-
1.《秋夜望月忆韩席等诸侍郎因以投赠》 唐·李林甫
秋天碧云夜,明月悬东方。
皓皓庭际色,稍稍林下光。
桂华澄远近,璧彩散池塘。
鸿雁飞难度,关山曲易长。 -
2.《次韵孔毅甫久旱已而甚雨三首》 宋·苏轼
饥人忽梦饭甑溢,梦中一饱百忧失。
只知梦饱本来空,未悟真饥定何物。
我生无田食破砚,尔来砚枯磨不出。
去年太岁空在酉,傍舍壶浆不容乞。 -
3.《久雨排闷》 宋·陆游
一春略无十日晴,雨脚才断云已生。
奇葩摧败等青苋,嘉榖漂荡随浮萍。
书生病卧苔及榻,湿薪燎衣熏欲盲。
腰顽足痹空叹息,咫尺不得行中庭。
读书窗黑不见字,弹琴弦缓那成声。
老盆泽酒且复醉,两部鼓吹方施行。 -
4.《题潘德久竹居》 宋·陈造
竹里幽栖不掩关,解将应俗等居山。
风流彭泽羲黄土,诗力苏州季孟间。
官缚犹存紫公服,客来肯靳玉絛环。
雪儿小直珠千斛,可但疎帘见一斑。 -
5.《时升咏雪效前人体尽禁比类颜色等字率予同赋》 宋·郭印
丰年真可必,时雪降今冬。
飞霰纷纷集,同云羃羃重。
炉深添炽炭,寺远隔疏钟。
先压窗前竹,难分岭上松。 -
6.《咏史十一首》 唐·李华
昂藏獬豸兽,出自太平年。
乱代乃潜伏,纵人为祸愆。
尝闻断马剑,每壮朱云贤。
身死名不灭,寒风吹墓田。 -
7.《别蔡十四著作》 唐·杜甫
贾生恸哭后,寥落无其人。
安知蔡夫子,高义迈等伦。
献书谒皇帝,志已清风尘。
流涕洒丹极,万乘为酸辛。 -
8.《别蔡十四著作》 唐·杜甫
贾生恸哭后,寥落无其人。
安知蔡夫子,高义迈等伦。
献书谒皇帝,志已清风尘。
流涕洒丹极,万乘为酸辛。 -
9.《赠李十五丈别(李秘书文嶷)》 唐·杜甫
峡人鸟兽居,其室附层颠。
下临不测江,中有万里船。
多病纷倚薄,少留改岁年。
绝域谁慰怀,开颜喜名贤。 -
10.《送重表侄王砅评事使南海》 唐·杜甫
我之曾祖姑,尔之高祖母。
尔祖未显时,归为尚书妇。
隋朝大业末,房杜俱交友。
长者来在门,荒年自糊口。 -
11.《暮秋枉裴道州手札,率尔遣兴,寄近呈苏涣侍御》 唐·杜甫
久客多枉友朋书,素书一月凡一束。
虚名但蒙寒温问,泛爱不救沟壑辱。
齿落未是无心人,舌存耻作穷途哭。 -
12.《江行无题一百首(一作钱珝诗)》 唐·钱起
倾酒向涟漪,乘流东去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故关人。 -
13.《放歌行》 唐·权德舆
夕阳不驻东流急,荣名贵在当年立。
青春虚度无所成,白首衔悲亦何及。
拂衣西笑出东山,君臣道合俄顷间。 -
14.《赴江陵途中寄赠王二十补阙李十一拾遗…员外翰林三学士》 唐·韩愈
孤臣昔放逐,血泣追愆尤。
汗漫不省识,恍如乘桴浮。
或自疑上疏,上疏岂其由。
是年京师旱,田亩少所收。 -
15.《荐士(荐孟郊于郑馀庆也)》 唐·韩愈
周诗三百篇,雅丽理训诰。
曾经圣人手,议论安敢到。
五言出汉时,苏李首更号。
东都渐瀰漫,派别百川导。 -
16.《吊卢殷》 唐·孟郊
诗人多清峭,饿死抱空山。
白云既无主,飞出意等闲。
久病床席尸,护丧童仆孱。
故书穷鼠啮,狼藉一室间。 -
17.《感古四首》 唐·卢仝
天生圣明君,必资忠贤臣。
舜禹竭股肱,共佐尧为君。
四载成地理,七政齐天文。
阶下蓂荚生,琴上南风薰。 -
18.《冰柱》 唐·刘叉
师干久不息,农为兵兮民重嗟。
骚然县宇,土崩水溃。
畹中无熟谷,垄上无桑麻。
王春判序,百卉茁甲含葩。 -
19.《赛神》 唐·元稹
楚俗不事事,巫风事妖神。
事妖结妖社,不问疏与亲。
年年十月暮,珠稻欲垂新。
家家不敛获,赛妖无富贫。 -
20.《遣病十首》 唐·元稹
服药备江瘴,四年方一疠。
岂是药无功,伊予久留滞。
滞留人固薄,瘴久药难制。
去日良已甘,归途奈无际。