-
101.《古风其五十九》 唐·李白
恻恻泣路歧。
哀哀悲素丝。
路歧有南北。
素丝易变移。 -
102.《古风其二十九》 唐·李白
三季分战国。
七雄成乱麻。
王风何怨怒。
世道终纷拏。
至人洞玄象。
高举凌紫霞。
仲尼欲浮海。
吾祖之流沙。
圣贤共沦没。
临歧胡咄嗟。 -
103.《古风其四十九》 唐·李白
美人出南国。
灼灼芙蓉姿。
皓齿终不发。
芳心空自持。
由来紫宫女。
共妒青蛾眉。
归去潇湘沚。
沉吟何足悲。 -
104.《和陶拟古九首》 宋·苏轼
酒尽君可起,我歌已三终。
由来竹林人,不数涛与戎。
有酒从孟公,慎勿从扬雄。
崎岖颂沙麓,尘埃污西风。
昔我未尝达,今者亦安穷。
穷达不到处,我在阿堵中。 -
105.《和陶拟古九首》 宋·苏轼
闭门不复出,兹焉若将终。
萧然环堵间,乃复有为戎。
我师柱下史,久以雌守雄。
金刀虽云利,未闻能斫风。
世人欲困我,我已长安穷。
穷甚当辟谷,徐观百年中。 -
106.《和子由闻子瞻将如终南太平宫溪堂读书》 宋·苏轼
役名则已勤,徇身则已媮。
我诚愚且拙,身名两无谋。
始者学书判,近亦知问囚。
但知今当为,敢问向所由。 -
107.《次韵王廷老和张十七九日见寄》 宋·苏轼
霜叶投空雀啄篱,上楼筋力强扶持。
对花把酒未甘老,膏面染须聊自欺。
无事亦知君好饮,多才终恐世相縻。
请看平日衔杯口,会有金椎为控颐。 -
108.《九月十五日迩英讲论语终篇赐执政讲读史官燕》 宋·苏轼
长独坐黄昏谁是伴紫薇花对紫薇郎翌日各以表谢又进诗一篇臣轼诗云绣裳画衮云垂地,不作成王剪桐戏。
日高黄繖下西清,风动槐龙舞交翠。
(迩英阁前有双槐,樛然属地如龙形。
)壁中蠹简今千年,漆书蝌蚪光射天。 -
109.《去岁九月二十七日在黄州生子名遁小名干儿颀》 宋·苏轼
吾年四十九,羁旅失幼子。
幼子真吾儿,眉角生已似。
未期观所好,蹁跹逐书史。
摇头却梨栗,似识非分耻。 -
110.《九日湖上寻周李二君不见君亦见寻于湖上以诗》 宋·苏轼
湖上野芙蓉,含思愁脉脉。
娟然如静女,不肯傍阡陌。
诗人杳未来,霜艳冷难宅。
君行逐鸥鹭,出处浩莫测。 -
111.《九月十五日,迩英讲《论语,终篇,赐执政讲》 宋·苏轼
绣裳画衮云垂地,不作成王剪桐戏。
日高黄繖下西清,风动槐龙舞交翠。
壁中蠹简今千年,漆书科斗光射天。
诸儒不复忧吻燥,东宫赐酒如流泉。 -
112.《寓言九首》 宋·王安石
猛虎卧草间,群鸟从噪之。
万物忌强梁,宁独以其私。
虎终机械得,鸟亦弹丸随。
出鸡不忤物,默与凤凰期。 -
113.《和平甫舟中望九华山二首》 宋·王安石
楚越千万山,雄奇此山兼。
盘根虽巨壮,其末乃修纤。
去县尚百里,侧身勇前瞻。
萧条烟岚上,缥缈浮青尖。 -
114.《重九日行营寿藏之地》 宋·范成大
家山随处可行楸,荷锸携壶似醉刘。
纵有千年铁门限,终须一个土馒头。
三轮世界犹灰劫,四大形骸强首丘。
蝼蚁乌鸢何厚薄,临风拊掌菊花秋。 -
115.《丁酉重九药市呈坐客》 宋·范成大
莫向登临怨落晖,自缘羁宦阻归期。
年来厌把三边酒,此去休哦万里诗。
乌帽不辞欹短发,黄花终是欠东篱。
若无合坐挥毫健,谁解西风楚客悲? -
116.《丙寅九月二十八日作来年将告老》 宋·辛弃疾
渐识空虚不二门,扫除诸幻绝根尘。
此心自拟终成佛,许事从今只任真。
有我故应还起灭,无求何自别冤亲。
西山病叟支离甚,欲向君王乞此身。 -
117.《新春感事八首终篇因以自解》 宋·陆游
九陌风和不起尘,平湖冰解欲生鳞。
往来朝暮纷如蚁,得见新春有几人? -
118.《九月初作》 宋·陆游
九月都门凛欲霜,羸躯恩免立鵷行。
细书付吏誊初稿,和药呼儿对古方。
陋巷闭门常谢客,高斋扫地独焚香。
此生自计终何取?似有山林一日长。 -
119.《十月八日九日连夕雷雨》 宋·陆游
雨声聒耳不停点,云气冒山殊未开。
敢恨终年惟短褐,但惊十月有奔雷。
牵萝且复补茆屋,饭豆何妨羹芋魁。
莫笑赋诗无杰句,年来万事学低摧。 -
120.《十月十九日大风作寒闭户竟日》 宋·陆游
霜风卷地起,落叶拥蜗庐。
终日澹无事,一窗宽有余。
坐多知力耗,食少觉心虚。
嬾惰无新句,松声忽起予。