-
101.《戴式之垂访村居》 宋·周弼
故人手持一缄书,扁舟清晨造我庐。
为问舟从何方来,欲应未卜先知应先长吁。
长安平旦朱门开,曳裾靸履喧春雷。
独有诗人货难售,朔雪寒风常满袖。 -
102.《哭吴耀远》 宋·王炎
孤陋无如我,交亲赖有君。
方图来往数,岂意死生分。
自卜牛眠地,今归马鬣坟。
不能浇斗酒,忍遽述铭文。 -
103.《纪梦》 宋·陈藻
自从弱冠为游子,玉融丹井壶山市。
哦诗不用著工夫,已谪牂牁四千里。
柳侯未五十,罗池作刺史。
翰苑失词华,蛟龙急泥滓。 -
104.《古田女》 宋·陈普
昔年过饶州,一事独希差。
清川浴妇人,以书不以夜。
上流濯垢腻,下流汲归舍。
供佛与事尊,共用如啗蔗。 -
105.《劝学》 宋·陈普
七闽四海东南曲,自有天地惟篁竹。
无诸曾拥汉入秦,归来依旧蛮夷俗。
未央长乐不诗书,何怪天涯构板屋。
人民稀少禽兽多,云盘雾结成烜燠。 -
106.《生日病腹疾书事》 宋·方回
今年六十二,弃官八年矣。
生世业已休,来日凜无几。
孰谓尝作郡,旦暮窘薪米。
少时颇豪宕,晚乃穷如此。 -
107.《春晓访客》 宋·葛绍体
述作当经纶,孤灯坐到晨。
笑迎东海日,唤起北窗人。
露滴烟梢静,鸟啼花迳春。
自怜身是客,与客谩相亲。 -
108.《解汤延祖字》 宋·李覯
仲尼作经授曾子,明稽至孝之终始。
始於事亲终立身,以是扬名於后世。
大雅有言念尔祖,述脩其德乃为美。
圣训昭昭十八章,写之琬琰千馀岁。 -
109.《逍遥咏》 宋·宋太宗
大都滋味莫因循,减节从教岁月身。
述作比图人世解,凡情谩说内丹真。
消停意上宽还远,宗旨犹来最好亲。
动静机关勿劳苦,坎离卦象善调匀。 -
110.《送朱郎中寿昌通判河中府》 宋·苏颂
邶诗咏凯风,以成孝子志。
郑人复君母,传称能锡类。
中郎常有怀,生不识所恃。
登朝虽厚禄,当食每忘馈。