-
221.《贺新郎》 宋·祝穆
此木生林野。
自唐家、丝纶置阁,托根其下。
长伴词臣挥帝制,因号紫微堪诧。
常缥缈、紫微仙驾。 -
222.《望梅词》 宋·善珍
寸阴堪惜。
趁身强健去,结茅苍壁。
错料事,临老方知,国师与高僧,二途俱失。
识字吟诗,敌不得、死生何益。 -
223.《卜算子·秋色到空闺》 明·夏完淳
秋色到空闺,夜扫梧桐叶。
谁料同心结不成,翻就相思结。
十二玉阑干,风动灯明灭。
立尽黄昏泪几行,一片鸦啼月。 -
224.《木兰花慢·上元》 清·朱彝尊
今年风月好,正雪霁、凤城时。
把鱼钥都开,钿车溢巷,火树交枝。
参差闹蛾歌后,听笛家齐和《落梅》词。
翠幌低悬录蔌(二字四头),红楼不闭葳蕤。 -
225.《鸿门宴》 两汉·司马迁
沛公军霸上,未得与项羽相见。
沛公左司马曹无伤使人言于项羽曰:“沛公欲王关中,使子婴为相,珍宝尽有之。
”项羽大怒曰:“旦日飨士卒,为击破沛公军!”当是时,项羽兵四十万,在新丰鸿门;沛公兵十万,在霸上。
范增说项羽曰:“沛公居山东时,贪于财货,好美姬。 -
226.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
227.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
228.《辨奸论》 宋·苏洵
事有必至,理有固然。
惟天下之静者,乃能见微而知著。
月晕而风,础润而雨,人人知之。
人事之推移,理势之相因,其疏阔而难知,变化而不可测者,孰与天地阴阳之事。 -
229.《文与可画筼筜谷偃竹记》 宋·苏轼
竹之始生,一寸之萌耳,而节叶具焉。
自蜩腹蛇蚶以至于剑拔十寻者,生而有之也。
今画者乃节节而为之,叶叶而累之,岂复有竹乎?故画竹必先得成竹于胸中,执笔熟视,乃见其所欲画者,急起从之,振笔直遂,以追其所见,如兔起鹘落,少纵则逝矣。
与可之教予如此。 -
230.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
231.《七言诗·戏改李白《梁父吟》》 现代·毛泽东
(君不见高阳酒徒起草中,长揖山东隆准公。
入门不拜骋雄辩,两女辍洗来趋风。 -
232.《答林康民见和梅花诗》 宋·朱松
寒崦人家碧溪尾,一树江梅卧清泚。
仙姿不受凡眼污,风斂天香瘴烟里。
向来休沐偶无事,谁从我游二三子。
弯碕曲迳一携手,冻雀惊飞乱英委。 -
233.《浪淘沙·塞上早春时》 宋·玉英
塞上早春时。
暖律犹微。
柳舒金线拂回堤。
料得江乡应更好,开尽梅溪。
昼漏渐迟迟。
愁损仙机。
几回无语敛双眉。
凭遍阑干十二曲,日下楼西。 -
234.《望月婆罗门引 送徐容齐》 元·张伯淳
容斋平日,一身用舍系安危。
儿童走卒皆知。
谁料鲈鱼江山,忽忆故山薇。
任西风别酒,月正圆时。 -
235.《醉义歌》 金朝·寺公大师
晓来雨霁日苍凉,枕帏摇曳西风香。
困眠未足正展转,儿童来报今重阳。
吟儿苍苍浑塞色,客怀衮衮皆吾乡。
敛衾默坐思往事,天涯三载空悲伤。 -
236.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
237.《崇寿院霜钟双阁》 宋·韩松
吾闻海上多云气,万状千形各殊异。
人间亦有亦等奇,二钟之山盖其类。
高崖凌空上摩云,下有岩隙颇幽邃。
料应自古水泷濯,弹空蜂房悬师鼻。 -
238.《玉琯岩》 宋·黄甲
桥山往日葬衣冠,玉琯深藏在此山。
料得当时十二牧,也随龙驾到其间。 -
239.《寄题西园》 宋·蒋堂
西园昔日多游從,回流屡泛户酒空。
前亭后亭草茵软,晓景晚景烟岚融。
角巾萧洒竹林际,履綦来往花际中。
时方偃蕃适四体,不料游宦如孤蓬。 -
240.《送萧晋卿西行》 宋·李伯玉
上马能击贼,下马能草檄。
萧郎负此文武之全才,当卧元龙楼百尺。
屏山阅尽眼中人,磊落深沉只识君。
冷官不受人料理,拄笏时看西山云。