-
181.《南至四首》 唐·司空图
今冬腊后无残日,故国烧来有几家。
却恨早梅添旅思,强偷春力报年华。
花时不是偏愁我,好事应难总取他。
已被诗魔长役思,眼中莫厌早梅多。 -
182.《漫书五首》 唐·司空图
长拟求闲未得闲,又劳行役出秦关。
逢人渐觉乡音异,却恨莺声似故山。
溪边随事有桑麻,尽日山程十数家。
莫怪行人频怅望,杜鹃不是故乡花。 -
183.《赴阙次留献荆南成相公三十韵》 唐·吴融
分阃兼文德,持衡有武功。
荆南知独去,海内更谁同。
拔地孤峰秀,当天一鹗雄。
云生五色笔,月吐六钧弓。 -
184.《赠题兜率寺闲上人院》 唐·杜荀鹤
人间寺应诸天号,真行僧禅此寺中。
百岁有涯头上雪,万般无染耳边风。
挂帆波浪惊心白,上马尘埃翳眼红。
毕竟浮生谩劳役,算来何事不成空。 -
185.《唐虞门·唐尧》 唐·周昙
祅氛不起瑞烟轻,端拱垂衣日月明。
传事四方无外役,茅茨深处土阶平。 -
186.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
187.《中春写怀寄沈彬员外》 唐·李建勋
省从骑竹学讴吟,便殢光阴役此心。
寓目不能闲一日,闭门长胜得千金。
窗悬夜雨残灯在,庭掩春风落絮深。
唯有故人同此兴,近来何事懒相寻。 -
188.《玉笥山留题》 唐·徐铉
仙乡会应远,王事知何极。
征传莫辞劳,玉峰聊一息。
形骸已销散,心想都凝寂。
真气自清虚,非关好松石。
九仙皆积学,洞壑多遗迹。
游子归去来,胡为但征役。 -
189.《惆怅诗九首》 唐·顾甄远
魂黯黯兮情脉脉,帘风清兮窗月白。
梦惊枕上炉烬销,不见蕊珠宫里客。
禁漏声稀蟾魄冷,纱厨筠簟波光净。
独坐愁吟暗断魂,满窗风动芭蕉影。 -
190.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
191.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
192.《奉和袁使君高,郡中新亭会张炼师昼会二上人》 唐·皎然
置亭隐城堞,事简迹易幽。
公性崇俭素,雅才非广求。
傍檐竹雨清,拂案杉风秋。
不移府中步,登兹如远游。
坐觉诗思高,俯知物役休。
虚寂偶禅子,逍遥亲道流。
更闻临川作,下节安能酬。 -
193.《自勉》 唐·齐己
试算平生事,中年欠五年。
知非未落后,读易尚加前。
分受诗魔役,宁容俗态牵。
闲吟见秋水,数只钓鱼船。 -
194.《寄唐洙处士》 唐·齐己
行僧去湘水,归雁度荆门。
彼此亡家国,东西役梦魂。
多慵如长傲,久住不生根。
曾问兴亡事,丁宁寄勿言。 -
195.《寄唐洙处士》 唐·齐己
行僧去湘水,归雁度荆门。
彼此亡家国,东西役梦魂。
多慵如长傲,久住不生根。
曾问兴亡事,丁宁寄勿言。 -
196.《酬庐山张处士》 唐·齐己
发枯身老任浮沉,懒泥秋风更役吟。
新事向人堪结舌,旧诗开卷但伤心。
苔床卧忆泉声绕,麻履行思树影深。
终谢柴桑与彭泽,醉游闲访入东林。 -
197.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
198.《浣溪沙》 唐·顾夐
春色迷人恨正赊,可堪荡子不还家,细风轻露著梨花¤
帘外有情双燕扬,槛前无力绿杨斜,小屏狂梦极天涯。
红藕香寒翠渚平,月笼虚阁夜蛩清,塞鸿惊梦两牵情¤
宝帐玉炉残麝冷,罗衣金缕暗尘生,小窗孤烛泪纵横。 -
199.《献衷心》 唐·顾夐
绣鸳鸯帐暖,画孔雀屏欹。
人悄悄,月明时。
想昔年欢笑,恨今日分离。
银釭背,铜漏永,阻佳期¤ -
200.《效陶彭泽·一梦倏已尽》 唐·司马扎
一梦倏已尽,百年如露草。
独有南山高,不与人共老。
尊中贮灵味,无事即醉倒。
何必鸣鼓钟,然后乐怀抱。
轻波向海疾,浮云归谷早。
形役良可嗟,唯能徇天道。