-
181.《蝶恋花》 宋·王庭
罨画楼中人已醉。
别院微闻,笑语帘垂地。
催唤倾城香雾起。
翠帷双卷春风里。
妆样尖新歌妙丽。
满酌金尊,不信人憔悴。
饥客眼寒谁管你。
主人见惯浑闲事。 -
182.《念奴娇(赏芍药)》 宋·曾觌
人生行乐,算一春欢赏,都来几日。
绿暗红稀春已去,赢得星星头白。
醉里狂歌,花前起舞,拚罚金杯百。
淋漓宫锦,忍辜妖艳姿色。 -
183.《五彩结同心(为渊卿寿)》 宋·赵彦端
人间尘断,雨外风回,凉波自泛仙槎。
非郭还非_,闲莺燕、时傍笑语清佳。
铜壶花漏长如线,金铺碎、香暖檐牙。
谁知道、东园五亩,种成国艳天葩。 -
184.《临江仙》 宋·孙居敬
摘索枝头何处玉,吹来万里春风。
须臾陆地遍芙蓉。
珠帘和气扑,一笑夺炉红。
文字红裙相间出,主人钟鼎仙翁。
清谈隽语与香浓。
太平欢意远,人在玉壶中。 -
185.《水龙吟 清明后浃日,过子方小饮,廉栊靓深》 元·史药房
韵萧远。
主人出侍人弹琵琶侑觞,酒未终,上马径去,恍然蓝桥湓浦之遇也,赋水龙吟以记其事,呈子方一笑等闲过了清明,草痕深一庭新翠。
光风信息,牡丹初褪,茶*犹未。
燕语清圆,梅英松润,困人天气。 -
186.《满江红 开元斗室落成,玄览真人命名得?》 元·张雨
笑向桃花,又一番、玄都春色。
彷佛记、主家阴洞,不多陈迹。
竹里棋枰憎乌污,林间鹤语无人识。
怪东风、迟暮却归来,庞眉客。 -
187.《颂二首》 宋·释善清
铜砂锣里油清净,照见尘中旧主人。
寄语禅人猛参取,莫教孤负此生身。 -
188.《游处州石门洞赋长句二十韵》 宋·徐恢
我闻石洞今几年,一朝来系秋风船。
大船膖肛小船远,渔舟替涉幽涧泉。
拖舟上上抵砂砾,更与略彴相夤缘。
黄冠道士衣翩翩,殷勤为我临涧边。 -
189.《九日喜家人寄书至秉常相过问慰与之共饮至醉》 明·郭登
逐客世多违,浮生自堪悼。
尘容绝媚妩,褊性复昏髦。
读书虽不多,力学苦欲到。
矜愚何足计,见善诚所好。 -
190.《君房栖玄馆》 明·沈一贯
荼蘼晓泛东风骞,青萝夜入棠梨轩。
鹍鸡咽咽相唤去,印破西池碧玉痕。
栖玄主人贪晏起,片阴忽堕江城午。
吾知桃花终不言,何用欣欣解人语。 -
191.《虞美人》 明·吴鼎芳
营门飒飒惊风雨,一片楚歌中夜起。
拔山力尽霸业空,八千子弟淮河水。
腰间宝剑无精光,神龙变作魑魅语。
美人宛转其奈何,啼痕尽染征袍紫。 -
192.《书鄢陵王主簿所画折枝二首》 宋·苏轼
论画以形似,见与儿童邻。
赋诗必此诗,定非知诗人。
诗画本一律,天工与清新。
边鸾雀写生,赵昌花传神。 -
193.《书鄢陵王主簿所画折枝二首》 宋·苏轼
瘦竹如幽人,幽花如处女。
低昂枝上雀,摇荡花间雨。
双翎决将起,众叶纷自举。
可怜采花蜂,清蜜寄两股。
若人富天巧,春色入毫楮。
悬知君能诗,寄声求妙语。 -
194.《与顿起孙勉泛舟探韵得未字》 宋·苏轼
窗前堆梧桐,床下鸣络纬。
佳人尺书到,客子中夜喟。
朝来一樽酒,晤语聊自慰。
秋蝇已无声,霜蟹初有味。 -
195.《闻李公择饮傅国博家大醉二首》 宋·苏轼
儿童拍手闹黄昏,应笑山公醉习园。
纵使先生能一石,主人未肯独留髡。
不肯惺惺骑马回,玉山知为玉人颓。
紫云有语君知否,莫唤分司御史来。 -
196.《司竹监烧苇园因召都巡检柴贻勖左藏以其徒会》 宋·苏轼
官园刈苇留枯槎,深冬放火如红霞。
枯槎烧尽有根在,春雨一洗皆萌芽。
黄狐老兔最狡捷,卖侮百兽常矜夸。
年年此厄竟不悟,但爱蒙密争来家。 -
197.《寒食宴提刑致语口号》 宋·苏轼
良辰易失,四者难并。
故人相逢,五斗径醉。
况中年离合之感,正寒食清明之间。
时乎不可再来,贤者而後乐此。 -
198.《兴龙节集英殿宴教坊词致语口号》 宋·苏轼
臣闻帝武造周,已兆兴王之迹;
日符祚汉,实开受命之祥。
非天私我有邦,惟圣乃作神主。
仰止诞弥之庆,集於建丑之正。 -
199.《异鹊》 宋·苏轼
昔我先君子,仁孝行於家。
家有五亩园,么凤集桐花。
是时乌与鹊,巢*可俯拏。
忆我与诸儿,饲食观群呀。 -
200.《赵郎中往莒县逾月而归复以一壶遗之仍用元韵》 宋·苏轼
东邻主人游不归,悲歌夜夜闻舂相。
门前人闹马嘶急,一家喜气如春酿。
王事何曾怨独贤,室人岂忍交谪谤。
大儿踉蹡越门限,小儿咿哑语绣帐。
定教舞袖掣伊凉,更想夜庖鸣瓮盎。
题诗送酒君勿诮,免使退之嘲一饷。