-
221.《酹江月》 宋·葛长庚
思量世事,几千般翻覆,是非多少。
随分随缘天地里,心与江山不老。
道在天先,神游物外,自有长生宝。
洞门无锁,悄无一个人到。 -
222.《促拍满路花(和纯阳韵)》 宋·葛长庚
多才夸李白,美貌说潘安。
一朝成万古,又徒闲。
如何猛省,心地种仙蟠。
堪叹人间事,泡沫风灯,阿谁肯做飞仙。 -
223.《沁园春(三和)》 宋·刘克庄
吉梦维何,男子之祥,载弄之璋。
嗟我辰安在,斯文后死,力侔元气,手抉天章。
学稼田荒,炼丹灶坏,稽首南华一瓣香。
休休也,免王良友笑,屑往来忙。 -
224.《沁园春(四和)》 宋·刘克庄
余少之时,赋和仲宣,檄如孔璋。
也曾观万舞,铺陈商颂,曾闻九奏,制作尧章。
抖擞空囊,存留谏笏,犹带虚皇案畔香。
今归矣,省听鸡骑马,趁早朝忙。 -
225.《沁园春(六和)》 宋·刘克庄
少工艺文,朱丝练弦,黄流在璋古注云:璋,瓚也。
值虞廷戛击,箫韶之乐,周王寿考,追琢其章。
汾水雁飞,鼎湖龙远,魂返今无异域香。
浮生短,更两轮屋角,来去荒忙。 -
226.《满江红(寿王实之)》 宋·刘克庄
鹤驭来时,长占定、一年清绝。
九万里、纤云收尽,帝青空阔。
月露偏为丹桂地,风霜欲放黄花节。
听玉笙、缥缈度侯山,吹初彻。 -
227.《满江红》 宋·刘克庄
糁径红茵,莫要放、儿童抛砾。
知渠是、仙家变幻,佛家空色。
青女无端工翦彩,紫姑有祟曾迷赤。
但双双、戏蝶绕空枝,飞还息。 -
228.《满江红(丁巳中秋)》 宋·刘克庄
说与行云,且撋就、嫦娥今夕。
俄变见、金蛇能紫,玉蟾能白。
九万里风清黑眚,三千世界纯银色。
想天寒、桂老已吹香,堪攀摘。 -
229.《双瑞莲》 宋·赵以夫
千机云锦里。
看并蒂新房,骈头芳蕊。
清标艳态,两两翠裳霞袂。
似是商量心事。 -
230.《飞雪满堆山(次赵西里_·行喜雪韵)》 宋·张榘
爱日烘晴,梅梢春动,晓窗客梦方远。
江天万里,高低烟树,四望犹拥螺鬟。
是谁邀滕六,酿薄暮、同云_寒。
却元来是,铃阁露熏,俄忽老青山。 -
231.《摸鱼儿(为赵_窝寿)》 宋·张榘
猛思量、B674窝初度,鲁云呈瑞时节。
平山杨柳苍茫外,犹是乡关明月。
春漏泄。
定知有、梅花先向江南发。 -
232.《贺新郎(寄赵南仲端明)》 宋·吴潜
烟树瓜洲岸。
望旌旗、猎猎摇空,故人天远。
不似沙鸥飞得渡,直到雕鞍侧畔。
但徙倚、危阑目断。 -
233.《祝英台近(和吴叔永文昌韵)》 宋·吴潜
碧云开,红日丽,宫柳碎繁影。
犹记朝回,马兀梦频醒。
天教一舸江湖,数椽涧壑,渐摆脱、世间尘境。
已深省。 -
234.《声声慢(赋红梅)》 宋·李曾伯
红绡剪就,绛蜡熔成,天然一种仙姿。
竹外家风,凄凉俭薄为宜。
东君苦怜消瘦,强教伊、傅粉匀脂。
较量尽,胜夭桃轻俗,繁杏粗肥。 -
235.《瑞鹤仙》 宋·方岳
岳敢拜手而言曰:月穷于纪,星回于天,盖三百有六旬有六日于是焉极、而岁功成矣。
惟天之运,循环无穷,一气推移,不可限量,其殆极而无极欤。
分岁而颂椒,守岁而爆竹,人知其为岁之极耳。
洪钧转而万象春,瑶历新而三阳泰,不知自吾极而始也。 -
236.《瑞鹤仙》 宋·方岳
岳敢拜手而言曰:月穷于纪,星回于天,盖三百有六旬有六日于是焉极、而岁功成矣。
惟天之运,循环无穷,一气推移,不可限量,其殆极而无极欤。
分岁而颂椒,守岁而爆竹,人知其为岁之极耳。
洪钧转而万象春,瑶历新而三阳泰,不知自吾极而始也。 -
237.《风入松·为友人放琴客赋》 宋·吴文英
春风吴柳几番黄。
欢事小蛮窗。
梅花正结双头梦,被玉龙、吹散幽香。
昨夜灯前歌黛,今朝陌上啼妆。 -
238.《风入松(邻舟妙香)》 宋·吴文英
画船帘密不藏香。
飞作楚云狂。
傍怀半卷金炉烬,怕暖销、春日朝阳。
清馥晴熏残醉,断烟无限思量。 -
239.《极相思·题陈藏一水月梅扇》 宋·吴文英
玉纤风透秋痕。
凉与素怀分。
乘鸾归后,生绡净翦,一片冰云。
心事孤山春梦在,到思量、犹断诗魂。
水清月冷,香消影瘦,人立黄昏。 -
240.《念奴娇(代人寿外舅)》 宋·陈著
翠云弄晓,芰荷香、微透凉B659帘箔。
彩袂蹁跹欢舞处,勾引衔桃双鹤。
骤马风前。
奔鲸浪里,独有壶天乐。