-
221.《示高台足庵绍印》 宋·胡寅
万生纷纶堕迷纲,谁能自拔起情想。
隙尘初傍阴色空,烧草又趁春风长。
将身出家参佛祖,此病中作膏肓养。
足庵道人肯珍重,不与凡流较斤两。 -
222.《续潘仲严秋夜叹》 宋·吴芾
秋夜凉,秋夜凉,碧天如水涵月光。
空堂耿耿不成寐,起坐拔剑歌慨慷。 -
223.《次制帅所和前韵》 宋·王之望
圣主忧勤躬万务,英豪宁许山林住。
弓旌号召士无留,竹帛功名公所赴。
天表对扬咨见晚,坤维镇抚歌来暮。
雪山增生绝纷埃,蜀道非难履平路。 -
224.《彦博为偷儿妄意作诗见贻次韵奉呈》 宋·李流谦
士穷百不谐,所向辄墙壁。
堂堂百代师,往往遭削迹。
闾阎侮出胯,逆旅或争席。
虽然炯炯心,未易屈此膝。 -
225.《暇日邀王天任诸公游南坡天任有诗因次韵》 宋·虞俦
雨骤频垂脚,山高故隐巅。
南坡疑断路,平地怪流泉。
猿鹤谁为伴,凫鸿亦堕前。
梅黄虽借润,榴火漫呈妍。 -
226.《永嘉端午行》 宋·叶适
行春桥东峙岩北,大舫移家住无隙。
立瓶若罗银价踊,冰衫雪袴胭脂勒。
使君劝客亲付标,两朋予夺悬分毫。
起身齐看船势侧,桡安不动涛头高。 -
227.《辛丑仲春同黄制属自延寿雨过禅寂》 宋·郑清之
箯舆掠雨到僧门,带得清闲一二分。
素喜堂中无偃月,朅来寺裹作穿云。
赤心莫逆唯松友,青眼相看有竹君。
烧叶更联东野句,纸窗鑽隙候晴曛。 -
228.《伤歌行》 宋·刘学箕
原原而来,白日跳丸莫可留。
混混而去,青春过隙不能返。
谁怜生者长自欢,不念死者日益远。
吁嗟此理从古然,世事浮云共舒卷。
我生顾影空伶仃,雁序零落如晓星。
悠悠天道不可语,黯黯悲恨无时停。 -
229.《县斋秋怀》 宋·程公许
蓝案环吏牍,朱墨勘舛差。
自公借隙光,书函眩眼花。
千里有命驾,同心乐无涯,秋空霜月明,秋山云气佳。
留连忽重阳,列坐粲九华。
良会不可失,醉酣整乌纱。 -
230.《送悦斋先生》 宋·程公许
风尘三十年,世途日险峰窄。
婵娟弃土梗,倚市竞容泽。
大雅何寂寥,志士三欢息。
难持惠斯文,为国永寿脉。 -
231.《鄱阳湖四十韵》 宋·周弼
巨浸连吴越,高躔直斗牛。
玄明开别府,江伯汇支流。
象纬元精逼,神奸秘怪裒。
番君疏带砺,彭蠡壮襟喉。 -
232.《次韵久雨》 宋·方岳
老我不解事,束书别溪堂。
宁知十日雨,换此两鬓霜。
苔滑螾争席,云蒸蜗篆梁。
移床夜避湿,仰见天隙光。 -
233.《次韵四明孙常州》 宋·陈著
忽忽光阴日隙尘,回头十载两襟分。
听经偶枉真人驾,过首犹怀处士坟。
危世清风谁一面,青山啼鸟自相闻。
殷勤寄到新诗卷,奇字终须问子云。 -
234.《宿灵石方丈》 宋·陈著
偶因尘隙游灵石,不觉夷犹到夜深。
坐对半窗山月影,参成一片白云心。
螀著露更相调,老叶无风也自吟。
分得僧床伴僧梦,梦阑诗料满山林。 -
235.《题邵古香乾坤一亭》 宋·何梦桂
一亭亦直寄,作者知为谁。
结薜开户牖,柱桂辛一夷楣。
百年此宴乐,常恐生忧悲。
天地一传舍,过客安可羁。
唐肆欲求马,万事隙決驹。
白云亭上山,流水亭下池。
夜半抚朱绳,美人生白髭。 -
236.《鸣水洞辞》 宋·王炎
艾之西兮汨之原,山石划断兮穹巅而崭岩。
瀑流下注兮,其上绝而为亹。
有蛟有龙兮,伏而不怒。
雷鸣崖下兮,穷年风雨。 -
237.《和王文州梅花韵》 宋·王炎
何处东风发春早,先傍梅花试天巧。
新阳一点破雪霜,春意将回可前料。
天公乞我人日晴,新年屈指将浃旬。
老怀不似少时好,对花默默仍循循。 -
238.《兰陵王 赋古剑,用吉善甫韵 圭塘乐府卷一》 元·许有壬
昆吾铁。
神物千年不灭。
时出匣、摇荡碧空,闪闪寒芒电光掣。
细看是巨阙。 -
239.《南乡子 於公索幻化》 元·王哲
幻化色身绕。
电脚余光水面泡。
忽有忽无*速甚,如飚。
过隙白驹旋旋飘。
何不悟虚嚣。
早早回头养玉苗。
苗上金丹光泼泼。
彰昭。
透过云衢 -
240.《新治圃成》 明·袁凯
隙壤所自治,剪刜去茏茸。
幸无棼秽杂,况此清泉涌。
灌滋竟朝夕,勾萌各森耸。
青蒲已弥泽,黄瓜方卧陇。