-
81.《诗别可斋陈制置移镇吴门》 宋·郑清之
恭惟上明圣,宵旰亲政初。
朝有快活贯,野无薄笨车。
我独何因缘,滥持钧与枢。
妄想在人物,搜罗到岩墟。 -
82.《寿漕使者帅黄大监》 宋·程公许
金华仙人紫绮裘,朝戏三山暮十洲。
偶经剑浦弭节留,浪花喷雪跃虯。
海若禠气冯夷愁,精英为公一日收。
义理之窟探鲁邹,词章之工近韩欧。 -
83.《用元韵答秀叔》 宋·王炎
老身强健幸无事,旧日交游存者几。
后来阿秀诗句新,露滴金茎寒著齿。
笑我胸中千斛尘,解缨未濯沧浪水。
翠微尝约载酒行,洗耳潺湲泉石清。
天寒短策未可出,更约东郊春日晴。
且来伴我窗间坐,黄奶在旁同附火。 -
84.《用元韵寄周推萧法》 宋·王炎
隔岸好山罗数峰,绕檐修竹添深丛。
云溪有此兔一窟,将雏德曜随梁鸿。
一饥难忍出谋食,志郁不伸成怪松。
彼美湓城二君子,昔未识面先闻风。 -
85.《吾乡有李明府其伯子襟怀夐然世表甘早知敬慕》 宋·陈藻
庙食於莆李长者,变海为田散郊野。
福宜孙子百千年,家甲三山总文雁。
西需一位京朝郎,官虽示显善声场。
伯曰孝纯遵义方,潘安容貌心蒙庄。 -
86.《再用韵呈用席者》 宋·刘宰
由来道同相为谋,利交始合终相仇。
灌窦空如父子游,耳馀莫刷千古羞。
臞张不与俗同流,常棣相辉华萼稠。
侯生得句鱼上钩,句法不减韦苏州。 -
87.《病中喜李仲霍王子载见过》 宋·晁公溯
春风饯余寒,山雨留暝色。
杜门正卧病,俯仰空四壁。
庭空鸟雀至,窗破风雨入。
拥炉意无聊,胸次百忧集。 -
88.《题隐居》 宋·李处权
淡泊幽人趣,萧条隐者居。
疏帘隔花竹,净几展图书。
自向交游密。
何拘礼法疏。
为言陶靖节,吾亦爱吾庐。 -
89.《怀隐者》 宋·释文珦
逸步脱讥谗,高踪不混凡。
独甘巢绝谷,人似说游岩。
自制幽人笔,妻裁隐士衫。
世交空见忆,无处寄书函。 -
90.《石窗通人上南游并谒刘后村》 宋·薛嵎
所师交与岛,知已又应难。
羽檄边烽急,风霜岁事残。
出家忘路远,度海识天宽。
文畅浮屠者,当时亦慕韩。 -
91.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
92.《醉翁亭记》 宋·欧阳修
环滁皆山也。
其西南诸峰,林壑尤美,望之蔚然而深秀者,琅琊也。
山行六七里,渐闻水声潺潺而泻出于两峰之间者,酿泉也。
峰回路转,有亭翼然临于泉上者,醉翁亭也。 -
93.《虎丘记》 明·袁宏道
虎丘去城可七八里,其山无高岩邃壑,独以近城,故箫鼓楼船,无日无之。
凡月之夜,花之晨,雪之夕,游人往来,纷错如织,而中秋为尤胜。
每至是日,倾城阖户,连臂而至。
衣冠士女,下迨蔀屋,莫不靓妆丽服,重茵累席,置酒交衢间。 -
94.《归去来兮辞·并序》 魏晋·陶渊明
余家贫,耕植不足以自给。
幼稚盈室,瓶无储粟,生生所资,未见其术。
亲故多劝余为长吏,脱然有怀,求之靡途。
会有四方之事,诸侯以惠爱为德,家叔以余贫苦,遂见用于小邑。 -
95.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
96.《张衡传》 两汉·范晔
张衡字平子,南阳西鄂人也。
衡少善属文,游于三辅,因入京师,观太学,遂通五经,贯六艺。
虽才高于世,而无骄尚之情。
常从容淡静,不好交接俗人。 -
97.《诸子喻山水》 先秦·先秦诸子
子曰:“譬如为山,未成一篑,止,吾止也;譬如平地,虽覆一篑,进,吾往也。
《论语·子罕》上不天则下不遍覆,心不地则物不必载。
太山不立好恶,故能成其高;江海不择小助,故能成其富。
故大人寄形于天地而万物备,历心于山海而国家富。 -
98.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
99.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
100.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。