-
1.《次韵寄答一初因怀南竺具庵老人》 明·南洲法师
自笑还乡野性慵,有怀多为白头翁。
山楼半照崦嵫日,海郭孤吟舶趠风。
贺监祗应归镜曲,征西也复念谯东。
凄凉莫话平生事,空易魂消苍莽中。 -
2.《式贤和杜夔府百韵过余秋崖下大篇舂容笔力乃》 宋·方岳
林壑黄昏外,衡门紫翠边。
火耕今已老,云卧几何年。
棋敛将残局,篙回兴尽船。
画麟真已矣,骑犊适悠然。 -
3.《酬种放徵君一百韵》 宋·王禹偁
太岁在辛卯,九月万木落。
是时太阴亏,占云臣道剥。
王生出紫微,谴逐走商洛。
扶亲又抱子,迤逦过京索。 -
4.《鄜州进白野鹊》 唐·薛能
轻毛叠雪翅开霜,红觜能深练尾长。
名应玉符朝北阙,色柔金性瑞西方。
不忧云路填河远,为对天颜送喜忙。
从此定知栖息处,月宫琼树是仙乡。 -
5.《鄜州进白野鹊》 唐·薛能
轻毛叠雪翅开霜,红觜能深练尾长。
名应玉符朝北阙,色柔金性瑞西方。
不忧云路填河远,为对天颜送喜忙。
从此定知栖息处,月宫琼树是仙乡。 -
6.《西县道中有短亭,岩穴飞泉隔江洒至,因成二首》 唐·薛能
风凉津湿共微微,隔岸泉冲石窍飞。
争得巨灵从野性,旧乡无此擘将归。
一瀑三峰赤日天,路人才见便翛然。
谁能夜向山根宿,凉月初生的有仙。 -
7.《括沁园春》 宋·林正大
大人先生,高怀逸兴,酒肉寓名。
纵幕天席地,居无庐室,以八荒为域,日月为扃。
贵介时豪,搢绅处士,未解先生酒适情。
徒劳尔,谩是非锋起,有耳谁听。 -
8.《游灵隐寺》 宋·程公许
赋予好在岩壑,强持缚缨簪。
野性当奈何,惝恍如惊麇。
京华百万家,{角戢}{角戢}瓦叠鳞。
海气荡烦暑,作威凌轹人。 -
9.《汤寿乡察推写真求赞》 宋·释正觉
形仪潦倒,气貌寒槁。
野云自閒,岩树谁老。
性元静而妙存,体本真而空了。
幻世应诸缘,荒田不拣草。
风烟望断兮鸿影冥冥,天水相连兮秋容渺渺。 -
10.《绍兴庚申解官庐陵留别欧阳隐士》 宋·王洋
梅雨翳江浦,我来初识君。
俯仰寒暑移,几亲芝兰群。
芝兰本何心,悠然荡清芬。
不妨识度高,解使静躁分。