-
321.《题西梵一翁双清轩》 宋·仇远
上人碧云房,苔地不盈丈。
古石六七株,修竹覆其上。
石兄既奇秀,竹君亦高尚。
岁晚永相依,屹不染尘坱。
方参香严师,曾识牛丞相。
解鞍时一息,吾其得閒放。 -
322.《晓出西城》 宋·仇远
閒官閒不尽,晓出古城阴。
斗柄已插地,秋声将满林。
故园三亩宅,落月几家砧。
为报柴桑令,予今亦委心。 -
323.《同陈彦国汎湖》 宋·仇远
斜堤高柳绿连天,且系閒人书画船。
花事已空三月后,湖光还似十年前。
洛阳园囿惟诗在,江左英雄托酒传。
亦欲扣舷歌小海,恐惊沙上白鸥眠。 -
324.《怀方严州》 宋·仇远
八十一年前,科名已褎然。
依刘王粲檄,入洛贺循船。
受禅碑谁上,閒情赋自传。
江山英气歇,堪恨亦堪怜。 -
325.《官冷》 宋·仇远
不负平生下泽车,宦游卜宅亦村墟。
家贫累重须干禄,官冷身閒可读书。
高柳每闻莺娅姹,破篱时度竹萧疏。
西南林壑堪娱晚,静看飞云自卷舒。 -
326.《官廨凉夕醉成》 宋·董嗣杲
湓江城里九江驿,今作分司主人宅。
我脱富池榷茶责,借住宽閒忘主客。
移栽庐山竹半百,障得西厢斜日赤。
西风摇影失半壁,梦觉只疑泥土窄。 -
327.《清虚闲步有询吴灵耀近履者》 宋·董嗣杲
晚风吹山空,闲步策藜杖。
纡从砂涧头,行过崖石上。
庵门耀金碧,中觉天地旷。
神泉夜光灿,禽鸟互酬唱。 -
328.《与徐税过淮民家市果》 宋·董嗣杲
寒水落沙洲,随地营送年。
徐卿邀我行,远渡呼脚船。
荒津绝鸡犬,断篱掩人烟。
柑梨土民收,饤坐风味全。 -
329.《呈徐商卿》 宋·华岳
十年忧患谪东南,万事于心了不关。
病去只悉双足软,老来且喜一身閒。
人情无处便生怨,天道有时犹好还。
大抵久长居富贵,到头天意亦须悭。 -
330.《两鹤》 宋·王炎
仙家堕下两麒麟,寄食庭除未易驯。
正为白头违世路,要须丹顶伴閒身。
高飞横绝心虽在,短舞婆娑意亦真。
同返故山依宪帐,莫思三岛十洲春。 -
331.《野次欲访于从周不果因寄二首》 宋·王炎
佳士不可见,清游戏豫期。
此心中眷眷,欲去却迟迟。
白酒应新熟,黄粱亦可炊。
稍閒当跃马,说与主人知。 -
332.《送谢安国归清江》 宋·王炎
轩冕喜而忧,山林静而閒。
宠辱皆妄事,请看槐梦安。
世人悟此少,低头缚微官。
足跌尚欲趋,翼倦不肯还。 -
333.《过幕阜山》 宋·王炎
昔闻幕阜古洞天,偶驰瘦马行山前。
诸峰却立一峰出,苍龙堕走走复蟠。
谁烧丹灶汲丹井,绝顶万丈巢飞仙。
扪萝攀磴敢惮险,欲往未有一日閒。 -
334.《题咸宁江宰德先清远堂》 宋·王炎
筑屋俯平湖,百顷风漪涟。
湖底行白云,湖外横青山。
仙官踏两凫,游戏来人间。
清都在天上,欲去懒著鞭。 -
335.《和谢安国韵》 宋·王炎
虎豹嗔人上九关,不妨拄笏看云山。
家声元是封胡后,人物还如晋宋间。
解组闻公真有意,折腰顾我亦可颜。
故园无地开三径,敢说归耕是等閒。 -
336.《送朱大卿归龙舒》 宋·王炎
觚棱挂晓日,浮鹢违都城。
今代朱伯厚,勇去投簪缨。
津津眉睫间,不见离别情。
问之何能尔,内重外物轻。 -
337.《题巴陵宰邓器先北窗》 宋·王炎
权利炙手热,争道俱着鞭。
鸡鸣已盥栉,日莫未息肩。
中宵一假寐,梦想游钧天。
达人袖手观,方寸常超然。 -
338.《江夏道中值雪》 宋·王炎
叹息谋身拙,栖迟簿领间。
朔风吹密霰,瘦马踏穷山。
游宦亦何好,浮生元自閒。
去年溪上雪,高卧掩柴关。 -
339.《寄致政杜相国》 宋·宋庠
多年零雨咏公归,得谢高怀与世违。
池凤何尝嗟见夺,冥鸿终不更低飞。
寿觞应举三朋酒,师衮閒抛一品衣。
我亦摧颓踰耳顺,异时惇史托馀辉。 -
340.《秋霁观野物》 宋·宋庠
雨毕天高卷断虹,郊原无物不秋丰,禾麻自称霜前熟,梨棗偏依日处红。
烟外短帘閒映柳,水边轻翼暗随风。
田庐我亦牵魂梦,归去嵩阳一老瓮。