-
421.《和彦冲同原仲过交溪桥头》 宋·李处权
不识交溪路,诗来锦绣重。
閒云时出岫,落日更明松。
叔夜常为锻,渊明亦近农。
喜君机事息,鱼鸟故相容。 -
422.《翠微堂》 宋·李处权
我读醉翁文,想当笔如椽。
东坡独知翁,谓今为飞仙。
伟明后来秀,文亦星斗悬。
一旦辞世纷,归巢月轮边。 -
423.《送张巨山》 宋·李处权
士为知己用,亦为知己死。
嘉哉孔文举,特达惟荐祢。
寥寥千载后,此事今已矣。
俯仰常有怀,邂逅过愿始。 -
424.《行之金部既获奉祠之请归赴大阮之约诗以高之》 宋·李处权
阮籍颇推咸,谢安已举玄。
盛事如昨日,风流想当年。
嶷嶷次对公,人物艺且贤。
文忠命世豪,植本浚其源。 -
425.《赠笔生杨日新》 宋·陆文圭
雪屋夜明寒,引纸一长吁。
贫无食肉相,颇悔身业儒。
晨出生谒人,被褐而长须。
颖脱殊不喜,文翰定自娱。 -
426.《送黄给事帅湖南》 宋·释宝昙
西山束观閒,事岂止载笔。
为郎几黄昏,竟亦坐无术。
平生沥肝胆,辛苦忘蔗汁。
一饮不下咽,再思令人瘠。 -
427.《山居》 宋·释文珦
身寄孤猨野鹤乡,迩来真与世相忘。
东南地阙多流水,西北山高少夕阳。
根有茯苓松色异,土生兰茝藓苔香。
细将万事都思遍,唯有閒居味最长。 -
428.《荒径》 宋·释文珦
幽径任蓬蒿,衡门闭亦牢。
驹寒宜在谷,鹤倦懒鸣皋。
老树根流髓,重岩石长膏。
樵童更閒静,听我读离骚。 -
429.《柴门》 宋·释文珦
柴门虽设不曾关,时有忘机客往还。
风送钓舟来北渚,雨催樵子下西山。
生前富贵何劳美,身后声名亦是閒。
万虑消除心自在,从教人道我疎顽。 -
430.《寄教西岑》 宋·释文珦
西岑我同流,常惜会面疏。
秋深来旧京,一尝造君庐。
感君故情深,馆我於恬虚。
十日更倡酬,閒踪颇虚邪。 -
431.《隐居二首》 宋·释文珦
流水保尝有竞,閒云本亦无心。
静者不殊云水,悠然自乐山林。 -
432.《林和靖孤山旧隐》 宋·释文珦
抱璞肯自剖,藏之在深椟。
嗟彼荆山人,不能卫其足。
生先有良贵,那爱分□禄。
閒居五十年,祗着山人服。 -
433.《山栖》 宋·释文珦
十载栖山楹,影不入州县。
地偏交易绝,心閒体逾健。
脱粟无宿储,坏衣多断线。
人皆为吾忧,吾乐未尝变。 -
434.《夜兴》 宋·释文珦
万缘不相涉,默坐调四肢。
天理静中见,物情閒处知。
长风扫重阴,皎月生东篱。
寒虫唧唧鸣,亦各知天时。 -
435.《赋海上人吾庐》 宋·释文珦
君家于亦爱,居这幽且深。
嘉木有余荫,鸣禽多好音。
不知此身閒,但觉万虑沈。
自非羲皇人,何以知子心。 -
436.《裒集诗藁》 宋·释文珦
吾学本经论,上之契无为。
书生习未忘,有时或吟诗。
兴到即有言,长短信所施。
尽忘工与拙,往往不修辞。 -
437.《山巅水涯》 宋·释文珦
布袜与青鞋,山巅复水涯。
閒为真富贵,吟是好情怀。
既可全吾乐,何惭与世乖。
自随无畚插,忘死亦忘骸。 -
438.《题听松亭》 宋·释文珦
别驾公事閒,翦棘开三径。
天风引长松,萧萧满清听。
坐石琴意真,凭栏醉魂醒。
亦使山中人,悠然动归兴。 -
439.《为先云洲赋尘外地》 宋·释文珦
狂贾何人斯,曾莫犬豕若。
包藏窃国机,直尔弃天爵。
逆罪浮草莽,盗术逾跖蹻。
殛死於荒陬,厉肉不中臛。 -
440.《吟意》 宋·释文珦
朝吟暮亦吟,吟意在山林。
往事皆如梦,余生已死心。
白云閒到底,黄叶积来深。
此是吾安处,人体笑陆沉。