-
101.《念奴娇·赤壁怀古》 宋·苏轼
大江东去,浪淘尽,千古风流人物。
故垒西边,人道是,三国周郎赤壁。
乱石穿空,惊涛拍岸,卷起千堆雪。
江山如画,一时多少豪杰。 -
102.《江神子》 宋·苏轼
乃作斜川诗,至今使人想见其处。
元丰壬戍之春,余躬耕于东坡,筑雪堂居之。
南挹四望亭之后丘,西控北山之微泉,慨然而叹,此亦斜川之游也
梦中了了醉中醒。 -
103.《雨中花慢》 宋·苏轼
嫩脸羞蛾,因甚化作行云,却返巫阳。
但有寒灯孤枕,皓月空床。
长记当初,乍谐云雨,便学鸾凤。
又岂料、正好三春桃李,一夜风霜。 -
104.《满庭芳(后一日再置酒次冯通直韵)》 宋· 舒亶
红叶飘零,寒烟疏淡,楼台半在云间。
望中风景,图画也应难。
又是重阳过了,东篱下、黄菊阑珊。
陶潜病,风流载酒,秋意与人闲。 -
105.《雨中花》 宋·晁端礼
豆寇梢头,鸳鸯帐里,扬州一梦初惊。
忆当时相见,双眼偏明。
南浦绿波,西城杨柳,痛悔多情。
望征鞍不见,况是并州,自古高城。 -
106.《安公子》 宋·晁端礼
帝里重阳好。
又对短发来吹帽。
满目风光还似旧,奈樽前人老。
暗忆当年,伴侣同倾倒。 -
107.《江城子》 宋·晁端礼
石榴双叶忆同寻。
卜郎心。
向谁深。
长恁娇痴,尤殢怎生禁。 -
108.《吴音子》 宋·晁端礼
细想当初事,又非是、取次相知。
一年来、觑著尚迟。
疑□时、敢共些儿。
似恁秤停期克了,便一成望不相离。 -
109.《安公子》 宋·晁端礼
渐渐东风暖。
杏梢梅萼红深浅。
正好花前携素手,却云飞雨散。
是即是、从来好事多磨难。 -
110.《满园花》 宋·秦观
一向沈吟久。
泪珠盈襟袖。
我当初不合、苦撋就。
惯纵得软顽,见底心先有。 -
111.《好事近·梦中作》 宋·秦观
春路雨添花,花动一山春色。
行到小溪深处,有黄鹂千百。
飞云当面化龙蛇,夭矫转空碧。
醉卧古藤阴下,了不知南北。 -
112.《解语花》 宋·秦观
窗涵月影,瓦冷霜华,深院重门悄。
画楼雪杪。
谁家笛、弄彻梅花新调。
寒灯凝照。 -
113.《绿头鸭(韩师朴相公会上观佳妓轻盈弹琵琶)》 宋·晁补之
新秋近,晋公别馆开筵。
喜清时、衔杯乐圣,未饶绿野堂边。
绣屏深、丽人乍出,坐中雷雨起鹍弦。
花暖间关,冰凝幽咽。 -
114.《玉楼春(大石)》 宋·周邦彦
当时携手城东道。
月堕檐牙人睡了。
酒边难使客愁惊,帐底不教春梦到。
别来人事如秋草。
应有吴霜侵翠葆。
夕阳深锁绿苔门,一任卢郎愁里老。 -
115.《满庭芳(忆钱唐)》 宋·周邦彦
山崦笼春,江城吹雨,暮天烟淡云昏。
酒旗渔市,冷落杏花村。
苏小当年秀骨,萦蔓草、空想罗裙。
潮声起,高楼喷笛,五两了无闻。 -
116.《大有(小石)》 宋·周邦彦
仙骨清羸,沈腰憔悴,见傍人、惊怪消瘦。
柳无言,双眉尽日齐斗。
都缘薄幸赋情浅,许多时、不成欢偶。
幸自也,总由他,何须负这心口。 -
117.《烛影摇红·芳脸匀红》 宋·周邦彦
芳脸匀红,黛眉巧画宫妆浅。
风流天付与精神,全在娇波眼。
早是萦心可惯。
向尊前、频频顾眄。 -
118.《玉楼春(大石)》 宋·周邦彦
当时携手城东道。
月堕檐牙人睡了。
酒边难使客愁惊,帐底不教春梦到。
别来人事如秋草。
应有吴霜侵翠葆。
夕阳深锁绿苔门,一任卢郎愁里老。 -
119.《满庭芳(忆钱唐)》 宋·周邦彦
山崦笼春,江城吹雨,暮天烟淡云昏。
酒旗渔市,冷落杏花村。
苏小当年秀骨,萦蔓草、空想罗裙。
潮声起,高楼喷笛,五两了无闻。 -
120.《大有(小石)》 宋·周邦彦
仙骨清羸,沈腰憔悴,见傍人、惊怪消瘦。
柳无言,双眉尽日齐斗。
都缘薄幸赋情浅,许多时、不成欢偶。
幸自也,总由他,何须负这心口。