-
381.《山居诗》 宋·释延寿
松萝闲锁一身孤,履道安禅是密谟。
借问野云谁断续,思量春草自荣枯。
多见异兽心堪伏,来惯幽禽不用呼。
万物尽从成熟得,莫教容易丧工夫。 -
382.《偈七首》 宋·释允韶
一五二五,机轮无阻。
南山起云,北山下雨。
有人却道锦上添花,有人又道泥中洗土。
有人又道离此二途,便见丹霄独步。
若总如斯论量,山僧未敢相许。 -
383.《偈三首》 宋·释自贤
五更残月落,天晓白云飞。
分明目前事,不是目前机。
欲言言不及。
林下却商量。 -
384.《偈颂四十二首》 宋·释祖先
达磨西来事,今人谩度量。
天河争起浪,月桂不闻香。
达磨西来事,今人谩度量。
人贫智短,马瘦毛长。
天气或晴或雨,白云乍卷乍舒。
行脚汉奔南走北似信不信,老臊胡游梁历魏似有似无。 -
385.《竹篦》 宋·释祖元
不触又不背,徒劳生拟议。
开口更商量,白云千万里。 -
386.《诫酒肉慈慧法门》 宋·释遵式
南无佛法僧,大慈三宝海。
我念欲依教,普劝诸众生。
莫杀莫食肉,同蕴仁慈行。
无病保长龄,未来成佛道。 -
387.《虎岩纪游》 宋·孙应凤
月出山越高,云行月益忙。
树影遍空白,疎星避月光。
总非往者见,不从意内量。
聪晨此一进,境界因久忘。 -
388.《题椿桂堂》 宋·王信
乡与子直游胶庠,是时子明居侍旁。
友于学问相激昂,声华日驰翰墨场。
仲氏一第如探囊,伯氏随即凌云翔,已快雁塔书雁行。 -
389.《次袁说友巫山十二峰二十五韵》 宋·毋丘恪
缣素巧貌溪山姿,宝藏肯笑虎头痴。
何人夜半胠箧去,信为羽化无疑迟。
魏明不惜万夫办,凿山累土夸神奇。
景明突起芳林苑,谷城文石光参差。 -
390.《题义门胡氏华林书院》 宋·吴淑
高隐仙山下,依山携草堂。
穷年乐石水,切意玩嫌缃。
竹径来嵇阮,鱼梁集惠庄。
论文探致极,寻古袭遗芳。 -
391.《陪内翰尚书丈同到官梅亭会有他期先去情见乎》 宋·谢伋
岁云暮矣物华催,江城风光著野梅。
东阁诗成将付与,南枝花发许追陪。
混冰落素应难久,姑雪欺春不并来。
谁为商量开细细,早教玉树映金杯。 -
392.《贺同知生辰》 宋·许应龙
訾陬之月如阳春,君臣庆会应昌辰。
虹星牛渚将诞圣,崧高维岳先生申。
日角珠庭辉绿鬓,仙风道骨真宣靖。
才凌铁干四十围,量狭银潢三万顷。 -
393.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
394.《重修朝宗门楼集句呈王宰》 宋·余壹
兹城实佳丽,上与浮云齐。
加望川之阴,津途去不迷。
一旦起楼高百尺,城高跨楼满金碧。
朱门峨临九衢,一片彩霞迎晓日。 -
395.《题白帝庙诗并序》 宋·元勋
楚山中到三峡开,长江浩浩从西来。
奫沦巨浸吞万派,淫预杰立高崔嵬。
鲸波回薄山角,征鼙掺叠鸣春雷。
蹴石岩壁势益狠,怒涛骇浪争鸣豗。 -
396.《武夷精舍十咏·隐求室》 宋·袁枢
本是山中人,归来山中友。
岂同荷蓧老,永结躬耕耦。
浮云忽出岫,肤寸弥九有。
此志未可量,见之千载后。 -
397.《李伯纪丞相挽诗》 宋·赵令衿
气量吞云梦,风流冠羽池。
致君虽素定,济众未全厘。
傒望金瓯诏,俄摧玉树枝。
天心殊莫晓,神物失扶持。 -
398.《和吴{左山右肃}岩韵》 宋·朱南杰
春回笔底露潜机,为怯高吟且遁肥。
又见牛鞭春到日,羞披鹑结旧来衣。
雪随着处分单厚,梅不关人自密稀。
归计商量今始定,乐哉心事看云飞。 -
399.《沁园春 用中丞敬相谢承卿送菊韵》 未知·曹伯启
菊有黄华,惠然肯来,思量意勤。
见秋容淡泊,寒香馥郁,妖红俗紫,爱恶由分。
玉露金风,豚蹄豆酒,不论文尊与义尊。
重阳过,看匆匆暮景,苒苒行云。 -
400.《鹦鹉曲 市朝归兴》 未知·冯子振
山林朝市都曾住。
忠孝两字报君父。
利名场反覆如云,又要商量阴雨。
便天公有眼难开,袖手不如家去。
更蛾眉强学时妆,是老子平生懒处。