-
81.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
82.《落花》 唐·李中
残红引动诗魔,怀古牵情奈何。
半落铜台月晓,乱飘金谷风多。
悠悠旋逐流水,片片轻粘短莎。
谁见长门深锁,黄昏细雨相和。 -
83.《柳枝辞十二首》 唐·徐铉
把酒凭君唱柳枝,也从丝管递相随。
逢春只合朝朝醉,记取秋风落叶时。
南园日暮起春风,吹散杨花雪满空。
不惜杨花飞也得,愁君老尽脸边红。 -
84.《抛球乐》 唐·皇甫松
红拨一声飘,轻裘坠越绡。
带翻金孔雀,香满绣蜂腰。
少少抛分数,花枝正索饶。
金蹙花球小,真珠绣带垂。
几回冲蜡烛,千度入香怀。
上客终须醉,觥盂且乱排。 -
85.《清平乐》 唐·欧阳炯
春来街砌,春雨如丝细。
春地满飘红杏蒂,春燕舞随风势¤
春幡细缕春缯,春闺一点春灯。
自是春心撩乱,非干春梦无凭。 -
86.《西江月(真觉赏瑞香二首)》 宋·苏轼
公子眼花乱发,老夫鼻观先通。
领巾飘下瑞香风。
惊起谪仙春梦。
后土祠中玉蕊,蓬莱殿后鞓红。
此花清绝更纤秾。
把酒何人心动。 -
87.《蓦山溪》 宋·晁端礼
广寒宫殿,千里同云晓。
飞雪满空来,翦云英、群仙齐到。
乱飘僧舍,密处洒歌楼,闲日少。
风光好。 -
88.《春晴》 宋·晁端礼
燕子来时,清明过了,桃花乱飘红雨。
倦客凄凉,千里云山将暮。
泪眸回望,人在玉楼深处。
向此多应念远,凭栏无语。 -
89.《满庭芳(三之二)》 宋·秦观
红蓼花繁,黄芦叶乱,夜深玉露初零。
霁天空阔,云淡梦江清。
独棹孤蓬小艇,悠悠过、烟渚沙汀。
金钩细,丝纶慢卷,牵动一潭星。 -
90.《上林春》 宋·曾纡
东苑梅繁,豪健放乐,醉倒花前狂客。
靓妆微步,攀条弄粉,凌波遍寻青陌。
暗香堕靥。
更飘近、雾鬟蝉额。 -
91.《浣溪沙》 宋·向子諲
花想仪容柳想腰。
融融曳曳一团娇。
绮罗丛里最妖娆。
歌罢碧天零影乱,舞时红袖雪花飘。
几回相见为魂销。 -
92.《昆明池(次韵尚书兄春晚)》 宋·李弥逊
帐锦笼庭,囊香飘榭,过了芳时强半。
觅残红、蜂须趁日,占新绿、莺喉咤暖。
数花期、望得春来,春去也、把酒南山谁伴。
更帘幕垂垂,恼人飞絮,乱落一轩风晚。 -
93.《念奴娇(和耿时举赋雪韵)》 宋·仲并
江南春早,尚余寒门巷,杨花飘逐。
一色初梅开尽也,不数芳园红绿。
珍重骚人,幽怀分寄,高韵歌黄竹。
六花羞避,满笺凌乱琼玉。 -
94.《菩萨蛮》 宋·张抡
人间何处难忘酒。
六花投隙琼瑶透。
火满地炉红。
萧萧屋角风。
飘_飞絮乱。
浩荡银涛卷。
一盏此时干。
清吟可那寒。 -
95.《恋绣衾》 宋·陆游
无方能驻脸上红。
笑浮生、扰扰梦中。
平地是、冲霄路,又何劳、千日用功。
飘然再过莲峰下,乱云深、吹下暮钟。
访旧隐、依然在,但鹤巢、时有堕松。 -
96.《念奴娇(客豫章秋雨怀归·秋景)》 宋·赵长卿
江城向晓,被西风揉碎,一天丝雨。
乱织离愁千万缕,多少关心情绪。
促织鸣时,木犀开后,秋色还如许。
那堪飘泊,异乡千里孤旅。 -
97.《水调歌头(晁子应三十八丈见过,因□张德广对木犀水饮,次德广韵)》 宋·韩淲
明月到花影,把酒对香红。
此情飘洒,但觉清景满帘栊。
人被好花相恼,花亦知人幽韵,佳处本同风。
挥手谢尘纲,举袂步蟾宫。 -
98.《玲珑四犯》 宋·方千里
倾国名姝,似晕雪匀酥,无限娇艳。
素质闲姿,天赋淡蛾丰脸。
还是睡起慵妆,顾鬓影、翠云零乱。
怅平生、把鉴惊换。 -
99.《探春慢(四明除夜)》 宋·赵以夫
屑璐飘寒,镂金献巧,妆成水晶亭榭。
飞絮悠扬,散花零乱,绝胜翠娇红冶。
粉艳嘻嘻道,尽飞上、使君须也。
多情莫笑衰翁,旧时梁苑声价。 -
100.《婆罗门引(郭清华席上为放琴客而新有所盼,赋以见喜)》 宋·吴文英
风涟乱翠,酒霏飘汗洗新妆。
幽情暗寄莲房。
弄雪调冰重会,临水暮追凉。
正碧云不破,素月微行。