-
161.《偈颂二十一首》 宋·释智愚
平生好攻禅病,不知病是道源。
要知道源端的,直须陆地行船。
因思大唐裴相国作圆觉经一序,一字一义,耸动人天。
又思本朝温国公制解禅颂六篇,一褒一贬,口业昭然。
匪伊自绝夙种,佛亦不度无缘。 -
162.《三宝赞其三·僧宝》 宋·释重顯
方袍圆顶义何宣,续焰千灯岂小缘。
花雨坐前犹滞相,虎驯庵畔尚稽诠。
岩栖冢宿难依望,鹤貌云心迥洒然。
宝杖夜鸣寒峤月,铜瓶秋漱碧潭烟。 -
163.《魏侍郎净心阁》 宋·释宗杲
伟哉广大寂灭心,譬如虚空不分别。
拟心求净即染污,况复比伦诸佛土。
又如梦中所见物,所见是有不可取。
如是通达无有疑,净心之义炳然现。 -
164.《逍遥咏》 宋·宋太宗
逍遥知语默,境外见真空。
有位皆玄感,无缘不用功。
义说三才理,幽深万事通。
因依堪法则,答谢向旻穹。 -
165.《次韵三弟学士题七宝英师壁》 宋·苏颂
岩居得幽胜,俗累无忧伤。
占彼凤山腋,建兹法云堂。
宵眠一毡蒲,昼食几稻粱。
净众集善缘,勇猛能自强。 -
166.《奉陪府公赛雪桥公庙纪事兼呈粹幕诸君》 宋·苏颂
北走出都门,寒坰冒初雪。
言瞻汉三公,严祠奉遗烈。
襜帷未行春,首兹荐腥血。
念昨冬愆阳,时风少凝冽。 -
167.《上九江唐舍人一首五十韵》 宋·王阮
江左承南渡,当阳控上流。
平时称用武,今日更防秋。
六代规摹古,三江险厄周。
高凭隆屏翰,下瞰握襟喉。