-
561.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
562.《训俭示康》 宋·司马光
吾本寒家,世以清白相承。
吾性不喜华靡,自为乳儿,长者加以金银华美之服,辄羞赧弃去之。
二十忝科名,闻喜宴独不戴花。
同年曰:“君赐不可违也。 -
563.《岐阳三首》 金朝·元好问
突骑连营鸟不飞,北风浩浩发阴机。
三秦形胜无今古,千里传闻果是非;
偃蹇鲸鲵人海涸,分明蛇犬铁山围。
穷途老阮无奇策,空望岐阳泪满衣。 -
564.《中秋见月和子由》 宋·苏轼
明月未出群山高,瑞光千丈生白毫。
一杯未尽银阙涌,乱云脱坏如崩涛。
谁为天公洗眸子,应费明河千斛水。
遂令冷看世间人,照我湛然心不起。 -
565.《琵琶行》 唐·白居易
浔阳江头夜送客,枫叶荻花秋瑟瑟。
主人下马客在船,举酒欲饮无管弦。
醉不成欢惨将别,别时茫茫江浸月。
忽闻水上琵琶声,主人忘归客不发。 -
566.《念奴娇·闹红一舸》 宋·姜夔
闹红一舸,记来时、尝与鸳鸯为侣。
三十六陂人未到,水佩风裳无数。
翠叶吹凉,玉容销酒,更洒菰蒲雨。
嫣然摇动,冷香飞上诗句。 -
567.《菩萨蛮·也无梅柳新标格》 宋·朱淑真
也无梅柳新标格,也无桃李妖娆色。
一味恼人香,群花争敢当。
情知天上种,飘落深岩洞。
不管月宫寒,将枝比并看。 -
568.《学士院端午贴子二十七首 皇太妃阁五首》 宋·苏辙
晓起钟犹凝,朝回露欲干。
逡巡下清跸,委曲问平安。
压蔗出寒浆,敲冰簇画堂。
人间正礻半暑,天上绝清凉。 -
569.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人絶,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
570.《洞仙歌·东风几日》 清·朱彝尊
东风几日,觉寒犹甚。
纤手偷携笑齐禁。
对初三微月,重到团栾,铺地水处处袜罗凉浸。
周郎三爵后,顾曲无心,争忍厌厌夜深饮。 -
571.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨 -
572.《鹧鸪天·别得东皇造化恩》 宋·无名氏
别得东皇造化恩。
黛消铅褪自天真。
耻随庾岭花争白,疑是东篱菊返魂。
风淡淡,月盈盈。
麝煤沈馥动孤根。
寒蝉冷蝶知何处,惟有蜂房不待春。 -
573.《官舍竹》 宋·王禹偁
谁种萧萧数百竿,伴吟偏称作闲官。
不随夭艳争春色,独守孤贞待岁寒。
声拂琴床生雅趣,影侵棋局助清欢。
明年纵便量移去,犹得今冬雪里看。 -
574.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
575.《玉女摇仙佩 秋情》 宋·张玉娘
霜天破夜,一阵寒风,乱淅入帘穿户。
醉觉珊瑚,梦回湘浦,隔水晓钟声度。
不作高唐赋。
笑巫山神女,行云朝暮。 -
576.《感春十三首》 宋·张耒
漫漫东风来,吹此庭前樱。
累累缀葩萼,华采日鲜明。
朝阳助辉烁,好鸟亦和鸣。
起行不自得,节物伤我情。 -
577.《梅花》 宋·王令
风吹冬暖变春暖,江梅艳艳横新枝。
经年不逢间何久,忽此相遇如有期。
初开珊珊尚寂寞,仙人缀佩悬瑶玑。
从日重来不可辨,漫漫月树留寒辉。 -
578.《渡连圻诗》 南北朝·何逊
此山多灵异。
峻岨实非恒。
洑流自洄紏。
激濑视奔腾。 -
579.《古诗赠新城王贻上》 清·钱谦益
风轮持大地,击扬为风谣。
吹万肇邃古,赓歌畅唐姚。
朱弦泛汉魏,丽藻沿六朝。
有唐盛词赋,贞符汇元包。 -
580.《水龙吟·春兴昊天空阔初晴》 元·丘处机
春兴昊天空阔初晴,气回万物欣欣茂。
亭台俯仰,山川高下,妆成锦绣。
碧洞清泉,响闻迢递,一声长溜。
更时时注目,悠悠远看,青峰上,白云凑。