-
361.《释宗显重修宝梵院》 宋·陈祖仁
身浮沤□草头露,实见卓立中流柱。
世纲走逃如脱兔,菩提了了无他路。
迷人捐躯大火聚,自灼自焚甘自苦。
诸佛菩萨慈悯故,教以一舍无复取。 -
362.《清江道中》 宋·胡琴窗
黑潦妨行役,呼船渡碧湾。
春烟数家远,绿树一莺闲。
古有难行路,今无僻处山。
空馀芳草句,流落在人间。 -
363.《越中五咏·野无讌集》 宋·林概
碧树阴浓曲沼滨,赏心何处乐游频。
东吴景物兰亭晚,西洛烟光梓泽春。
香散落梅忘怨笛,绿铺幽草妒芳茵。
风云流散苦无定,且学阳池倒载身。 -
364.《寄吴处厚》 宋·邵亢
流年直是隙中驹,别后情怀懒似疏。
天上又颁新岁历,床头未答故人书。
殷勤鱼雁功曹檄,狼藉杯盘上客鱼。
好在仲宣家万里,从军苦乐定何如。 -
365.《山中怀故人》 宋·许琮
欢多清景略,会数别离轻。
病骨无人问,空山正月明。
落花怀旧韵,鸣鸟感新晴。
再看思君处,流泉石上平。 -
366.《过王处士竹庄》 宋·薛师鲁
临流结屋植琅玕,中有高人咏考槃。
一曲秋烟青欲滴,满林春雨翠堪看。
山僧过乞归云仗,渔父来分钓月竿。
千古王猷惟此癖,但知此外别无欢。 -
367.《沁园春 用中丞敬相谢承卿送菊韵》 未知·曹伯启
菊有黄华,惠然肯来,思量意勤。
见秋容淡泊,寒香馥郁,妖红俗紫,爱恶由分。
玉露金风,豚蹄豆酒,不论文尊与义尊。
重阳过,看匆匆暮景,苒苒行云。 -
368.《鹦鹉曲 陆羽风流》 未知·冯子振
儿啼漂向波心住。
舍得陆羽唤谁父。
杜司空席上从容,点出茶瓯花雨。
散蓬莱两腋清风,未便玉川仙去。
待中泠一滴分时,看满注黄金鼎处。 -
369.《鹦鹉曲 感事》 未知·冯子振
江湖难比山林住。
种果父胜刺船父。
看春花又看秋花,不管颠风狂雨。
尽人间白浪滔天,我自醉歌眠去。
到中流手脚忙时,则靠着柴扉深处。 -
370.《萍庵》 明·杜琼
闲把浮萍号叶舟,百年身世总如浮。
若为有迹成栖泊,可事无根任去留。
杨柳晚风移别浦,桃花春水泛中流。
楚谣惊断江湖梦,随处忘机逐海鸥。 -
371.《梅江谣留别梅江诸友》 明·高棅
六月登玉京,炎蒸欺人不可行。
侧闻梅江水,寒冰玉壶只如此。
梅江之水千丈深,人言此水直千金。
千金未必称人意,我欲爱之清烦襟。 -
372.《自武林至丁郭舟中杂兴(四首)》 明·刘琏
晚来风势歇,又见日临曛。
远岫留赮彩,疏星耿薄云。
波流璧月动,舟过镜天分。
何处危楼上,歌声静夜闻。
¤ -
373.《悼竹岩处士》 明·鲁山泰公
竹阴山色郁葱葱,厌俗编茅向此中。
花谢水流人不返,蛛丝空罥半窗风。 -
374.《次陈山人隐处》 明·唐泰
献春始休沐,轻策寻幽风。
烟筿不知路,柴扉隐其中。
杂花覆小涧,下映流泉红。
冥心听喧鸟,解带投芳丛。
谁识此嘉遁,心期黄绮同。
南轩有余兴,月出鸣丝桐。 -
375.《雨村道中》 明·吴维岳
踏冻看山兴亦新,梅花偷放腊前春。
路缘半壁时停骑,屋傍悬崖少过人。
晴雪背阳留北崦,寒流伏草出前津。
松杉到处群麋鹿,何必桃源称隐沦。 -
376.《夏日园中清暑(二首)》 明·吴志淳
东湖万顷波渺茫,人家多在云水乡。
《竹枝》调短阿家女,《桃叶》歌长何处郎。
疏林归鸟度花影,近水流萤浮竹光。
东山坐待月已出,不觉凉露沾衣裳。 -
377.《和蔡准郎中见邀游西湖三首》 宋·苏轼
城市不识江湖幽,如与蟪蛄语春秋。
试令江湖处城市,却似麋鹿游汀洲。
高人无心无不可,得坎且止乘流浮。
公卿故旧留不得,遇所得意终年留。
君不见抛官彭泽令,琴无弦,巾有酒,醉欲眠时遣客休。 -
378.《病中三偈》 宋·范成大
扰扰随流无定期,波停浪息始应知。
一尘不偶同归处,四海无亲独步时。
苦相打通俱入妙,病缘才入更何疑。
霜清木落千山露,笑杀东风叶满枝。 -
379.《瞿唐行》 宋·范成大
川灵知我归有程,一夜涨痕千丈生。
中流击楫汹作气,夹岸簸旗呀失声。
不知灩澦在船底,但觉瞿唐如镜平。
凿峡疏川狠石破,号山索饮飞泉惊。 -
380.《浯溪道中》 宋·范成大
江流去不定,山石来无穷。
步步有胜处,水清石玲珑。
安得扁舟系绝壁,卧听渔童吹短笛。
弄水看山到月明,过尽行人不相识。