛时。
轻量世事世不罪,冷笑人言人岂知。
犹喜道途收拾早,将闲对病最相宜。 -
129.《书怀寄介夫》 宋·李覯
弃材幸免杂舆薪,收拾缁衣出洛尘。
渐老得闲才是性,谩言成谑且随人。
能传身后须文字,要识胸中只鬼神。
俗子不劳轻毁誉,问天长乞醉乡春。