-
21.《六言》 宋·张耒
青春要去便去,美酒得斟且斟。
莫问世间蹀躞,须知老境侵寻。 -
22.《虢略秀才以七言四韵诗为寄辄敢酬和幸惟采览》 宋·林逋
本无高亮似阳城,但爱松风入耳声。
五亩自开林下隐,一尊聊敌世间名。
交谈不远樵农客,弄翰慵夸子墨卿。
异日青冥肯回顾,夫君门族旧和羹。 -
23.《放言》 宋·王禹偁
荣枯祸福转如轮,幽暗难欺有鬼神。
天上若无司报者,世间争向不平人。
夏虫莫怪冰壶色,秋隼休猜月窟身。
吾道斯文如未丧,且凭方寸托穹旻。 -
24.《放言》 宋·王禹偁
人生唯问道如何,得丧升沉总是虚。
宁可飞鸟随四皓,未能鱼腹葬三闾。
傅岩偶梦谁调鼎,彭泽高歌自荷锄。
不向世间争窟穴,蜗牛到处是吾庐。 -
25.《寄题赵尉若钰兰所六言四首》 宋·刘克庄
高标可敬难狎,幽香似有如无。
世间少别花者,海上多逐臭夫。 -
26.《试笔六言二首》 宋·刘克庄
病鹤尚能孤唳,冻萤相守残编。
世间有豁达老,天上无愚戆仙。 -
27.《言怀二首》 宋·陈造
自是三生贺季真,亟应收拾水云身。
蜚凫吏隐聊同俗,饭犊生涯且耐贫。
林壑风烟当未憖,利名缰锁听横陈。
世间静者犹张邴,老境婆娑定笑人。 -
28.《杂言二首》 宋·李流谦
春来无处无芳草,但觉故园春更好。
海棠前日梦见之,今日看来浑未老。
樱桃红杏相因依,梅阴吐芽青满枝。
世间亦有如意事,酒熟正好花开时。 -
29.《三禽言》 宋·方岳
不如归,烧痕青青春蕨肥。
茅篱数掩山四围,有秫可酿荷可衣。
世间何地非危机,曷不长守西山饥。
君不见秋崖醉眠钓鱼矶,六年不出山下扉。
不如归,长安道上烟尘飞,莫向山家怨落晖。 -
30.《牢城言怀》 宋·华岳
重城不隔世间尘,个裹无花别有春。
冤鬼夜随风雨泣,病囚时作犬羊呻。
雷霆不霹欺君贼,彗孛偏凌为国人。
欲问老天天已老,料应无说为敷陈。 -
31.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
32.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
33.《陈涉世家》 两汉·司马迁
陈胜者,阳城人也,字涉。
吴广者,阳夏人也,字叔。
陈涉少时,尝与人佣耕,辍耕之垄上,怅恨久之,曰:“苟富贵,无相忘。
”佣者笑而应曰:“若为佣耕,何富贵也?”陈涉太息曰:“嗟乎!燕雀安知鸿鹄之志哉!”二世元年七月,发闾左适戍渔阳九百人,屯大泽乡。 -
34.《文与可画筼筜谷偃竹记》 宋·苏轼
竹之始生,一寸之萌耳,而节叶具焉。
自蜩腹蛇蚶以至于剑拔十寻者,生而有之也。
今画者乃节节而为之,叶叶而累之,岂复有竹乎?故画竹必先得成竹于胸中,执笔熟视,乃见其所欲画者,急起从之,振笔直遂,以追其所见,如兔起鹘落,少纵则逝矣。
与可之教予如此。 -
35.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
36.《乞校正陆贽奏议进御札子》 宋·苏轼
臣等猥以空疏,备员讲读。
圣明天纵,学问日新。
臣等才有限而道无穷,心欲言而口不逮,以此自愧,莫知所为。
窃谓人臣之纳忠,譬如医者之用药,药虽进于医手,方多传于古人。 -
37.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
38.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
39.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
40.《春日醉起言志》 唐·李白
处世若大梦,胡为劳其生?
所以终日醉,颓然卧前楹。
觉来眄庭前,一鸟花间鸣。
借问此何时?春风语流莺。
感之欲叹息,对酒还自倾。
浩歌待明月,曲尽已忘情。