-
181.《望洽阳》 明·葛高行文
惟长子其浚哲兮,古涂山之苗裔。
遥仰文母之婀娜兮,嗣前徽而婉。
羡螽斯之振振兮,吐玉英而树庭蕙。
望关雎于河洲兮,识灵偶之重别。 -
182.《甲戌乡中民情长句寄彦文布政》 明·龚诩
景泰五年甲戌岁,正当南亩耕耘际。
忽然骤水涨江湖,汹涌浩漫良可畏。
更堪滂沛雨兼旬,大岸小塍俱决溃。
田家男妇奔救忙,力竭气穷无术备。 -
183.《辽阳行寄王子幻》 明·顾养谦
八月辽阳北风烈,万树秋涛卷黄叶。
青天净洗浮云空,朔漠一扫胡尘灭。
几回回首江南游,题诗却忆三年别。
三年别君音信稀,故人念余余更切。 -
184.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
185.《秋江月》 明·韩上桂
秋江月月在,秋江如可掇。
秦时曾照玉龙堆,汉世常穿金凤阙。
凤阙清辉映画楼,风生洲渚锦帆秋。
白云一去迷前浦,江水东回逐月流。 -
186.《独漉篇(有序)》 明·何白
为武义王世名而作也。
世名父为族叔所杀,母念世名稚,匿不发。
叔岁给米菽以偿,母子相对泣业,弗食。
及世名长,为庠生,娶妇,举一子。 -
187.《赠梁五兄》 明·陆之裘
太常画品称绝俗,海外皆传夏公竹。
房栊有女十五人,兰佩云鬟总如玉。
夫人贤德妇中英,伯夏乃是夫人生。
尚宝当年阅诸女,独指伯夏劳经营。 -
188.《赠陈宪史之福建》 明·王祎
夫君英妙姿,家世联仕籍。
弱龄济乌台,所掌在文墨。
致身已青云,腾誉如白璧。
序劳合优迁,随牒更远役。 -
189.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
190.《双林寺歌(万历初,大珰冯保营葬地,造寺曰》 明·于慎行
道旁佛宫谁者筑,珠楼宝殿横山麓。
僧徒指点为予说,此寺方成主人逐。
忆昨十载气薰天,吐纳日月挥云烟。
外廷稍引三公势,内禁亲操六玺权。 -
191.《铁箫歌》 明·袁宗
滇江夜半风雨黑,电火烧空轰霹雳。
须臾雨霁波浪恬,江壖脱却苍龙脊。
道人骑鲸江上来,见之错愕惊而咍。
拾得归来世希罕,土花绣涩生莓苔。 -
192.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
193.《偶然作六首》 唐·王维
楚国有狂夫。
茫然无心想。
散发不冠带。
行歌南陌上。 -
194.《和陶拟古九首》 宋·苏轼
冯冼古烈妇,翁媪国于兹。
策勋梁武后,开府隋文时。
三世更险易,一心无磷缁。
锦繖平积乱,犀渠破余疑。 -
195.《书林逋诗后》 宋·苏轼
吴侬生长湖山曲,呼吸湖光饮山渌。
不论世外隐君子,佣儿贩妇皆冰玉。
先生可是绝俗人,神清骨冷无由俗。
我不识君曾梦见,瞳子了然光可烛。 -
196.《古缠头曲》 宋·苏轼
鹍弦铁拨世无有,乐府旧工惟尚叟。
一生喙硬眼无人,坐此困穷今白首。
翠鬟女子年十七,指法已似呼韩妇。
轻帆渡海风掣回,满面尘沙和泪垢。 -
197.《过于海舶得迈寄书酒作诗远和之皆粲然可观子》 宋·苏轼
我似老牛鞭不动,雨滑泥深四蹄重。
汝如黄犊走却来,海阔山高百程送。
庶几门户有八慈,不恨居邻无二仲。
他年汝曹笏满床,中夜起舞踏破瓮。 -
198.《维摩像唐杨惠之塑在天柱寺》 宋·苏轼
昔者子舆病且死,其友子祀往问之。
跰?鲜鉴井自叹息,造物将安以我为。
今观古塑维摩像,病骨磊嵬如枯龟。
乃知至人外生死,此身变化浮云随。 -
199.《往在东武与人往反作粲字韵诗四首今黄鲁直亦》 宋·苏轼
苻坚破荆州,止获一人半。
中郎老不遇,但喜识元叹。
我今独何幸,文字厌奇玩。
又得天下才,相従百忧散。 -
200.《赵成伯家有姝丽仆忝乡人不肯开樽徒吟春雪谨》 宋·苏轼
绣帘朱户未曾开,谁见梅花落镜台。
试问高吟三十韵,?俗云检验死秀才衣带上,有诗三十韵。
?何如低唱两三杯。
?世传陶谷学士买得党太尉家故妓,遇雪,陶取雪水烹团茶,谓妓曰:“党家应不识此?”妓曰:“彼粗人安有此景,但能于销金暖帐下浅斟低唱,吃羊羔儿酒耳。