-
141.《贤者之孝二百四十首·董仲舒》 宋·林同
汉有孝廉举,谁知发自舒。
可怜三策罢,却去相江都。 -
142.《贤者之孝二百四十首·窦融》 宋·林同
玺书来万里,鼎足许三分。
解道为忠易,谁知以孝闻。 -
143.《贤者之孝二百四十首·窦章》 宋·林同
蔬食可堪贫,勤哉养亲。
蓬莱知不远,应是著斯人。 -
144.《贤者之孝二百四十首·杜延年》 宋·林同
怪来御史府,坐榻不如初。
曾是父坐处,而为子敢居。 -
145.《贤者之孝二百四十首·段秀实》 宋·林同
意其失兵久,怏怏必吾从。
夺笏直前击,那知是孝童。 -
146.《贤者之孝二百四十首·二王》 宋·林同
要以孝行取,宁将学业论。
锡无惭玉友,铨可谓金昆。 -
147.《贤者之孝二百四十首·樊迟》 宋·林同
当知一朝忿,必不忍于人。
岂止身忘却,还应及乃亲。 -
148.《贤者之孝二百四十首·樊宏》 宋·林同
能损数百亏,不听债家偿。
要自父一语,铭心不敢忘。 -
149.《贤者之孝二百四十首·范滂》 宋·林同
宁将身塞祸,不忍母流离。
我自不为恶,黄泉今有辞。 -
150.《贤者之孝二百四十首·范宣》 宋·林同
手直微伤尔,如何忽改容。
不能全所受,此痛政无穷。 -
151.《贤者之孝二百四十首·房景伯》 宋·林同
亲见房太守,殷勤奉旨甘。
那能不心愧,岂止是颜惭。 -
152.《贤者之孝二百四十首·房玄龄》 宋·林同
人皆因禄富,我独以官贫。
佩父清白训,为唐第一人。 -
153.《贤者之孝二百四十首·冯豹》 宋·林同
中人持被覆,尚得帝恩深。
子职竟何是,终求慰母心。 -
154.《贤者之孝二百四十首·伏湛》 宋·林同
向来父学显,别自以家名。
不是能传业,如何著孝声。 -
155.《贤者之孝二百四十首·扶苏》 宋·林同
父赐子以死,君侯安所疑。
忍哉指鹿相,无复祖龙知。 -
156.《贤者之孝二百四十首·耿国》 宋·林同
封侯谁不愿,顾我独何心。
为忆父所爱,偏於少子深。 -
157.《贤者之孝二百四十首·公叔戍》 宋·林同
若把夫子论,无惭贞惠文。
不应其子戍,至自请於君。 -
158.《贤者之孝二百四十首·贡禹》 宋·林同
安用孝兴弟,今人誖得官。
一闻阳在位,自是合弹冠。 -
159.《贤者之孝二百四十首·古成诜》 宋·林同
礼岂为我设,如伤风教何。
不堪睎阮籍,直欲刃韦高。 -
160.《贤者之孝二百四十首·古初》 宋·林同
长沙有孝子,姓字死犹香。
料得郡举首,他无人敢当。