-
101.《满江红(和江亮采)》 宋·侯置
甚矣吾衰,徒是苦、饥肠为孽。
嗟寸禄、区区留恋,形疲心竭。
江海一生真可羡,尘埃永昼何堪说。
似钝刀、终岁_空山,宁无缺。 -
102.《满江红(和江亮采)》 宋·侯置
甚矣吾衰,徒是苦、饥肠为孽。
嗟寸禄、区区留恋,形疲心竭。
江海一生真可羡,尘埃永昼何堪说。
似钝刀、终岁_空山,宁无缺。 -
103.《蝶恋花·万籁无声天地静》 宋·黄裳
万籁无声天地静。
清抱朱弦,不愧丹霄镜。
照到林梢风有信。
抬头疑是梅花领。
万感只应闲对景。
独倚危栏,扰扰人初定。
吟不尽中愁不尽。
溪山千古沈沈影。 -
104.《和朱元晦九曲櫂歌》 宋·欧阳光祖
神仙蜕骨鼓楼山,一去丹霄更不还。
停舟八曲访遗迹,风雨萧萧生暮寒。 -
105.《缑山庙》 唐·吴筠
朝吾自嵩山,驱驾遵洛汭。
逶迟轘辕侧,仰望缑山际。
王子谢时人,笙歌此宾帝。
仙材夙所禀,宝位焉足系。 -
106.《临终诗》 宋·傅得一
平生胆气清高,抱道长乐逍遥。
天地阴阳反覆,云收雾卷丹霄。 -
107.《答郡守赵师夔》 宋·金梁之
王侯门户懒开颜,斗酒千钱一笑间。
无雪可欺青桧老,有天难管白云闲。
丹霄作客曾骑鹤,紫府为家不买山。
京口相逢又相别,只琴孤剑几时还。 -
108.《留题巾山明庆塔院》 宋·钱昱
数级崔嵬万木中,最堪影势似难同。
栏杆夜压江心月,铃铎秋摇岳顶风。
重叠画瞻遮世界,稀疏清磬彻虚空。
有时问著禅僧路,笑指丹霄去不穷。 -
109.《山居诗》 宋·释延寿
只园闲适乐箪瓢,莫讶烟霞道路遥。
龙穴定知潜碧海,鹏程终是望丹霄。
拨云岩下来泉脉,嚼草坡边辨乐苗。
门锁薜梦无客至,庵前时有白云朝。 -
110.《偈七首》 宋·释允韶
一五二五,机轮无阻。
南山起云,北山下雨。
有人却道锦上添花,有人又道泥中洗土。
有人又道离此二途,便见丹霄独步。
若总如斯论量,山僧未敢相许。 -
111.《凤翀峰》 宋·苏大璋
早起联镳上翠微,瞰虚历级步嵚崎。
昔闻华顶莲生藕,今见南山菊满篱。
纵眼横看天地阔,壮怀唯有鬼神知。
安期引我丹霄路,十里云烟特地披。 -
112.《和经略直阁寺丞赠刘升之蛰龙岩二首》 宋·唐弼
倚天寒碧锁嵌空,咫尺丹霄有路通。
莫向明时缩头角,风云只在笑谈中。 -
113.《桐柏崇道观》 宋·章得象
万仞攀萝上翠岑,豁然平地九峰心。
参差珠树和云出,咫尺丹霄有路寻。
洞口碧畦长种玉,坛边古篆欲生金。
桑田未变桃先熟,唯见蓬莱水浅深。 -
114.《送少宗伯东渚杨公还朝》 明·冯惟健
舟楫怀明主,笙歌慰远征。
蒲轮辉泰岱,龙节照淄渑。
日月丹霄迥,蓬莱绛阙曾。
上台旋斗极,东海运鹍鹏。 -
115.《玉山谣赠时宪》 明·练子宁
我所思兮玉山之岧峣,粲芙蓉兮凌丹霄。
谪仙一去已千载,至今谁续《庐山谣》?熊侯家住剑江侧
,惯扫秋山之黛色。
闻余此兴为写之,仿佛梅仙旧时宅。 -
116.《颜山歌》 明·吴斌
欲为紫霞赏,遂作丹霄游。
颜山秀拔五千仞,况于绝顶凌飞楼。
长风吹目空四海,但见天地如虚舟。
龙争虎斗血中野,安知此境长悠悠。 -
117.《送汪仲嘉待制奉祠归四明,分韵得论字》 宋·范成大
丹霄碧海眇高骞,厌直承明却自论。
宝马十年听漏箭,扁舟一雨看潮痕。
侍臣相忆松门远,归客还怜菊径存。
清润要非山泽相,又烦一札下云根。 -
118.《和马公弼夜雨》 宋·杨万里
一雨未辞泥至腰,新寒疠气喜全消。
都人得此正希阔,远客幡然成寂寥。
声在疏檐与黄叶,梦听禁漏近丹霄。
愁心却被诗勾引,始觉君家我里遥。 -
119.《福昌书事言怀一百韵上运判唐通直》 宋·张耒
战国韩余壤,王畿汉旧京。
南围山峙秀,东泛洛浮清。
女几荒遗庙,宜阳认故城。
千秋迷佩玦,百战有榛荆。 -
120.《仙迹岩题诗二十三首·钟楼》 宋·无名氏
重楼高耸丹霄外,深夜声摩碧落中。
神通无量鸿音远,永镇名山有显功。