-
21.《江汉亭百韵》 宋·郑清之
山川自高深,开避由邃古。
长江泻岷峨,横亘截区宇。
东流为沔津,疏凿仗神禹。
襟带成奥区,都会称鄂渚。 -
22.《夏日晚出芙蓉堂》 宋·宋庠
哲匠昔缔構,文榱面清池。
回环水光合,左右云容披。
苍烟限壘断,空碧盈轩垂。
蕙绿不待染,荷圆皆中规。 -
23.《古剑歌》 宋·赵汝鐩
洞庭吞天天无风,月印一镜星涵空。
波心千丈光五色,渔人啧啧疑垂虹。
睨而视之寂不见,举网下罩追遗踪。
须臾雷轰怒涛吼,鼓荡六合雰溟蒙。 -
24.《陆君实哀挽》 宋·方回
亘古无斯事,于今有若人。
龙绡同把手,鲛室共沉身。
蹈海言能践,忧天志不伸。
曾微一坏土,鱼腹瘗君臣。 -
25.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
26.《题旌忠庙次王龟龄韵》 宋·喻良能
睢阳截然当贼中,婴城既久粮食空。
矢死不降有二公,更史皎皎书其忠。
国家涵养自建隆,上至鹓鹭下罴罴。
一节一义皆获通,无不昭然简宸衷。