-
301.《次韵中秉教授喜雨之作》 宋·冯伯规
入春绝无一声雷,赤日又将近夏末。
阴霾蔽天动经月,草木叶上积寸埃。
朝朝群望俱遍走,一毫及民更无有。
雨师远逃龙亦睡,江涩鱼跳兽空吼。 -
302.《积善堂诗》 宋·晃冲之
我家得姓自卫史,文王之照钟厥美。
西京御史府大夫,父慈子忠不惜列。
至今墓上无曲棘,颍川岁时虔庙祀。
中原丧乱厌风尘,南渡不及渡辽水。 -
303.《送程给事知越州》 宋·李中师
山藩宠进白云司,台札仍欣得告归。
苏子佩虎钮,腰龟緺,列城旗鼓随高牙,兰亭一水近馆娃。
乃今衣绣先过家,秋风从此生蒹葭。 -
304.《跛法师歌》 明·莲池律师
跛脚法师胡以名,良由能说不能行。
我今行说两俱拙,不应无实当斯称。
春王正月才过十,午间随例入浴室。
失足俄沉百沸汤,不起床敷五十日。 -
305.《喜归述怀留别李于鳞王元美徐子与宗子相四子》 明·梁有誉
天地炎州外,云涛涨海边。
为儒嗟世业,结社断尘缘。
髫龀趋先子,荣枯忆往年。
时推骢马使,人避铁冠贤。 -
306.《十一月十日宿陈敬初馆中临别有作》 明·王祎
岁十一月当严冬,江湖水落潜蛟龙。
萧条长涂客旅散,而我买棹过吴淞。
兹行岂为饥饿逼,念子高谊来相从。
托交同门已十载,蒙被教益开愚蠢。 -
307.《古风其四》 唐·李白
凤飞九千仞。
五章备彩珍。
衔书且虚归。
空入周与秦。 -
308.《济上四贤咏(三首·济州官舍作)》 唐·王维
崔录事(册4卷125页1252a)
解印归田里。
贤哉此丈夫。
少年曾任侠。 -
309.《七年元日对酒五首》 唐·白居易
庆吊经过懒,逢迎拜跪迟。
不因时节日,岂觉此身羸?
众老忧添岁,余衰喜入春。
年开第七秩,屈指几多人? -
310.《孙巨源》 宋·苏轼
三年客京辇,憔悴难具论。
挥汗红尘中,但随马蹄翻。
人情贵往返,不报生祸根。
坐令平生友,终岁不及门。 -
311.《松》 宋·王安石
世传寿可三松倒,此语难为常人道。
人能百岁自古稀,松得千年未为老。
我移两松苦不早,岂望见渠身合抱。
但怜众木总漂摇,颜色青青终自保。 -
312.《酬王檐叔奉使江南访茶法利害见寄》 宋·王安石
余闻古之人,措法贻厥後。
命官惟贤材,职事又留狃。
止能权轻重,王府则多有。
岂尝搉其子,而为民父母。 -
313.《酬王督贤良松泉二诗其一·松》 宋·王安石
世传寿可三松倒,此语难为常人道。
人能百岁自古稀,松得千年未为老。
我移两松苦不早,岂望见渠身合抱。
但怜众木总漂摇,颜色青青终自保。 -
314.《自警》 宋·陆游
生世如梦境,淹速无定时。
少壮不可恃,况汝迫耄期。
五官及百骸,自揣日益衰,客来能送迎,要是强支持。
百口皆新人,所至无旧知;绍兴同朝者,扫地靡复遗。
虽云穷耐久,造物岂汝私?余日真几何?得酒且伸眉。 -
315.《久雨排闷》 宋·陆游
一春略无十日晴,雨脚才断云已生。
奇葩摧败等青苋,嘉榖漂荡随浮萍。
书生病卧苔及榻,湿薪燎衣熏欲盲。
腰顽足痹空叹息,咫尺不得行中庭。
读书窗黑不见字,弹琴弦缓那成声。
老盆泽酒且复醉,两部鼓吹方施行。 -
316.《寓陈杂诗十首》 宋·张耒
秦子死南海,旋骨还故墟。
辛勤一生事,空得数编书。
琅琅巧言语,玉佩联琼琚。
知者能几人,憎者颇有余。 -
317.《送孙志康赴高阳》 宋·张耒
三觞草草岂足饮,聊具数刻留君欢。
年来故友半零落,每念及此伤肺肝。
淮阳穷栖幸见子,胸中郁结为少宽。
奈何舍我去不顾,薄宦谋食何艰难。 -
318.《古乐府白紵四时歌》 宋·黄庭坚
络纬惊秋鸣唧唧,美人停灯中夜织。
回文中有白头吟,人生难得相知心。
少年志愿不成就,故年主人且恩旧。
及河之清八月来,斗酒聊为社公寿。 -
319.《新春有感寄常夷甫》 宋·欧阳修
余生本羇孤,自少已非壮。
今而老且病,何用苦惆怅。
误蒙三圣知,贪得过其量。
恩私未知报,心志已凋丧。 -
320.《晏太尉西园贺雪歌》 宋·欧阳修
阴阳乖错乱五行,穷冬山谷暖不冰。
一阳且出在地上,地下谁发万物萌。
太阴当用不用事,盖由奸将不斩亏国刑。
遂令邪风伺间隙,潜中瘟疫於疲氓。