-
161.《六叹(集已载三首)》 唐·李涉
蓬莱岛边采珠客,西望人寰星汉隔。
千重叠浪耸云高,万里平沙连月白。
海中洞穴寻难极,水底鲛人半相识。 -
162.《题梅岭泉》 唐·孙鲂
梅岭旧闻传,林亭势峞然。
登临真不易,幽胜恐无先。
楚野平千里,吴江曲一边。
标形都大别,洞府岂知焉。 -
163.《幽通赋》 两汉·班固
系高顼之玄胄兮,氏中叶之炳灵。
飖颽风而蝉蜕兮,雄朔野以扬声。
皇十纪而鸿渐兮,有羽仪于上京。
巨滔天而泯夏兮,考遘愍以行谣。 -
164.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
165.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
166.《鹪鹩赋》 魏晋·张华
鹪鹩,小鸟也,生于蒿莱之间,长于藩篱之下,翔集寻常之内,而生生之理足矣。
色浅体陋,不为人用,形微处卑,物莫之害,繁滋族类,乘居匹游,翩翩然有以自乐也。
彼鹫鹗惊鸿,孔雀翡翠,或淩赤霄之际,或托绝垠之外,翰举足以冲天,觜距足以自卫,然皆负矰婴缴,羽毛入贡。
何者?有用于人也。 -
167.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
168.《白发赋》 魏晋·左思
星星白发,生于鬓垂。
虽非青蝇,秽我光仪。
策名观国,以此见疵。
将拔将镊,好爵是縻。 -
169.《悲愤诗》 两汉·蔡琰
汉季失权柄,董卓乱天常。
志欲图篡弑,先害诸贤良。
逼迫迁旧邦,拥主以自疆。
海内兴义师,欲共讨不祥。 -
170.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
171.《尾犯(林钟商)》 宋·柳永
晴烟幂幂。
渐东郊芳草,染成轻碧。
野塘风暖,游鱼动触,冰澌微坼。
几行断雁,旋次第、归霜碛。 -
172.《渔家傲》 宋·欧阳修
粉蕊丹青描不得。
金针线线功难敌。
谁傍暗香轻采摘。
风淅淅。
船头触散双鸂鶒。
夜雨染成天水碧。
朝阳借出胭脂色。
欲落又开人共惜。
秋气逼。
盘中已见新荷的。 -
173.《大酺·越调春雨》 宋·周邦彦
对宿烟收,春禽静,飞雨时鸣高屋。
墙头青玉旆,洗铅霜都尽,嫩梢相触。
润逼琴丝,寒侵枕障,虫网吹黏帘竹。
邮亭无人处,听檐声不断,困眠初熟。 -
174.《水调歌头(送季修同希文去秀)》 宋·吕渭老
十年禅榻畔,风雨扬茶烟。
跳丸日月,未甘白发困尧天。
江左风流才子,要伴江湖张翰,同泛洛阳船。
酌酒情无尽,海燕绕船竿。 -
175.《念奴娇》 宋·沈瀛
阳春布暖,又还见、光景如梭催逼。
帝里皇都人共道,好个前时春色。
默默暗沈,含颦不语,此意谁人识。
何如索笑,放开说尽端的。 -
176.《醉落魄》 宋·沈瀛
时光盛逼。
杯盘渐渐来收拾。
主人便欲连客。
末后殷勤,一著怎生得。
来时便有归时刻。
归时便是来时迹。
世间万事曾经历。
只看如今,无不散筵席。 -
177.《木兰花慢》 宋·张孝祥
送归云去雁,淡寒采、满溪楼。
正佩解湘腰,钗孤楚鬓,鸾鉴分收。
凝情望行处路,但疏烟远树织离忧。
只有楼前溪水,伴人清泪长流。 -
178.《蝶恋花(西堂竹阁,日气温然,戏作)》 宋·丘崈
逼砌筠窗围小院。
日照花枝,疏影重重见。
金鸭无风香自暖。
腊寒才比春寒浅。
昼景温温烘笔砚。
闲把安西,六纸都临遍。
茗碗不禁幽梦远。
鹊来唤起斜阳晚。 -
179.《念奴娇(梅影)》 宋·赵长卿
银蟾光满,弄余辉、冷浸江梅无力。
缓引柔条浮素蕊,横在闲窗虚壁。
染纸挥毫,粉涂墨晕,不似今端的。
天然造化,别是一般,清瘦踪迹。 -
180.《鹧鸪天·发底青青无限春》 宋·辛弃疾
发底青青无限春。
落红飞雪谩纷纷。
黄花也伴秋光老,何事尊前见在身。
书万卷,笔如神。
眼看同辈上青云。
个中不许儿童会,只恐功名更逼人。