-
1.《兰陵王(为十年故人作)》 宋·高观国
凤箫咽。
花底寒轻夜月。
兰堂静,香雾翠深,曾与瑶姬恨轻别。
罗巾泪暗叠。 -
2.《叶少蕴生朝》 宋·张元干
先生早贵当天升,文章尔雅传六经。
腹包万卷书纵横,玉堂草制群公惊。
绣鞯绿发趋承明,意气已向沙堤行。
出入四纪更宠荣,声华摩空郁峥嵘。 -
3.《送徐景大》 宋·叶适
桃湖避秦之远孙,绕湖桃叶遮桃根。
父子声名动场屋,绿衫手板桃花村。
相随入南访灵迹,九日山重海深碧。
韩公文高大册印,秦系诗清小砖刻。
我已衰残书不成,有语安能为重轻。
子今自出琼瑰句,南伯南侯倒屐迎。 -
4.《次韵谢郑少融尚书为寿之作》 宋·范成大
交游稀似晓来星,岁月飘如水上萍。
桂海宦情诗可纪,吴山别恨酒难平。
我今以病为欣戚,公合于时系重轻。
安得故人来话旧,碧空日日暮云生。 -
5.《子宝东归以嘤其鸣矣求友声为韵作古诗七章宽》 宋·孙应时
宇宙归一概,时势相重轻。
人心太行山,我道如砥平。
沈吟百年事,俛仰万古情。
五穷未可送,鬼语方嚘嘤。 -
6.《赠姚星士》 宋·于石
姚生年来如我贫,澜翻口舌谈星辰。
凄风落日低黄尘,客路相逢眼为青。
草鞋生翼杖生鳞,一笑索我诗赠行。
我诗何足为重轻,历象妙处须推寻。 -
7.《安定山》 宋·张恪
常怀玉垒李谪仙,精神浩瀚游八表。
顶摩苍天弄白日,方丈蓬莱思清矫。
吾乡夙号山水邦,萦青缭白杂苍缥。
人间要自有佳趣。 -
8.《和陶饮酒二首》 明·吴梦旸
徇名视逐末,锱铢为重轻。
置身等草木,安得无衰荣。
华屋歌未阕,白杨闻哭声。
向平果何意,问死仙如生。 -
9.《静斋张敏则舍人赠诗因用其韵为酬》 宋·戴复古
胸次诗书一派清,学如耕稼到秋成。
十年闭户存吾道,万事无心逐世情。
叶落花开关气数,山长水远是功名。
摩挲老眼看新贵,九鼎鸿毛孰重轻。 -
10.《子产告范宣子轻币》 先秦·左丘明
范宣子为政,诸侯之币重,郑人病之。
二月,郑伯如晋。
子产寓书于子西,以告宣子,曰:“子为晋国,四邻诸侯,不闻令德而闻重币。
侨也惑之。