-
101.《看牡丹二首》 唐·孙鲂
莫将红粉比秾华,红粉那堪比此花。
隔院闻香谁不惜,出栏呈艳自应夸。
北方有态须倾国,西子能言亦丧家。 -
102.《生查子》 唐·孙光宪
寂寞掩朱门,正是天将暮。
暗澹小庭中,滴滴梧桐雨¤
绣工夫,牵心绪,配尽鸳鸯缕。
待得没人时,偎倚论私语。 -
103.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
104.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
105.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
106.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
107.《应天长(林钟商)》 宋·柳永
残蝉渐绝。
傍碧砌修梧,败叶微脱。
风露凄清,正是登高时节。
东篱霜乍结。 -
108.《忆帝京·薄衾小枕凉天气》 宋·柳永
薄衾小枕凉天气,乍觉别离滋味。
展转数寒更,起了还重睡。
毕竟不成眠,一夜长如岁。
也拟待、却回征辔;又争奈、已成行计。
万种思量,多方开解,只恁寂寞厌厌地。
系我一生心,负你千行泪。 -
109.《青门引·春思》 宋·张先
乍暖还轻冷。
风雨晚来方定。
庭轩寂寞近清明,残花中酒,又是去年病。
楼头画角风吹醒。
入夜重门静。
那堪更被明月,隔墙送过秋千影。 -
110.《平阳兴》 宋·贺铸
凉叶辞风,流云卷雨。
寥寥夜色沈钟鼓。
谁调清管度新声,有人高卧平阳坞。
草暖沧洲,潮平别浦。
双凫乘雁方容与。
深藏华屋锁雕笼,此生乍可输鹦鹉。 -
111.《菩萨蛮(管邦惠家小鬟善讴)》 宋·李弥逊
小山娇翠低歌扇。
雏莺学语春犹浅。
无力响方檀。
声随玉笋翻。
垂鬟云乍染。
媚靥香微点。
未解作轻颦。
凝情已动人。 -
112.《永遇乐(宿鸥盟轩)》 宋·张元干
月仄金盆,江萦罗带,凉飚天际。
摩诘丹青,营丘平远,一望穷千里。
白鸥盟在,黄粱梦破,投老此心如水。
耿无眠、披衣顾影,乍闻绕阶络纬。 -
113.《扑蝴蝶近》 宋·吕渭老
风荷露竹,秋意侵疏鬓。
微灯曲几,有帘通桂影。
乍凉衣著,轻明微醉,歌声听稳。
新愁殢人方寸。 -
114.《采莲舞》 宋·史浩
清奏当筵,治世之音安以乐。
霞舒绛彩,玉照铅华。
玲珑环佩之声,绰约神仙之伍。
朝回金阙,宴集瑶池。 -
115.《生查子(收灯日次李举之韵)》 宋·洪适
廉纤小雨来,噤罥轻寒乍。
丝竹送迎时,灯火阑珊夜。
铜壶漏故迟,银烛花频灺。
怀我独醒人,健笔方飞洒。 -
116.《桂飘香(元名花心动)》 宋·曹冠
律应清商,嫩凉生、金风乍飘林叶。
玉兔腾精,光浸楼台,宛似广寒宫阙。
远山横翠烟霏敛,鹊枝绕、蛩声凄切。
气萧爽,一年好处,桂花时节。 -
117.《贺新郎(游水东周家花园)》 宋·刘克庄
溪上收残雨。
倚画栏、薄绵乍脱,日阴亭午。
闹市不知春色处,散在荒园废墅。
渐小白、长红无数。 -
118.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
119.《瑶花慢(雪)》 宋·仇远
疏疏密密,漠漠纷纷,乍舞风无力。
残砖断础,才转眼、化作方圭圆璧。
非花非絮,似骋巧、先投窗隙。
立小楼、不见青山,万里鸟飞无迹。 -
120.《玲珑四犯(杭友促归,调此寄意)》 宋·张炎
流水人家,乍过了斜阳,一片苍树。
怕听秋声,却是旧愁来处。
因甚尚客殊乡,自笑我、被谁留住。
问种桃、莫是前度。