-
21.《介甫作巫山高命光属和勉率成篇真不知量》 宋·司马光
巫山高,巫山之高高不极。
寒江西来曳练长,群峰森罗十二戟。
清狖悲号裂翠崖,老蛟怒门摧丹壁。
轻生重利三马客,一叶直冲高浪白。 -
22.《天平山白云泉》 宋·范仲淹
灵泉在天半,狂波不能侵。
神蛟穴其中,渴虎不敢临。
隐照涵秋碧,泓然一勺深。
游润腾云飞,散作三日霖。 -
23.《题许道宁量》 宋·陈与义
满眼长江水,苍然何郡山。
向来万里意,今在一窗间。
众木俱含晚,孤云遂不还。
此中有佳句,吟断不相关。 -
24.《云游歌》 宋·白玉蟾
云游难,云游难,万里水烟四海宽。
说着这般滋味苦,教人怎不鼻头酸。 -
25.《饮酒过量肺疾复作》 宋·苏辙
朝蒙曲尘居,夜傍糟床卧。
鼻香黍麦熟,眼乱瓶罂过。
囊中衣已空,口角涎虚堕。
啜尝未云足,盗釂恐深坐。 -
26.《饮酒过量肺疾复作》 宋·苏辙
朝蒙麴尘居,夜傍糟床卧。
鼻香黍麦熟,眼乱瓶罂过。
囊中衣已空,口角涎虚堕。
啜尝未云足,盗釂恐深坐。 -
27.《上云乐》 明·刘基
混沌结,玄黄开,人生其中,称为三才。
一人身有一天地,形质虽异众理该。
欲淫物诱滋巧伪,遂使真淳耗?攵玄风颓。
乃有朝生而暮死者,本根浅短无栽培。 -
28.《次韵张秀才题汪叔量挹秀亭》 宋·陈造
清游如省隔世环,身系组绶心溪山。
此亭攫踞山水上,羡君脱屣尘埃间。
不应室迩嗟人远,时上风烟慰衰晚。
怳如坐我天姥傍,长啸付杯揖云巘。 -
29.《王子立寄三绝句云常诣夏颐吉卜云宜见君子子》 宋·李廌
富贵自知当自信,耆鲐福并固修长。
阴阳可测非天理,男子人知亦易量。 -
30.《留题云顶》 宋·冯时行
山如虬龙来,渴饮金渊水。
水竭欲飞去,骧首振鳞尾。
壮哉老头陀,奋迅咄使止。
左手揽其角,右手持其耳。 -
31.《阻雪慈云有怀叔夏》 宋·胡寅
常恨山阳少,篮舆故出郊。
玄冥方北骛,屏翳又南交。
劲气将凝海,寒威便折胶。
白云揉尽碎,黑壤势全包。 -
32.《慈云壁间有杨皓明叔崇宁甲申所题诗和者甚众》 宋·李流谦
浮花眩眼朱成碧,关渠何事愁寂寂。
依旧渔竿入手来,老我江湖倦游客。
径须一醉抛青春,校量细故非高人。
茂弘雅量本不尔,几箑能障西风尘。 -
33.《飞霞洞谢公岩呈元量》 宋·李洪
谢公遗躅閟苍苔,乘兴飞霞得得来。
洞锁暮云松偃蹇,江涵白月影徘徊。
吾曹趣了痴儿计,苏径难留俗驾回。
安得麻姑能送酒,他时藉草共传杯。 -
34.《次韵陆元量见寄》 宋·李洪
醉别壶中太乙天,寥寥云海已经年。
倦游复索长安米,壮志宁求负郭田。
一岁九迁看布武,千岩万壑莫留连。
同时僚旧重相遇,幸有蓬瀛列二仙。 -
35.《朱天永示仆二诗盖有激而云者因用其韵以广之》 宋·虞俦
是非得丧一毫轻,蛮触何劳角上争。
未可轻量天下士,渠知不是彀中英。
平生我亦轻馀子,到处君安得此名。
勿对秋花叹憔悴,春风回首又欣荣。 -
36.《东庵新辟云栈》 宋·曹彦约
步出东门苇不航,以云名栈正相当。
地临空阔天成险,水到回旋石作梁。
万顷波涛一丘壑,百年官吏几循良。
古来勿翦甘棠意,此地风流未可量。 -
37.《李季允作吞云楼索诗和总漕韵答之》 宋·魏了翁
栅新飞观走狐嗥,楼鹤洲鹦贺此遭。
整暇旌旗登巀页,奔波舟楫笑嗷嘈。
宅中平后规摹拓,烛理明时运量高。
须信是间天地似,词人云梦特秋毫。 -
38.《碧云程道士自清江相过示以玉渊刘清叔诗借韵》 宋·程公许
掣铃者谁金门客,神秀迫人似曾识,八返未问龙虎交,一杯且荐琳腴碧。
我昔卜隐大面山,旌驱人难得字间。
梗野自适麋鹿性,逡巡远引鵷鹭班。
开始青一青气色,此中自有金丹诀。
政须趺坐共商量,忍向尘劳磨岁月。 -
39.《老兴行慈云醉中》 宋·陈著
梅花斓斑春渐芳,山弄晴色溪生光。
筍担自随信老步,一步一伫春意长。
路逢邻叟笑谓我,须鬓皓矣脚尚强。
及今行乐刻当岁,莫学痴人无知死亦忙。 -
40.《昔康节先生题安乐窝诗中云乐见善人乐闻善事》 宋·仇远
人生有至乐,主善以为师。
善端本固有,乐处亦自知。
我思舜之徒,难鸣日孳孳。
箪瓢在陋巷,颜氏其庶几。
之子芝兰室,书传为箴规。
量力行好事,固穷无妄为。
何似安乐窝,受用尧夫诗。