-
81.《合纸屏为小阁画卧袁访戴其上名之曰听雪各与》 宋·方岳
空山十日雪塞门,天荒地老无行人。
芦花败絮不堪着,山石夜裂苍皮皴。
奇寒中人僵赑屃,樵汲路迷瓶粟既。
驾风万鹤危欲仙,此腹久无烟火气。 -
82.《钱穆仲有高丽松扇馆中多得者以诗求之》 宋·孔武仲
巨鳌昂头鲸掉尾,东顾沧溟天接水。
钱公涉险如通渠,破帆一抹三千里。
岛夷之国远且偏,归来逢人语辄喜。
大荒茫茫最宜松,直从旷野连深宫。 -
83.《赠江东李提学》 宋·方回
小难和气如三春,大难色莹清无尘。
小难作诗到对处,大难更自髯绝伦。
天怜今年穷已极,稍慰蒹葭霜露身。
恶风剧雪走千里,一识顿有两玉人。 -
84.《郡中每晨兴辄见群鹤东飞至暮又行列而返…所羡遂赋以诗》 唐·张九龄
云间有数鹤,抚翼意无违。
晓日东田去,烟霄北渚归。
欢呼良自适,罗列好相依。
远集长江静,高翔众鸟稀。
岂烦仙子驭,何畏野人机。
却念乘轩者,拘留不得飞。 -
85.《山中与诸道友夜坐闻边防不宁因示同志》 唐·温庭筠
龙砂铁马犯烟尘,迹近群鸥意倍亲。
风卷蓬根屯戊己,月移松影守庚申。
韬钤岂足为经济,岩壑何尝是隐沦。
心许故人知此意,古来知者竟谁人。 -
86.《效陈拾遗子昂感遇二首》 唐·司空图
高燕飞何捷,啄害恣群雏。
人岂玩其暴,华轩容尔居。
强欺自天禀,刚吐信吾徒。
乃知不平者,矫世道终孤。 -
87.《祭辞》 先秦·佚名
皇皇上天。
照临下土。
集地之灵。
降甘风雨。 -
88.《壁侍者来访作此赠之》 宋·徐瑞
俗论行地不足闻,相从松下慰离群。
喜师一吸西江水,许我平分华秋云。
更向锋前来妙倍,莫于纸上泥陈文。
纯阳石薜黄龙去,肥瘦何曾彼此分。 -
89.《赠桂琴隐先生傅子云韵》 宋·桂柔夫
君是轶群者,当知不可羁。
渊源象山学,声价鲤庭诗。
要路足将策,高云翅肯垂。
余波幸沾丐,活我出污池。 -
90.《次韵张正民游智者寺》 宋·苏简
养拙何所诣,白昼门常关。
剥吸有好怀,绕郭横秋山。
佛庐占山麓,清净非人间。
曳杖得晤语,幽寻为怡颜。 -
91.《诸公和差须二诗不已又得二首》 宋·刘克庄
乏萧生表褚公须,那更痴年已倍瑜。
爱北征诗穷愈壮,鄙东封稿死犹谀。
誉臣亦有毁臣者,知我宁无罪我乎。
惜取宝珍常自照,底须揭日耀群愚。 -
92.《和景彝诮扶出者》 宋·王珪
天子重论秀,待之以公卿。
志士抱奇节,犹或场屋轻。
学能苦自琢,诗书腹纵横。
胡为怀袖间,挟册角群生。 -
93.《次韵答璧侍者五首》 宋·陈造
狮子窟中狮子子,孤群慑怯更清孤。
当场不作春雷吼,底用吟诗压老夫。 -
94.《和吟友月夜遇风雨不见薄蚀韵》 宋·卫宗武
麟经纪载浩岁月,天家妖祥互分别。
所书薄蚀三十六,独於黑夜泯无说。
岂以为阳义所崇,可略者阴辞遂轰。
曩年月蚀无风雨,风雨胡为为月设。 -
95.《余既题畲斋有闻纸田之说而笑者复作长篇》 宋·戴表元
学农无年尤可待,学儒无成祗益馁。
羡君终岁作书痴,聚室嗷嗷穷不悔。
客来问计何所出,一饱自悬饘粥外,平生据案畎亩心,汗简为犁笔为耒。 -
96.《偈颂一百二十三首》 宋·释崇岳
借手行拳,惊群动众。
龙门上客,未举先知。
若不然者,灵隐失利。 -
97.《送元安禅者》 宋·释重顯
群峰杳蔼留不住,远道依依祇藤屦,旧隐萝龛付与谁,寒猿后夜啼高树。
-
98.《邂逅南昌簿孙正之剧谈别后聊以记所期者》 宋·曾丰
三秦擅淮石,三孔专江西。
鼎足立世稳,文匠诗宗师。
吾生亦太晚,流风殆谁归。
龙泉剑之精,夜气贯斗箕。 -
99.《辛未闰四月即事》 宋·张九成
横浦亦何好,人烟眇荒墟。
所以常闭门,九年唯读书。
余幼好奇服,玉佩而琼琚。
念往复推来,薰然乐有余。 -
100.《童趣》 清·沈复
余忆童稚时,能张目对日,明察秋毫,见藐小之物必细察其纹理,故时有物外之趣。
夏蚊成雷,私拟作群鹤舞于空中,心之所向,则或千或百,果然鹤也;昂首观之,项为之强。
又留蚊于素帐中,徐喷以烟,使之冲烟而飞鸣,作青云白鹤观,果如鹤唳云端,为之怡然称快。
余常于土墙凹凸处,花台小草丛杂处,蹲其身,使与台齐;定神细视,以丛草为林,以虫蚁为兽,以土砾凸者为丘,凹者为壑,神游其中,怡然自得。