-
101.《松原山行七绝》 宋·赵蕃
乌噪猿号古树丛,乱青参倚更撑空。
悠然到处皆诗本,须信山行不负公。 -
102.《送林退思四川分司茶马干官》 宋·叶适
弃繻底关吏,文殿射高名。
方从媚子引,岂料谗夫倾。
京师恩暮降,蜀道险朝升。
执手郭西门,恻怆难为情。 -
103.《梅谷》 宋·周文璞
蚝焰云头玉雪身,缓行微咏岸乌巾。
始从谷里看修行,却向水滨逢丽人。
客子去时方得月,岭猿啼后便无春。
凤凰欲下箫声紧,狼籍瀛洲万斛尘。 -
104.《新晴》 宋·方岳
久雨村仍暝,新晴物自欣。
蝶翎穿户过,禽哢隔溪闻。
野径忙穿屐,山泥尽溅裙。
柳垂春寂寂,花落雪纷纷。 -
105.《水龙吟 至顺癸酉九日秋与亭赋》 元·许有壬
一亭飞出层霄,昔人似为登高办。
双眸千里,茫茫宇宙,滔滔江汉。
一片秋光,青山红树,断云斜雁。
想人生尘世,难逢开口,但酬节、何多汉。 -
106.《水龙吟 至顺癸酉九日秋与亭赋》 元·许有壬
一亭飞出层霄,昔人似为登高办。
双眸千里,茫茫宇宙,滔滔江汉。
一片秋光,青山红树,断云斜雁。
想人生尘世,难逢开口,但酬节、何多汉。 -
107.《玉女摇仙佩 次重阳韵》 元·马钰
我今得遇,把气财并酒色,心中常涤。
缚马擒猿,牢封紧闭。
唯恐精光觑滴。
渐渐知空寂。 -
108.《沁园春·处世为人》 元·侯善渊
处世为人,德重恩深,莫过二亲。
始怀胎十月,三年乳哺,回乾就湿,多少辛勤。
长大成人,心生五眼,外姓调唆各令门。
谁省悟,似鸱枭**,报应因巡。 -
109.《戏效乐天体》 宋·张镃
去日不可再,来日焉可虚。
直待百事足,漫把四大拘。
黄河几曾清,白发莫旋乌。
全福贵安然,真乐难强图。 -
110.《旅次感事》 宋·方回
溪港周遭曲,田原迤逦赊。
猿猱崖刻削,乌鸟树槎牙。
近水皆宜竹,先春已报茶。
千村经劫火,万境叹虚花。 -
111.《野趣居士杨公远令其子依竹似孙为予写真赠以》 宋·方回
尔来画工工画花,俗眼所识惟纷华。
牡丹百卉哄蜂蝶,芙蓉鸳鸯相交加。
大为屏帐小卷轴,堆红积绿供□奢。
高人瞥见付一笑,妇女小儿争惊夸。 -
112.《咏凌霄花》 宋·舒岳祥
凌空千尽走龙蛇,隐映柴门野老家。
拚把长缨縻落月,乱飘丹粉染晴霞。
猿猴升惯能收药,蝴蝶低飞不到花。
最爱豹林种处士,紫英香里岸乌纱。 -
113.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
114.《又同敖侄韵》 宋·苏颂
不见山翁住翠微,空传金刹自前齐。
晓猿夜鹤休惊恐,泽雉林乌自雊啼。
客到上方思寄傲,僧携素板乞留题。
重寻黄鹄飞翔处,尽日无人为指迷。 -
115.《赠徐舍人》 明·王稚登
嗟君何事独沾裳,闻着乌啼黯自伤。
池上薇花空浸月,堂前萱草不禁霜。
燕山雪作愁时鬓,楚水猿为客里肠。
见说王裒庐墓处,满林衰柏泪痕苍。