-
41.《秋海棠》 清·秋瑾
栽植恩深雨露同,一丛浅淡一丛浓。
平生不借春光力,几度开来斗晚风? -
42.《咏槐》 明·冯清
行台阶下原植三槐,故巡抚张纪常正德壬申正月剪伐其一,寸干无存。
闰五月初十日,予适抚临。
越旬日,前槐茁复出土,月转盛茂,再月余,而柯肄乔耸叶蔽云飞凌空之势,勃然莫遏。
噫!槐一物也,厚积昌发乃尔。 -
43.《招魂》 先秦·屈原
朕幼清以廉洁兮,身服义而未沫。
主此盛德兮,牵于俗而芜秽。
上无所考此盛德兮,长离殃而愁苦。
帝告巫阳曰:“有人在下,我欲辅之。 -
44.《野庙碑》 唐·陆龟蒙
碑者,悲也。
古者悬而窆,用木。
后人书之以表其功德,因留之不忍去,碑之名由是而得。
自秦汉以降,生而有功德政事者,亦碑之,而又易之以石,失其称矣。 -
45.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
46.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
47.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
48.《枯树赋》 南北朝·庾信
殷仲文风流儒雅,海内知名。
世异时移,出为东阳太守。
常忽忽不乐,顾庭槐而叹曰:“此树婆娑,生意尽矣!”。
至如白鹿贞松,青牛文梓。 -
49.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
50.《此君轩》 宋·范端臣
主人结屋清溪侧,对敞轩扉幽更僻。
自怜桃李涴尘泥,故植琅玕对丛碧。
只今俗子纷廛阓,铜臭熏天夸侈极。
曲眉皓具宴华堂,嫚绿妖红醉春色。
争如此处是潇洒,左右牙签散图籍。
暑风韵玉脱豹胎,凉月影金交兎魄。 -
51.《蜀绵州越王楼诗》 唐·樊宗师
危楼倚天门,如星辰宫。
!榱薄龙虎怪,洄洄绕雷风。
徂秋试登临,大霭屯乔空。
不见西北路,考怀益雕穷。 -
52.《沔阳秩满北上汉水舟中感旧书怀却寄污郡诸寮》 明·李濂
我本山海姿,躬耕嵩少阳。
八岁学籀篆,十岁《急就章》。
孺小不知难,欲升钟索堂。
波磔竟无成,临池心内伤。 -
53.《咏芭蕉》 宋·狄遵度
植蕉低檐前,双丛对含雨。
叶间求丹心,一日视百腑。
胸中数寸赤,不惜为君吐。
心尽腹亦空,况复霜雪苦。
非无后凋意,柔脆不足御。 -
54.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
55.《秋吟八章(录二)》 明·王嗣经
悲夕虫悲夕虫,夕虫恋残暑。
露下为谁啼,风前还自语。
寓篱兮旅井,依蒲兮蒙楚。
隙文石之雕墙,缭枳丛之土宇。 -
56.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
57.《咏芭蕉》 明·张綖
长叶翩翻绿玉丛,植来况是近梧桐。
美人闲立秋风里,羁客孤眠夜雨中。
情逐舞鸾偏易感,事随梦鹿渺难穷。
太湖石畔新凉院,何处吹箫月满空。 -
58.《寄宋仲珩(三首)》 明·郑瑽
丛桂在庭前,与子昔同植。
风霜昨夜紧,晨起视颜色。
庭树已凋落,桂枝一何直。
亮节自中怀,贞性非外饰。
对之思所亲,俯案不能食。
一日十二时,万虑在一刻。
寄诗非尽言,聊用明相忆。 -
59.《和子由记园中草木十一首》 宋·苏轼
煌煌帝王都,赫赫走群彦。
嗟汝独何为,闭门观物变。
微物岂足观,汝独观不倦。
牵牛与葵蓼,采摘入诗卷。 -
60.《次韵乐著作野步》 宋·苏轼
老来几不辨西东,秋后霜林且强红。
眼晕见花真是病,耳虚闻蚁定非聪。
酒醒不觉春强半,睡起常惊日过中。
植杖偶逢为黍客,披衣闲咏舞雩风。