-
1.《再使蜀道》 唐·张说
眇眇葭萌道,苍苍褒斜谷。
烟壑争晦深,云山共重复。
古来风尘子,同眩望乡目。
芸阁有儒生,轺车倦驰逐。 -
2.《登福州南涧寺》 唐·周朴
万里重山绕福州,南横一道见溪流。
天边飞鸟东西没,尘里行人早晚休。
晓日青山当大海,连云古堑对高楼。
那堪望断他乡目,只此萧条自白头。 -
3.《防风氏庙》 宋·陈必复
一去归期不复闻,故乡目断会稽云。
乌江空堕将军泪,蜀国曾招望帝魂。
两壁衣冠存古貌,千年城郭说邦君。
遗民尚指专画骨,老树槎牙枕庙门。 -
4.《早入清远峡(一作下桂江龙目滩)》 唐·宋之问
传闻峡山好,旭日棹前沂。
雨色摇丹嶂,泉声聒翠微。
两岩天作带,万壑树披衣。
秋菊迎霜序,春藤碍日辉。 -
5.《奉和骊山高顶寓目应制》 唐·李峤
步辇陟山巅,山高入紫烟。
忠臣还捧日,圣后欲扪天。
迥识平陵树,低看华岳莲。
帝乡应不远,空见白云悬。 -
6.《送率府程录事还乡》 唐·杜甫
鄙夫行衰谢,抱病昏忘集。
常时往还人,记一不识十。
程侯晚相遇,与语才杰立。
熏然耳目开,颇觉聪明入。 -
7.《江亭寓目》 唐·卢拱
江郭带林峦,津亭倚槛看。
水风蒲叶战,沙雨鹭鸶寒。
晚木初凋柳,秋丛欲败兰。
哀猿自相叫,乡泪好无端。 -
8.《送赵道士归天目旧山》 唐·薛能
愚朴尚公平,此心邻道情。
有缘终自鄙,何计逐师行。
日者闻高躅,时人盖强名。
口无滋味入,身有羽仪生。 -
9.《即目》 唐·李郢
自笑腾腾者,非憨又不狂。
何为跧似鼠,而复怯于獐。
落拓无生计,伶俜恋酒乡。
冥搜得诗窟,偶战出文场。 -
10.《虞美人(江乡对景)》 宋·赵长卿
雨声破晓催行桨。
拍拍溪流长。
绿杨绕岸水痕斜。
恰似画桥西畔、那人家。
人家楼阁临江渚。
应是停歌舞。
珠帘整日不闲钩。
目断征帆、犹未识归舟。